Wednesday, April 29, 2009

Zuilen: eindelijk een veroordeling

Het is dan toch zover: 1 van de marokkaanse straatterroristen is veroordeeld (LINK). Hij krijgt 20 dagen (10 voorwaardelijk) voor zijn terreur. Dat is natuurlijk een schande, maar het is in ieder geval iets. Hij krijgt ook een gebiedsverbod. Een lichtpuntje aan de horizon voor de bewoners van Zuilen.

Langer doorwerken

Zelden zo’n goed opiniestuk gelezen van een medico. De emeritus-hoogleraar geneeskunde Kees Klinkhamer (75) spreekt zich uit voor het langer doorwerken. Hij laakt de 50-ers die zich constant afvragen “hoe lang ze nog moeten”. Hij geeft een rits uitstekende argumenten en ontkracht hardnekkige misverstanden.

Het eerste misverstand dat Klinkhamer adresseert is dat 65-jarigen niet meer in staat zouden zijn—lichamelijk en geestelijk—om te werken. Uit onderzoek van TNO echter blijkt dat bijna alle 65 jarigen juist prima in staat zijn om door te kunnen werken.

Het tweede misverstand dat Klinkhamer overtuigend weerlegd is dat langer doorwerken ongezond zou zijn. Werken houdt je lijf en je hersenen in beweging. Hij noemt Britse onderzoekers die ontdekten dat van een groep 55-jarigen na tien jaar dubbel zoveel waren overleden als hun 65-jarige leeftijdsgenoten die wel hadden doorgewerkt.

Misschien wel het grootste misverstand van de huidige tijd, die veel zegt over het gebrekkige arbeidsethos, is dat stoppen met werken gelukkig zou maken. Zowel lichamelijke als geestelijke inactiviteit leidt tot depressies, daar is een indrukwekkende berg studies over gedaan die vrijwel unaniem dit punt onderstrepen. Hier aan verwant, een leven zonder nut, zonder doel, leidt ook tot depressies (wat een verklaring is waarom ouders, ondanks hun blèrende kinderen, toch heel gelukkig zijn). Uiteraard hoeft een oudere niet perse in deze vallen van het pensioen te lopen, maar uit gezondheidswetenschappelijke studies (van oa TNO) blijkt dat de overgrote meerderheid dit wel doet. Werk houdt je actief, scherp, doelgericht en uiteindelijk gelukkiger.

Nog een misverstand, ook op mijn blog verwoord door Anonymous Tukker (naam bij de redactie bekend), is dat de ouderen Nederland hebben opgebouwd na de oorlog tot wat het nu is. De babyboomers zijn pas na de oorlog geboren en in de jaren 70 pas gaan werken, dat is 25 jaar na de oorlog. Het zijn dus hun, inmiddels gepensioneerde, ouders die Nederland hebben opgebouwd, HEN kunnen we niet laten zitten. De babyboomers hebben alleen maar afgebroken—sociale verbanden en ethiek—en geprofiteerd—sociale zekerheid, overheidschuld en huizenmarkt.

Als laatste argument stelt Klinkhamer dat de babyboomers best solidair mogen zijn met hun jongere landgenoten. Nu dragen tien werkenden de lasten voor twee gepensioneerden, in 2040 is vijf werkenden geworden. De lasten voor “mijn” generatie exploderen, met dank aan Agnes “babyboom-hugger” Jongerius. Dat late-babyboomers als Bos, Balkenende en Jongerius (BB&J) hier geen boodschap aan hebben is enerzijds begrijpelijk (in 2040 zijn zij gepensioneerd en hoeven zij die last niet te dragen), maar anderzijds ook kortzichtig. Want als mijn generatie later groot en sterk is verwacht is dat zij de rekening die BB&J netjes naar ons hebben doorgespeeld netjes terugbezorgen. Ik ga in ieder geval hun wekelijkse wasbeurt niet betalen. Zij schepen ons om met EN een concrete overheidsschuld die jaarlijks nu al 15 miljard aan rente kost EN met een financial liability van de gepensioneerden die zijn weerga niet kent. Het lijkt me duidelijk waar tzt de streep als eerste doorheen gaat. Het wordt dus tijd voor de babyboomers om hun tijd aan de macht op een duurzame manier af te sluiten. Aangezien dit het hype-woord van 2008 is moet dit helemaal gaan lukken. Neem het maar van Kees aan, hij werkt nog op zijn 75e.

Tuesday, April 28, 2009

Jongeren zijn conservatiever

Het is toch buitengewoon interessant hoe door de tijd heen de generaties op elkaar reageren. Neem DIT bericht in Trouw naar aanleiding van de C-factortest. Jongeren zijn calvinistischer dan ouderen. Nice!

Vooral deze quote verwoordt precies mijn ervaring: „Onder jongeren gaat de trend juist richting conservatisme. Religieus gezien zijn ze orthodoxer dan ouderen, politiek zie je dat de meesten bij de vorige verkiezingen op de calvinist Balkenende hebben gestemd. Calvinisme is een geuzennaam aan het worden. Het is voor hen back to the basics, jongeren voelen de tijdgeest aan.”

Is er toch nog hoop voor Nederland?

Zijderveld antwoordt

Zijderveld, kom er maar in!

conclusie:
- hij staat voor zijn vroegere uitspraken
- er zijn ook goede allochtonen
- je moet vooraf niet flirten met pvv, maar achteraf mag je best onderhandelen (?)
- dan zal snel blijken dat de pvv drijfzand is.

Waarom, oh waarom, zegt deze man zijn lidmaatschap op?? Het is mij volstrekt onduidelijk.

Beleid, subsidie en resultaat: zonnepanelen

De overheid, onze grote broer, had eens een briljant idee. “We gaan zonnepanelen bouwen, want dan hebben we nooooooit meer olie nodig,” zei grote broer. “Maar dat is toch veel te duur,” vroeg kleine broer. “Ja, natuurlijk is dat veel te duur, daarom gaan we je miljoenen euro’s subsidie geven,” antwoordde grote broer. “Hoezee,” gilde kleine broer, “kom maar op met dat geld, ik ben super milieubewust!” “Hoho,” sprak grote broer sussend, “wel eerst even 14.000 euro zelf aftikken. Voor niets de zon opgaat.” En schuddebuikend liep hij weg. Kleine broer bleef vol goede moed achter met twaalf zonnepanelen en de hoop er zelfs wat aan te zullen verdienen.

En hoe het verder ging leest u HIER.



samenvatting: geld weg, geen geld voor terugleveren, eindeloze wachttijden, enfin het bekende overheidsgezeik.

Monday, April 27, 2009

Zijderveld keihard gep0wn3d

Het is dan toch gebeurd, de eerste CDA-prominent zegt, omwille van het uitblijven van een ouderwets cordon-sanitair rond de PVV, zijn lidmaatschap op. Boeiuh, denkt u, maar blijkbaar geniet de man nogal wat aanzien in CDA-kringen. Opzich is dit dus een slechte zaak, want fatsoenlijke mensen doen niet aan democratische uitsluiting. Einde discussie?
Nee! Ephimenco wijdt zijn stukje in Trouw aan Zijderveld en ontmaskerd hem als een extreme hypocriet.

Laat een paar kernquotes erbij pakken:

Over het treiteren van homo’s door moslimjongeren: ’De politiek en de politie lijken dit alles te gedogen uit vrees voor stigmatisering van minderheden. Dat is onaanvaardbaar.’


Over de onder druk van moslims afgelaste opera Aïcha: ’In een democratische rechtsstaat als de onze kun je alles zeggen, ook over Mohammed, want er is ruimte voor een publiek debat. () Het wordt tijd dat islamitische Nederlanders met dit soort opvattingen eens bijles krijgen in wat het betekent om in een moderne, democratische rechtsstaat te leven.’

De onveiligheid die eind jaren negentig in de Rotterdamse Millinxbuurt heerste, door toedoen van Antilliaanse en Marokkaanse boeven, omschreef Zijderveld als ’terreur van tuig dat misbruikt maakt van de ruimte die onze rechtsstaat biedt.’ Zijn aanbevelingen? ’Terroristen, hooligans en ander uitschot dat mensen met geweld en agressie bedreigt, kun je niet met een soft gedoogbeleid bestrijden. Die moet je hard – heel hard – aanpakken.’

Hij lijkt dus eigenlijk, stiekum best wel slim te zijn. Is hij opeens siniel geworden? Maar het allermooiste is nog dit:

“Begin 2000 werd Europa opgeschrikt door de opkomst van de Oostenrijkse FPÖ van Jörg Haider. Hierbij moet worden aangetekend dat de FPÖ, anders dan de PVV, een echte extreemrechtse partij was. Dat wil zeggen vreemdelinghater, antisemiet en met geprononceerde nazi-sympathieën.

Zijderveld noemde die partij ’populist’ of ’conservatief’ met de capaciteit onbestemde gevoelens van onbehagen over de gevestigde politiek te mobiliseren. Op 30 januari 2000 gaf hij in zijn tv-column het Oostenrijkse CDA, de Oesterreichische Volkspartei, het advies om samen met de FPÖ te gaan regeren: ’Ik vind dat de Vrijheidspartij van Jörg Haider zo snel mogelijk in de Oostenrijkse regering moet komen. Hoe langer deze populaire partij in de oppositie blijft, hoe groter haar aanhang en politieke impact zullen worden.

Hoe bestaat het dat iemand zo extreem van standpunt wijzigt en zich als een kleinkind in de media gaat beklagen? Dit is wel heel bizar. Zijderveld: -1.

Friday, April 24, 2009

Oudjes zijn te duur

Dit is iets dat ik al heel lang vind: ouderenwerkloosheid is de schuld van de inrichting van onze arbeidsmarkt.
Ik verwijs alvast naar een artikel in het FD (met verwijzing naar een onderzoek van het CPB). En HIER zijn de schrijvers van het rapport zelf aan het woord (overigens alle 3 buitengewoon kundige economen). Eindelijk wordt het bespreekbaar gemaakt.

In Nederland zijn we gaan denken dat je nooit in je leven een salarisdaling zou hoeven accepteren, je kunt beter werkeloos zijn!
Uiteraard leidt dit tot problemen. In de UK verdient iemand op zijn 45e (wellicht is er bandbreedte tot 55) het meest.
Daarnaast hebben we nog allemaal 'ouwelullen' voordelen en enorme ontslagbescherming. Al met al een extreem giftige cocktail voor werkgelegenheid.

Ben druk dit weekend, dus maandag meer over dit onderwerp.


Kerncitaat uit het bovengenoemde artikel (uit de VK):
"Voor de hoge lonen zijn verschillende redenen. De oudere insiders hebben een lange aanstellingsduur bij hun werkgever. Ze kunnen, door hun goede ontslagbescherming en hun riante WW-rechten lonen, bedingen die hoger liggen dan hun productiviteit.
De maximale WW-duur van 38 maanden behoort tot de allerhoogste van de OESO. De ontslagbescherming voor oudere werknemers met een vast contract behoort tot de stringentste ter wereld. "

Thursday, April 23, 2009

Opdonder’n: Criminele Marokkanen

Zo luidt de term die mijn Groningse vrienden bezigen als hen iets onwelgevallig is. Hun oordeel over de criminele broers uit Slotervaart laat zich dan ook raden: Opdonder’n!

Zo denkt niet iedereen erover. De VU-criminoloog Van Gemert UvA-vreemdelingenjurist Olivier, vinden het “onbehoorlijk” en “tegen de geest van de vreemdelingenwet in”. Olivier spreekt van een wettelijk ‘foefje’ om de jongens uit te zetten en Van Gemert noemt het—in de traditie van de anti-Rita krakers—deporteren (omdat het in Amerika ook zo heet, je weet toch!). Amsterdam houdt van haar Marokkanen! Of toch niet? Marcouch en Cohen, nota bene, zijn voor de uitzetting. Ongekend daadkrachtige taal voor het anders zo soft-linkse Amsterdam.

Het ND-commentaar—dat wekelijks in mijn achting stijgt met genuanceerde, fatsoenlijke commentaren—is het niet per se oneens met deze twee ‘experts’. Echter, in een briljante passage wijst ze op de plichten die bij het verblijf in Nederland horen:
“Wat Marcouch wil, strijdt met de gebruikelijke toepassing van de wet. Maar niet met de wet. En er valt voor de harde opstelling van Marcouch veel te zeggen. Want hoe bestáát het dat deze mannen hun verblijf als een recht hebben opgevat, en aan de bijbehorende plichten niet hebben voldaan? Je kunt, met Olivier, zeggen dat het een detail is waar justitie de broers nu op probeert te pakken. Maar je kunt met net zo veel recht stellen dat dit detail de kern van de zaak onthult: de broers hebben gedacht dat hun verblijf in Nederland hen tot niets verplichtte.”

Hier komen we wederom tot de kern van het verknipte, linkse wereldbeeld waarin mensen alleen rechten hebben en geen plichten. Tofik Dibi noemde de jongens, het is haast te schofterig om te herhalen, “slachtoffer van falende instanties”. Je zou hem toch met die twee broers ook een enkeltje Marokko geven? Wat een dwaallicht.

Leven in de Nederlandse samenleving is geen onbeperkt recht. Wie de grenzen van de wet overtreedt en een Nederlands paspoort heeft verliest (tijdelijk) zijn recht op bewegingsvrijheid, wie geen paspoort heeft gaat op het vliegtuig. Het is dus cel of vliegtuig, want zonder omgangsregels kan onze welvarende, stabiele samenleving niet voortbestaan. De lengte van het verblijf is daarin volstrekt onrelevant, het verblijf wordt na een bepaalde periode niet opeens een recht in plaats van een voorrecht. Dat dit niet de gebruikelijke situatie is is al erg genoeg. Marcouch en co proberen dus een terecht principe te eerbiedigen en of daar een (volkomen legaal) foefje voor nodig is is niet relevant. Wellicht dat we dit foefje moeten formaliseren. Albayrak, kom er maar in!
Luuk

Ps. Wie een lesje manipuleren & drogrederen in de praktijk wil krijgen moet dat artikel van Van Gemert lezen. Het staat vol met suggestieve woorden (die het gebrek aan feiten en bewijzen onthullen) als ‘velen’ en ‘vaak’. Hoe Van Gemert het uitzetbeleid van Amerika als oorzaak voor het gangprobleem in Latijns-Amerika en Amerika zelf weet aan te wijzen is werkelijk bizar.

Wednesday, April 22, 2009

Tophypotheken dood?

Wie dacht dat Hans Hoogervorst een liberaal was komt bedrogen uit. In zijn erebaantje bij de AFM heeft Hans, zelf nooit enige vorm van economisch onderwijs genoten, een proefballonnetje opgelaten, zo lijkt. De TOPhypotheken moeten dood! Dat betekent dat het banken verboden wordt om meer dan 100% van de executiewaarde van een huis te financieren. Probleem is dat het geen proefballonnetje is, want de AFM heeft werkelijk de macht om een dergelijke regel door te voeren. Actie is dus geboden!

Maar waarom is dit eigenlijk een slecht idee? Daarvoor moeten we eerst het argument voor dit ballonnetje bekijken. Hoogervorst wil voorkomen dat mensen die na ontslag of echtscheiding gedwongen zijn hun huis te verkopen, met een fikse restschuld blijven zitten. Het komt dus uit een goed hart! Maar dat komt het socialisme van de SP ook, dit is geen reden om ermee akkoord te gaan. Eerst het ontkrachten van het argument:

Als een bank 125% van een huis financiert betekent dit niet dat de koper na aankoop op een berg cash zit en daar lekker van op vakantie gaat. Dat geld wordt in een keuken of uitbouw geïnvesteerd. Ex post is het huis dus meer waard en blijkt 125% opeens gewoon 108% (incl kk) te zijn.

Daarnaast zijn de marktkrachten al weer druk aan het werk. De securitisatiemarkt is dood. Dat betekent dat de banken blijven zitten met hun eigen hypotheken. Dat betekent ook dat de banken vanzelf voorzichtiger zullen zijn met financieren, ze kunnen het risico namelijk niet meer door verkopen. Daarnaast zijn ook banken geschrokken van de crisis en voorzichtiger geworden. Er is dus geen reden aan te nemen dat er problematische TOPhypotheken zullen worden afgesloten.

Laat de economische actoren dus gewoon hun gang gaan. Dan kan de huizenmarkt rustig herstellen en houden starters nog een kans op de markt.

Tuesday, April 21, 2009

Staatscreches

Het commentaar van het ND: Er woedt strijd over het subsidiëren van informele kinderoppas. De PvdA ziet hoe fraudegevoelig die regeling is en wil haar afschaffen. Scheelt honderd miljoen bovendien. Ouders brengen hun kinderen maar naar dagverblijven.

Kinderdagverblijven? briesen de coalitiepartners, 'staatscrèches'! Die term kun je van tafel vegen want hij raakt kant noch wal. Een kinderdagverblijf in Nederland is niet te vergelijken met een betonnen ophokplek uit het oude Oostblok.

Maar de term herinnert de arbeiderspartij wel terecht aan haar ideologische wortels. Achter het fraudeargument van de PvdA zit ten diepste dat socialisten vinden dat kinderopvang openbaar, seculier en door de overheid gecontroleerd moet zijn. Ook de VVD draait om de ideologische brij heen. De liberalen zijn tegen het afschaffen van de subsidieregeling omdat de PvdA zo ,,een gat op de onderwijsbegroting zou willen dekken''. Maar de VVD huldigt al decennialang de misvatting dat een moeder die thuis voor haar kinderen zorgt economisch inactief is, een kostenpost, een parasiet op de welvaart van het land. Moeders moesten van de liberalen zo nodig werken. Nu daar een economische keerzijde van blijkt, is de VVD eenvoudig moreel verplicht daarvan de consequenties te dragen.

Ook dat het CDA de term 'staatscrèches' zo gretig bezigt, stoort. Deze partij heeft zich decennialang, met of zonder de VVD als coalitiepartner, laten inpakken door de gedachte dat vrouwen inefficiënt zijn als ze niet achter een lopende band stonden of achter een bureau zaten.

Nederland is sociaal gewond. We verwarren materialisme met geluk, graaien met levensvervulling. Managers zuigen zo veel mogelijk geld uit een onderneming en stappen dan over naar de volgende. Over parasieten gesproken. Volwassen mensen lenen geld om leningen mee af te betalen. Werknemers worden ontslagen, gezinnen breken. Het enige dat het bloeden kan stelpen is een hecht sociaal verband. Het is - bepaald niet alleen economisch - wat waard als kinderen opgroeien in een vertrouwde omgeving. Dat er op hen gepast wordt door vader en moeder, en als die werken door opa en oma, door vrienden van papa en mama, mensen uit de kerk.

Dat is een kern van samenleven die door PvdA, VVD en CDA jarenlang is onderschat of ontkend. Nog steeds spreken partijen badinerend over een 'aanrechtsubsidie', als er eenvoudig een bescheiden vergoeding voor de economische waarde van het ouderschap wordt voorgesteld. Natuurlijk hoef je niet per se geld voor opvoeden en oppassen. De drijfveren voor dat handelen zijn liefde en verantwoordelijkheid. Geen slecht kader voor kinderen om in op te groeien!

Maar in een klimaat waarin de politiek zelfs liefde omrekent naar economische waarde, moet de politiek ook de consequenties van dat denken slikken. De ChristenUnie heeft gelijk: honderd miljoen oppassubsidie is welbeschouwd een koopje.


Chapeau voor het Nederlands Dagblad voor dit buitengewoon kundige commentaar!

Toevoeging van mij:
Waarom zou de overheid willen discrimineren ten faveure van creches? Waarom niet een oma subsidieren met precies hetzelfde bedrag? Waarschijnlijk is een kind veel beter af als hij voor hetzelfde geld door opa en oma wordt bezig gehouden. Er is geen enkele fundamentele reden om deze gezinnen te discrimineren.

De Wereld van Links Nederland

Schitterend column van Ozdemir (ik begin fan te worden) deze week in Trouw, In de wereld van Heleen Mees voel ik me niet thuis . Heleen Mees heeft in een artikel blijkbaar beweerd dat we het minimumloon en de sociale premies moeten verlagen om meer banen voor immigranten te creëren, dat zou goed zijn voor hun integratie. Uiteraard is dit een economisch abc’tje, geen speld tussen te krijgen.

De reactie van Ozdemir (ik wil hier overigens niet suggereren dat ze bang is dat de geldstroom naar haar halve familie hiermee zou worden afgesneden, ik heb nml geen vooroordelen) is voorspelbaar. Ze heeft namelijk eens in Jordanië gewoond. Haar ervaring is samen te vatten met dit citaat:
“Maar ik nodig ze [de laagopgeleide ‘bedienden’] niet uit op de thee en ook niet voor mijn verjaardag. Vooral ook omdat de verhouding zo scheef is. In de supermarkt geef ik per keer het halve salaris uit van de winkelbediende. Bij de manicure geef ik per keer het bedrag uit dat zij kwijt is aan huur. .
Persoonlijk kwam ik vaak met een schuldgevoel thuis. Ik gun ze een menswaardiger leven. En dat gaat alleen als je ook een menswaardig inkomen hebt. “

Er zijn een aantal observaties te maken:
- Ozdemir schaamt zich omdat zij zo rijk is en iemand anders zo arm. Alsof rijk zijn iets is om je voor te schamen. Sterker, door je geld bij hen uit te geven help je hen in hun onderhoud voorzien, zoals een fatsoenlijk mens dat betaamt te doen. Het typisch voor socialisten om zich te schamen voor ongelijke uitkomsten (ook als daar gelijke kans aan vooraf zijn gegaan).
- Ozdemir vindt een laag inkomen geen menswaardig inkomen. Hiermee zegt ze dat in feite dat 80% van de wereldbevolking geen menswaardig bestaan leidt. Een vrij uitzichtloze observatie, het zegt meer over haar opvatting over menswaardigheid. Misschien zijn die mensen wel trots op wat ze hebben opgebouwd en wat ze voor hun kinderen kunnen doen?
- Ozdemir heeft liever dat mensen werkloos zijn dan dat ze een ‘mensonwaardige’ baan hebben. Wat vindt Ozdemir van schoonmakers, zouden die ook beter werkloos kunnen zijn? En koopt Ozdemir ook geen kleren die door mensonwaardige handjes zijn gemaakt?

Ook stelt ze op de vraag of een laag baantje leidt tot integratie:
“Ik betwijfel het. Wie zich in een land geaccepteerd en gewaardeerd wil voelen, moet minstens op de werkplek het gevoel en de zekerheid hebben dat hij of zij volledig meetelt, bij ziekte op goede zorg en betaling kan rekenen, dat er een pensioen wordt opgebouwd.” Alsof haar landgenoten het in het vaderland wel dergelijke voorrechten kenden. Blijkbaar is Ozdemir gaan denken dat zekerheid van werk, gratis zorg e.d. een aangeboren recht is. Het idee dat iemand zich pas gewaardeerd voelt als hij weet dat hij gratis geld/huisvesting/gezondheidszorg/onderwijs krijgt als hij de hele dag niks doet is onbeschrijfelijk pervers en misselijkmakend. Dit is het paradigma waar Nederland vanaf moet. Dit is het paradigma waar onder andere veel PVV stemmers genoeg van hebben. We moeten terug naar het principe van wie niet werkt zal niet eten, waar mensen weer zelf, in hun sociale context, verantwoordelijk zijn voor hun leven.

De menselijke waardigheid wordt eerder ondermijnd door sociale zekerheid. Werkloze worden gecedeerd door een onvoorwaardelijke toevoer aan welvaart, zonder enige vorm van reciprociteit. Deze mensen worden door de overheid, en de samenleving, stelselmatig gedebiliseerd. De ergste vorm daarvan is wellicht verwoord door GroenLinks-clown en excuus Marrokaan, Tofik Dibi, die stelde dat 2 criminele Marrokaanse broers die het land uit moeten vooral “slachtoffer waren van falende instanties”. Deze linkse elite heeft het tot norm verheven om gedrag uit te leggen middels externe factoren, maar het gedrag te laten bepalen door interne driften. Hiermee ontheffen ze ieder individu van enige vorm van volwassen verantwoordelijkheid voor gedrag. Ozdemir heeft ons een mooi inkijkje in de onredelijkheid van de linkse inborst gegeven. Bedankt, Cilay! Volgende week weer?

Sunday, April 19, 2009

Comakids

Wijze woorden van het ND afgelopen week over comazuipende pubers: “De veelgebruikte aanpak van ouders om onder begeleiding kinderen 'te leren drinken' - een slokje is niet zo erg - is een fabel gebleken. Het is eerder het eigen, volwassen drinkgedrag dat kinderen, soms op zeer jonge leeftijd, tot drinken aanzet. Het jongste kind dat vorig jaar met een vergiftiging in het ziekenhuis werd opgenomen was elf jaar oud. Dan dringt zich de sombere vaststelling van Van der Lely op: 'Het wachten is op de eerste jongere die zich dood drinkt'. Voor het zo ver komt is het aan ouders het roer opvoedkundig drastisch om te gooien. Zij moeten in hun gezin met de kinderen niet gaan polderen over drankgebruik, maar de moed hebben zo lang mogelijk 'nee' te zeggen.”

De winst van dit stukje zit hem in een tweetal zaken. Allereerst, het eeuwige liberale dogma van “gecontroleerd toelaten” (in andere vorm “gedogen” genoemd) of “leren drinken” blijkt niet tot resultaten te leiden: Nederlandse jongeren behoren tot de topdrinkers in Europa. In bredere ethische zin kan de conclusie worden getrokken dat het algemene dogma van “ze doen het anders toch wel, laten we dan tenminste controleren” nu toch echt zijn langste tijd gehad heeft. Amsterdam verkleint haar wallen (heeft het daar tot minder prostitutie of mensenhandel geleid?) en coffeeshops worden geweerd uit de buurt van scholen (het wachten is op een totaalverbod). De eerdergenoemde dogma’s worden in rap tempo van hun dogmatische status ontdaan, Nederland lijkt de waarheid onder ogen te gaan zien. Het drankdebat leidt dit paradigma wisseling.

Het tweede winstpunt is dat de ouders meer en meer als primair verantwoordelijke worden gezien. Het lijkt een voor de hand liggende houding, maar is het allerminst. Na 3 decennia lang alle problemen afschuiven op de overheid is deze houding een verademing. Er lijkt een herwaardering van het eeuwenoude principe van “een goed voorbeeld doet goed volgen”. In feite is dit een bescheiden overwinning voor het conservatisme.
De overwinning is bescheiden, want het blijft vooralsnog bij de debat. Daarnaast blijft de overheid altijd de neiging behouden zelf zaken aan te pakken, met de optimistische insteek dat ze werkelijk iets kan veranderen. Het enige wat de overheid moet doen is zorgen dat haar eigen wetten strict worden nageleefd. Grote groepen drinkende jongeren behoren geen plek te hebben in de publieke ruimte, waarom laten we dit toe? Waar bezuipen drinkende 12-jarigen zich anders? Ook die illegale drankketen kunnen eenvoudig gesloten worden me dunkt. Desnoods kun je als politie voor de verandering de wet op openbaar dronkenschap eens gaan naleven voor de deur, dan is je probleem ook zo opgelost.

Al met al is er ook hoop voor ons liberale landje, het is een kwestie van tijd voordat het conservatisme definitief voet aan de grond krijgt in de politiek.

Thursday, April 16, 2009

Verplicht Werken

Brrr, wat een eng woord, “verplicht”. Verplichten is de meeste extreme vorm van vrijheidsbeknotting, je hebt namelijk helemaal geen keuze meer. Bij een verbod wordt je bewegingsruimte verkleind, maar kan daarmee juist een waardevol kader scheppen om in te bewegen. Soms is verplichten echter een nuttig middel. Een ouder die zijn kind verplicht om een instrument te leren spelen zal later de dankbaarheid van het volwassen kind ervoor terug krijgen terwijl op het moment zelf het vooral veel tranen veroorzaakt. Verplichten is soms pijnlijk, maar potentieel waardevol.

Waar een verplichting minder pijnlijk is een situatie waarin degene die iets verplicht wordt iets ervoor terug krijgt. Sterker nog, de vrije markt werkt op dit principe. Echter, het socialisme van de jaren 70 heeft iets nieuws geïntroduceerd: voorzieningen en geld zonder verplichting. Je krijgt dus iets en je hoeft niets. Het mag niet als verrassing komen dat deze aantrekkelijke propositie velen permanent aan zich heeft weten te binden. Deze massa staat bekend als werklozen en (deels) arbeidsongeschikten.

De verloedering van wijken (zie mijn entry over Zuilen) is een hot item. Marcel van Dam, al jaren de pias van links, schrijft deze week over de oplossingen van verloederende wijken: “De echte oplossing is natuurlijk de oorzaken wegnemen. Iedere vrijkomende woning dichtspijkeren en als er genoeg in een blok leeg zijn de overige bewoners elders, niet weer allemaal op een kluit, een betere woning aanbieden.” Wat is de oorzaak van verloedering? Slechte huizen! Van Dam weet altijd weer te boeien. Dat de schilderswijk compleet is vernieuwd (muv de bewoners) en het nog steeds een teringzooi is ontgaat hem natuurlijk, hij woont in een dure villa ver weg van deze ellende, ik woon om de hoek. Nee, Van Dam, het zijn de mensen zelf die te beroert zijn hun eigen huis te onderhouden (het is immers een bijna-gratis huis van de overheid, niet mijn probleem dus!), die niet werken en de hele dag een beetje (in het theehuis) rondhangen.

Hij gaat verder: “Al enkele decennia vindt er op de Nederlandse woningmarkt een segregatie naar inkomen plaats. Aan de hand van inkomensgegevens per postcodegebied heeft et CPB een segregatie-index berekend. Die index geeft aan welk percentage van de bewoners met een laag inkomen zou moeten verhuizen om de segregatie ongedaan te maken. Dat percentage stijgt ieder jaar.” Dit is nou precies het probleem. Als je werkt kun je een mooi huis kopen, dan wil je niet naast luie nietsnutten of asociaal volk wonen. Een mooi huis in een mooie wijk is een beloning voor hard werk. Die segregatie is dus een resultaat van eigen keuzes en vrijheid. De mensen in de slechte wijken worden, zoals altijd bij linkse politici, slachtoffer gemaakt. Ze zijn arm, werkloos en crimineel OMDAT ze in een ‘slechte wijk’ wonen. Alsof een wijk ‘slecht’ kan zijn. Een wijk wordt slecht doordat de mensen die er wonen slecht zijn.

Ledigheid is des duivels oorkussen luidt het wijze spreekwoord. Daar ligt misschien wel HET probleem van onze samenleving. Het is een verworvenheid dat niemand in Nederland in hutje hoeft te wonen. Wat echter kwalijk is is dat het als een aangeboren recht wordt gezien waar niets tegenover hoeft te staan. Die ledigheid heeft een aantal effecten:
- iemand wordt structureel waardeloos voor enige carrière met perspectief;
- iemand gaat zich vervelen;
- iemand raakt geïsoleerd;
- iemand heeft geen doel buiten zichzelf (samen met het isolement DE reden van depressie)
- iemand heeft geen verbondenheid met de samenleving.
Al met al creëert het bovenstaande een gevaarlijke cocktail van apathie en asociaal gedrag. Een vrij simpele oplossing is deze mensen te verplichten werk te verrichten voor alle zegeningen die zij van de samenleving ontvangen (gratis geld, onderwijs, zorg en al die andere voorzieningen die onze maatschappij rijk is). Verplichten is in deze context helemaal zo gek niet, voor wat hoort wat. Ethisch zit dat dus wel snor. De voordelen zijn evident. De werkloze is gewend aan basale vaardigheden zoals op tijd komen, omgaan met collega’s etc, hij heeft niet te veel tijd om handen, hij maakt zich nuttig (wat een gevoel van waarde meegeeft), hij wordt verbonden met zijn omgeving. Het maakt het tevens mogelijk om onze steden te gaan leiden volgens de broken-window filosofie: een schone, nette stad blijft veiliger en schoner.

De maatregel kan alleen bestaan bij een begrip dat mensen die hier niet aan mee willen werken werkelijk afgesneden worden van AL die faciliteiten. Niet werken betekent feitelijk dan geen leven. Dit is hard, maar rechtvaardig. Ook moet slecht gedrag bij de werkinstellingen directe gevolgen hebben voor het loon. Werk moet je serieus nemen, dat is de boodschap.

Gelukkig zien we in de samenleving al hoopvolle initiatieven. In Groningen kun je tot je 27e geen uitkering krijgen zonder te werken of naar school te gaan. Wie geen zin heeft in school wordt dus te werk gesteld. Dit is voor jongeren de beste motivatie om als de donder een fatsoenlijk baantje te vinden. Ik meen dat een dergelijke regel nu ook landelijk navolging krijgt. Mijn vraag is waarom we dit beperken tot 27? Waarom niet tot 65 of 67?

Mensen gratis voorzieningen geven is de ultieme vorm van debiliseren. Het ontneemt mensen hun waardigheid. In feite zeg je dat mensen te stom zijn om voor zichzelf te zorgen. Wanneer gaat politiek Nederland zich dit realiseren? Verplicht werken is geen vorm van vrijheidsbeknotting, het is een vorm van wederkerigheid die louter positieve uitkomsten biedt.

Hufterigheid komt door marktdenken?

Je hebt weleens van die moment dat je intellectuele broek afzakt van de achterhaalde meningen van de oude elite, de links-liberale (oud-communistische) babyboomers. Daarnet had ik zo’n moment bij het lezen van het column van Rob de Wijk (net gewikit en hij blijkt, geheel “toevallig” in 1954 geboren te zijn).

Rob stelt dat in de kern van zijn betoogje het volgende: “In de jaren zeventig kwam er een einde aan de verzuiling met zijn nadruk op de burgersamenleving. De verzuiling maakte plaats voor de verzorgingsstaat en tegen het einde van de jaren tachtig verschoof het accent van de staat naar de markt. Politici verzelfstandigden dat het een lieve lust was en onderwierpen publieke functies aan de tucht van de markt. „Niet meer het algemeen belang staat dan voorop, maar het voorbestaan van de eigen dienst en vergroting van het marktaandeel”, schrijft Tjeenk Willink.
Het gevolg? De burgersamenleving verbrokkelde, waardoor de legitimiteit van de staat werd aangetast. Burgers begonnen zich terecht als klanten op te stellen: ik betaal belasting; de staat levert diensten en ik klaag als de staat geen kwaliteit levert.
Ernstiger is dat de inzet voor het algemeen belang en de gemeenschappelijke oriëntatie op de grondbeginselen van de democratische rechtsstaat erodeerden, met inbegrip van het respect voor de rechten van medeburgers en de tolerantie jegens andere groepen.
Tjeenk Willink schrijft het niet, maar hij lijkt het wel te bedoelen: de onbeschaafdheid of hufterigheid die in politiek en samenleving onstuitbaar in opmars is, is het gevolg van de door hem gesignaleerde teloorgang van de burgerzin. Politici zijn bang voor delen van hun eigen electoraat, met als gevolg dat het hele staatsbestel onder druk staat.”


Ik moet hier opmerken dat Rob en ik zich over dezelfde trend zorgen maken, de hufterigheid. Het verschil tussen Rob en ik is dat ZIJN generatie hier verantwoordelijk voor (soixant huitards) is en MIJN generatie vooral met de gevolgen zit. Het is dus logisch dat hij de verantwoordelijkheid afschuift naar het marktdenken. In onzekerheid vallen mensen vaak terug op hun aangeleerde (linkse) reflexen. De liberale revolutie heeft het individu “bevrijd” van de stringente verwachtingen en sociale verbanden die bij de zuilen hoorden. Hier zie ik hier deels een verworvenheid in, een dubbeltje hoeft geen dubbeltje te blijven. Echter, elke vorm van sociaal verband is door deze individualiseringsslag uitgehold om een langzame dood te sterven. Dat dit toch egocentrisch en egoïstisch gedrag leidt mag geen verrassing heten, deze trend is al sinds de jaren 70 (toevallig!) zichtbaar. Maar toch vind Rob dat het aan het marktdenken ligt. De markt is juist nog een manier om mensen met elkaar in verband te laten staan op een sociaal waardige manier.

De werkelijke bron van hufterigheid is het verdwijnen van een collectief begrip over normatieve waarden in onze samenleving. Het cultuurrelativisme heeft geleid tot de vervaging van het huidige normbesef. “Ik vind alles best als het anderen maar geen schade berokkent...” maar wat is schade? Is muziek via de speaker van een mobiele telefoon schade voor een ander? Velen denken van niet. Is sissen naar voorbijlopende vrouwen schade voor een ander? Velen denken van niet. Is het op de grond gooien van afval schade voor een ander? Velen denken van niet. En zo worden de grenzen van de normativiteit beetje bij beetje opgerekt en zelfs afgeschaft.

Kan Rob mij uitleggen wat spugen op de grond, of eigenlijk elke vorm van bewust asociaal gedrag, te maken heeft met marktdenken en het privatiseren van KPN? Ik zie dit verband niet zo. Het marktdenken heeft de overheid in ieder geval bewogen service gerichter te werk te gaan en te onderkennen dat een telecom- en postbedrijf veel efficiënter is in de private sector (wat KPN en TNT glorieus hebben bewezen, moet je TNT eens met de Franse Post vergelijken). Nee, hier geen normvervaging te bespeuren. Zolang de politiek maar blijft roepen dat iedereen kan doen wat hij wil tenzij het anderen schaadt, en SIRE denkt dat hufterig gedrag onbewust is, zal er in Nederland weinig veranderen.

VVD extreem laf

De VVD heeft Nederland geen dienst bewezen door als een natte twijg te buigen naar de wereldvreemde linkse raadscoalitie in Rotterdam. Tariq “110% anti ongelovigen” Ramadan krijgt contractverleningen. De VVD had hier een unieke kans om een statement te maken over de grenzen van overtuigingen in onze samenleving. Je mag in Nederland geen racist zijn en je mag ook de fundamenten van vrijheid niet ondergraven. Tariq R is onvervalste jihad fundi en verdient daarom geen plek op de publieke pay roll. De VVD staat weer in haar hemd, met dank aan haar fractie in Rotterdam!

Singapore

Singapore is een lastig te grijpen staatje. De stadstaat is opgebouwd uit niks, uit een moeras. Nu is het, met Hong Kong, HET business centrum van Azie. Ondanks de huidige crisis, Singapore is een blijvertje. Niemand woont in een hut (zoals in HK). Het zakencentrum is van een kwaliteit waar de ZuidAs in Nederland nog niet eens in de buurt. De metro is modern, air-conditioned en rijdt in de spits elke 2 minuten, uiteraard met een OV-chipkaart. Horeca is uber-hip, uiteraard rookvrij. En winkels… ik kan niet eens beginnen met uitleggen hoeveel winkels er zijn. Het is ongeveer het equivalent van 10 PC Hooftstraten, 40 Bijenkorven en dan nog wat meer. Overal kun je winkelen, uiteraard tot 23:00. Verder is criminaliteit praktisch non-existent, er ligt geen papiertje op straat, alle perkjes zijn geharkt.

En dit allemaal voor het ongelooflijke belastingtarief van..... 20%!

Hoe gaat de overheid hier met overlast om? Ik las vandaag een veelzeggend stukje in de krant naar aanleiding van een aantal opkomende internationale conferenties en het gevaar voor rellen: ‘Yesterday, Home Affairs Minister Wong Kan Seng issued a stern warning to the “protesters and anarchists” bent on disrupting public order, promising that the law would come down hard on them.’ That’s right! Anarchisten, dat zijn het, maar heb je het ooit van een Nederlandse politicus gehoord?

Singapore voert een beleid dat leunt op twee pilaren. Eén, de broken window theorie die stelt dat waar het schoon en netjes is er minder criminaliteit is. Twee, een zero-tolerance beleid voor overtreders. Papiertje op de grond gooien? EUR250 boete. Kauwgom? Überhaupt verboden. Zo doe je dat. Je ziet trouwens nauwelijks politie op straat, maar je kunt je credit ergens laten liggen en je zal hem terug krijgen. Ik moet er wel bij zeggen dat de Chineze (dominante) cultuur hier een grote rol speelt. Die houden andere normen aan dan bijvoorbeeld de Arabische of Latijns-Amerikaanse cultuur. Toch lijkt dezelfde benadering in Dubai ook prima te werken. Zeker een idee voor Nederland, die pilaren.

De overheid heeft in Singapore alle macht. Op Voice&Accountability http://info.worldbank.org/governance/wgi/sc_chart.asp scoort Singapore slechts 35% (wat betekent dat ze beter scoort dan 35% van de landen in de wereld), Nederland scoort bijna 100%. Dat is eigenlijk het enige waar Nederland beter scoort. Singapore is stabiel, heeft een effectieve overheid, een uistekende rule of law en geen corruptie. Met andere woorden, de overheid doet wat goed is voor de samenleving. Iedereen vind dat best zolang het Singapore goed gaat. Er is praktisch geen oppositie, maar via het parlement is er veel inspraak. Die inspraak zorgt uiteindelijk toch voor een responsieve overheid. Het lijkt fragiel, maar werkt in de praktijk uitstekend.

Het grote voordeel is dat Singapore snel kan schakelen, waardoor het zich spectaculair heeft ontwikkeld. Daarnaast is men hier meer tevreden over de overheid dan men in Nederland. Geestige paradox.

De overheid voert een actief huisvestingsbeleid, waar ik de gevolgen niet echt van kan zien. In ieder geval is de vrije vastgoed markt hier enorm duur. Maar niemand woont in een hutje, iedereen heeft een appartement (waarbij sommigen de bijlmer nog positief afsteekt, maar toch is er geen criminaliteit).

De belastingen worden laag gehouden en uitkeringen zijn minimaal. Je zorgt hier voor jezelf. Onderwijs is wel (praktisch) gratis. Gezondheidszorg is vooral privaat en dus van topkwaliteit. Voor de armen zijn er goedkope klinieken. Werkenden leggen geld in in een potje dat voor zowel gezondheidszorg, inkomenszekerheid als pensioen wordt gebruikt. Wie niet werkt is dus de lul. Iedereen werkt dus.

Verder doet de overheid hier heel actief aan voorlichting via van alles en nog wat. Het is duidelijk dat zij een normatieve visie op de samenleving heeft en die wordt actief uitgedragen. De laatste campagne ging erover dat je je kinderen naast Engels ook Mandarijn moest leren, want dat leer je anders nooit meer en het is juist heel nuttig om te kunnen. Zoiets.

Al met al een interessant samenleving. Het biedt alleen niet zo veel aanknopingspunten voor Nederland. Het bestuur kan daar bestaan, maar past niet bij Nederland. Eigenlijk zie ik buiten het veiligheidsbeleid en het fiscale beleid weinig aanknopingspunten. Toch blijft het goed om je aan dit soort landen te spiegelen, want wat wij ‘normaal’ vinden hoeft dat natuurlijk helemaal niet te zijn. Maar de belangrijkste les die ik hier heb geleerd is dat veiligheid de grootste vrijheid biedt.

Wednesday, April 15, 2009

Wolfsen is een held

Zuilens Dagboek. Schokkende Ooggetuigenverslagen

Onderstaande is een verslag van mijn bezoek aan Zuilen, Utrecht met een reportageteam van Ncrv’s Netwerk. Voor de veiligheid van de betrokkenen heb ik sommige details aangepast of geheel weggelaten. Ook de citaten zijn geen letterlijke weergave maar benaderen de werkelijkheid zo dicht mogelijk. Verder is het een subjectieve reportage, een persoonlijk verslag vanuit mijn oogpunt geschreven. Vandaar dat het in de categorie “Column” staat: het is een mening, geen absolute waarheid. Het betreffende Netwerk-item kunt u vanavond zien om 20:25 uur op Ned 2.

Met vier man, een cameraman, geluidsman, verslaggever en ik, lopen we van het mooie gedeelte van Zuilen naar het probleemgebied. Het is een wandeling van nog geen vijf minuten. De cameraman houdt zijn camera los in zijn hand, dus niet op zijn schouder. Voorzorgsmaatregel. Alhoewel het, mede dankzij de grote hengelmicrofoon van de geluidsman, toch voor iedereen duidelijk is dat we televisieopnames komen maken. We hebben daarom expres voor dit vroege tijdstip gekozen. Het is nu bijna stil op straat. De rel-Marokkaantjes die ons gisteren even belaagden liggen nu nog op bed of zitten op school. Tenminste, daar gaan we vanuit.

Nog voor we de straat waar de weggepeste transseksueel woonde hebben bereikt, roept een blanke oudere man vanuit zijn auto ons toe: “Jongens! Niet gaan filmen! Die jochies worden daar alleen maar opgefokter van. Denk toch om de rest van de buurt.” We roepen terug dat we gisteren ook al ons portie hebben gehad en dat “die jochies” nu toch al opgefokt zijn. De man kijkt ons hoofdschuddend aan, smekend bijna, en rijdt verder.

Als we voor het groezelige flatje staan waar de weggepeste transseksueel woonde, komt de man die ons vanuit de auto aansprak op ons afgelopen. Met een vriendelijk gezicht, dat wel. Het is duidelijk dat hij geen kwaad in de zin heeft. Hij stelt zich voor en vertelt ons dat het er nu verschrikkelijk aan toe gaat in de wijk. Dat hij alweer te oud is om te verhuizen en dus graag in zijn straat wil blijven wonen, maar dat hij serieuze problemen vreest als er wéér een uitzending over de wijk op televisie komt. Veel van zijn buren zijn al weg, zegt hij. Vertrokken omdat ze het niet langer aankonden.

We vragen of hij zijn verhaal niet voor de camera wil vertellen. Dat weigert hij. Hij wil ook niet onherkenbaar in beeld, wil ook niet alleen zijn stem laten opnemen, zelfs niet verdraaid. Hij wil helemaal niets te maken hebben met welke media dan ook.

“Is het zo erg?”, vragen we.

“Nadat ze een hakenkruis in mijn auto hebben gekrast ben ik er helemaal klaar mee”, zegt hij. Zijn ogen veraden woede. Maar ook gelatenheid.

“Er woont hier in de wijk nog een homoseksueel echtpaar. Ze zijn al oud maar ze hebben het wel te verduren. Ze willen alleen niet weg. De rest van de buurt is al weg of denkt er over te vertrekken. En ik kan je verzekeren dat hier niemand iets voor de camera durft te zeggen. Die van Pauw en Witteman hebben me ook al meerdere keren gevraagd aan tafel te komen maar ik pas ervoor. Dan ben je je leven hier niet meer zeker.”

Ik vraag hem wat hij van de burgemeester vindt.

“HA!”, briest hij ineens. “Die Wolfsen! Met die VVD’er die bij Wolfsen bij Pauw en Witteman aan tafel zat was ik het een stuk meer eens. Die zouden we moeten hebben! We hebben politie nodig, een lik op stuk beleid. De gemeente laat ons hier nu volledig in de steek, van alle kanten. Er is geen politie maar er is ook niets voor die jongens. Rondhangen is het enige wat ze hier kunnen. Zelfs een voetbalveldje is de gemeente al teveel”.

Na wat shots van de verlaten appartementen van de transseksueel en haar onlangs gevluchtte onderbuurvrouw en zus te hebben gemaakt, besluiten we willekeurig ergens aan te bellen in de wijk.

Een man, die we al door het raam hadden zien kijken, doet hoofdschuddend open. “Geen camera, geen camera alsjeblieft!”. Nog voor we kunnen zeggen wie we zijn, barst hij in huilen uit. “Ik wil wel met jullie praten, zonder camera, maar kom dan even binnen”, zegt hij met betraande ogen.

Eenmaal binnen begint hij weer te huilen en vertelt hij zijn angstaanjagende verhaal: Hij zegt dat hij al twee dagen niet meer heeft geslapen van ellende. Dat hij en zijn vrouw nu zo goed als zeker bij zijn ouders gaan bivakkeren, tijdelijk, maar dat hij zo snel mogelijk een nieuwe woning wil. Hij durft zijn appartement niet onbeheerd achter te laten. Het enige wat hij fout had gedaan was een helpende hand uitsteken naar straatbewoners die slachtoffer waren geworden van de Marokkaanse treiteraars. Daarna richtte de agressie zich op hem.

Hij begint weer te huilen. Het is een grote gespierde man. Een blanke hoogopgeleide buurtbewoner. Hij en zijn vrouw zijn tweeverdieners. Het appartement is smaakvol ingericht en ziet er verzorgd uit.

En hij huilt alsof hij zojuist zijn moeder heeft verloren.

Hij vertelt me wat er is gebeurd en welke schade hij al heeft opgelopen maar vraagt me deze niet gedetailleerd te melden. Hij wil alles vertellen maar wil niet dat ook maar iets naar hem kan leiden. “Ik ben bang voor de Marokkanen”, zegt hij.

“Van de gemeente hebben we hier nog helemaal niets gehoord. Niet toen de transseksueel werd weggepest, niet toen er brand werd gesticht in de achtertuin van haar zus, niet toen de agressie zich op mijn en mijn vrouw richtte. Ik heb wel contact proberen te zoeken maar je hoort gewoon niets terug. Ook de woningbouwvereniging heb ik proberen te bereiken, want er ontstaan nu echt onveilige situaties. De panden hier zijn al jaren brandonveilig, maar daar hebben ze nooit wat aan willen doen. Nu liggen er in de brandgangen tuinmeubilair en fietsen, zooi die de treiteraars uit de tuin van die zus van de transseksueel hebben gehaald. Levensgevaarlijk als er brand uitbreekt. Elke keer weer zegt de woningbouwvereniging dat ze me terug gaan bellen. Ik heb nog niets van ze gehoord. Nog geen emailtje, helemaal niks. Van niemand.”

De man staat er verslagen en haast verlegen bij. Het lijkt alsof hij opgelucht is dat hij zijn verhaal kan doen. Alsof hij hoopt dat wat hij aan ons vertelt ook daadwerkelijk iets zal veranderen.

Ik vraag hem of er wel voldoende politie is. Of hij zich geholpen voelt toen de agressie zich plotseling op hem richtte.

“Politie?”, zegt hij. “Politie? Neen, niets van dat alles. Er is hier geen politie, geen stadswacht of buurtregisseur, er is helemaal niets. Het lijkt wel alsof ze ons bewust aan ons lot overlaten. Ik zou willen dat die burgemeester zelf eens hier kwam. Zodat hij met eigen ogen kan zien wat er hier is aangericht. Wat hier is gebeurd is onvoorstelbaar: wij zijn slachtoffer geworden omdat we iemand wilden helpen. En er is niemand die het geweld stopt.”

Als we weer buiten staan zijn we er even stil van. We kijken de straat in, een typische straat in een oude wijk vol vervallen flats met veel satelietschotels, kijken elkaar aan. “Dit kan toch écht niet! Dit is toch te gek voor woorden?”, zegt de verslaggever. Ik ben het hartgrondig met hem eens.

Na nog wat shots te hebben gemaakt, zien we hoe een jonge man en een oudere vrouw hun auto volladen met dozen en op het punt staan te vertrekken.

“Volgens mij gaan die ook verhuizen, probeer hun anders wat vragen te stellen”, zegt de cameraman. Ik ren er naartoe, tik op hun raampje. De jongeman achter het stuur draait zijn raampje open.

“Het ziet eruit alsof jullie gaan verhuizen…”, zeg ik. De man knikt en antwoordt: “Nou, mijn moeder. Ik help haar alleen.”

De moeder wil ook niet reageren voor de camera. “Dat heb ik al genoeg gedaan, op beeld en op de radio”. En ja, ze gaat verhuizen. “Eindelijk!”, zegt ze en glundert. Ze heeft na een jaar zoeken een nieuwe woning gevonden. “Ik wilde niets liever dan weg hier. Het is hier een en al ellende.”

“Veel overlast? Geen politie? Dat soort dingen?”, vraag ik.

“Pffff, politie…Ze zijn er altijd ruim te laat, en als je ze belt komen ze zo langzaam mogelijk. Hou op schei uit. Ik ben zo klaar met deze buurt.”

“Op televisie zag ik laatst nog de burgemeester die vertelde dat hij het hier prima in de hand had”, zeg ik grijnzend.

“Haaa jaaaa! Op televisie! Dan wel. Laat hem eens van die televisie vandaan komen en hier de wijk bezoeken, dan schijt hij in zijn broek denk ik. Laat me toch niet lachen. Voor deze wijk is maar één oplossing en dat is dat de burgemeester zo snel mogelijk opstapt. En nu moet ik vandoor want ik wil hier weg!”.

Als ik de auto nakijk vraagt de verslaggever om mijn mening te geven in de camera. Ik zeg: “Als ik het tot nu toe zo hoor kan ik niets anders dan concluderen dat de burgemeester direct moet ophouden met zijn regentenmentaliteit en nu echt zelf de wijk in moet om met bewoners te praten. Anders zie ik het somber in”. Ik besluit met: “De bewoners vluchten nu letterlijk uit de wijk. Het is hier echt Diamantbuurt all over again”.

Enige tijd later wordt de verslaggever gebeld door de woordvoerder van de burgemeester. De Netwerk-ploeg kan langskomen op het stadhuis om de burgemeester zijn verhaal te laten doen voor de camera.

Alleen mag ik niet mee: “De burgemeester heeft zich niet voldoende kunnen voorbereiden op een discussie met een wijkbewoner.”

Ik besef ineens de volledige betekenis van “regentenmentaliteit”.

Tekst: Bert Brussen. Zuilen, 2009


EDIT: ik vond het zo schokkend dat ik het iedereen wil laten lezen. Wolfsen is een laffe hond, onze politie al helemaal. DAAROM stemmen mensen PVV.

I (used to) love the EU

Wat is er gebeurd met Neerlands liefde voor Europa? Het is decennia lang goed gegaan. Het ontstaan van de EU heeft Europa ongekende economische groei en politieke stabiliteit gebracht. Waarom kunnen we niet doorpakken naar een Verenigde Staten van Europa? Ik hoor mijn vader nog spreken over de “Europese eenwording”. Maar tegenwoordig lijkt het eerder alsof de EU op knappen staat. Zelfs Ierland, het land dat potverdulleme het meest heeft geprofiteerd van de EU in termen van welvaart, heeft laten weten in een referendum (in direct) niet enthousiast te zijn over de EU.

Ik ben in principe voor de vergaande vorm van samenwerking die we hebben zien ontstaan in de afgelopen 50 jaar. Zelfs de invoering van de EURO is in mijn ogen een doorslaand succes. Het heeft de bubbel in Ierland en Spanje wel enorm opgeblazen, maar zoiets was te verwachten. Die economieën worden door deze recessie in het stramien van de Duits-Franse economische cycli gedrukt. Hierdoor zal het monetair beleid van de ECB niet meer voor zulke bubbels zorgen in de toekomst. Toch zal de ervaring van Ierland Engeland behoorlijk huiverig maken om toe te treden. Al met al is de EURO een sterke munt en faciliteert ze economische interactie tussen, met name voor het MKB. Laten we ook het punt van duurzame vrede in Europa niet onderschatten. Nee, de EU is een enorm succesvol project te noemen. In principale vind ik het dan ook onterecht dat veel conservatieven zich tegen de EU keren.

De EU heeft echter een bureaucratisch karakter gekregen die zijn weerga niet kent. Het parlement is een aanfluiting, de grondwet een fiasco en de ambtenaren een ongekende geldslurpmachine. In plaats van de EU simpel en bescheiden te houden, daar waar de voordelen optimaal en de kosten minimaal zijn, hebben de krachten der bureaucratie hun werk weer ongekende kracht gedaan. Het toppunt van de gekte is de maandelijkse verhuizing van het parlement, a EUR 100m (HET bewijs dat Fransen egocentrische, arrogante, oncoöperatieve kwallen zijn). Daarnaast is ook de beleidsinvloed van de EU tot ongekende grootte toegenomen. Men heeft zich de grenzen van de acceptatie van burgers te weinig aangetrokken. Dat kun je een bureaucratie nauwelijks verwijten, maar de nationale overheden wel.

Een grondwet had wat duidelijk kunnen scheppen over wat wel en wat niet tot het terrein van de EU hoorde. Echter, het kwaad was al geschied. Burgers pikten het niet langer, de grondwet werd een fiasco. Het resultaat is een EU in de houtgreep, het kan geen kant op. Dit is een gemiste kans. We hadden de EU dichter bij de burgers kunnen brengen, we hadden helderheid kunnen scheppen in de onduidelijkheid over de lengte van haar klauwen. Het mocht helaas niet zo zijn.

Toch kan de EU, ondanks haar gebreken, een blijvende bron van stabiliteit en welvaart zijn. Daar moeten wel een aantal dingen voor gebeuren.
1. Straatsburg moeten we schrappen als parlementsstad zodat die belachelijke verhuizingen niet meer hoeven.
2. Het parlement moet drastisch verkleind worden.
3. De EU moet primair om stabiliteit, veiligheid, milieu en bovenal het creëren van welvaart gaan.
4. Er moet een Senaat worden gecreëerd om kleine landen hun invloed te laten behouden (naar Amerikaans voorbeeld).
5. De EU moet haar landbouwbeleid (/subsidiepot) afschaffen en het geld teruggeven aan de leden. Ze moet sowieso haar subsidiemacht drastisch inperken.

Ik geloof dat met een lean-and-mean organisatie, de EU weer effectief en responsief kan worden. Met een helder mandaat van de burgers kunnen ze Europa beter, veiliger en welvarender maken. De krachten van de bureaucratie moeten echter wel hevig bevochten worden, daarvoor gaan we de komende tijd naar de stembus. Ik stem CDA omdat dit uit de stemwijzer kwam, maar de ideale partij bestaat niet. Ik stem in ieder geval wel VOOR de EU!!

Reden piraterij is… Armoede!

Ah, zo ken ik de Volkskrant weer. De reden van het probleem met de Somalische piraten is natuurlijk armoede. Het valt me nog mee dat het westen niet ook nog de schuld van die armoede krijgt. Armoede en anarchie creëren piraten. Logisch toch?

En nu wil de links held, Obama, die zielige hongernegertjes ook nog gaan dood schieten. FOEI! Wat een teleurstelling.

Natuurlijk is het nodig dat Somalië weer een stabiele staat word met een sterke overheid. Maar piraten zijn schurken, boeven. Aangezien de politiek correcte elite geen juridisch kader heeft geschapen voor dergelijke boeven rest Obama weinig keuze dan de piraten te bombarderen, hij mag ze namelijk niet uit Somalië ophalen en berechten.

Natuurlijk is het vervelend dat er doden moeten vallen, maar dat kun je moeilijk Obama verwijten. De piraten kapen hulpgoederen voor Afrika, indirect hebben zij dus vele levens op hun geweten (om nog niet te spreken over de levens van de bemanning). Het aggressieve beleid is Obama's enige optie en zou zomaar kunnen werken. Somalische mannen zich beter voor de toekomst van hun land en familie gaan inzetten ipv te roven en plunderen.

De Waarheid over Homoseksualiteit

Politiek correct, liberaal Nederland is ervan overtuigd dat homoseksualiteit een aangeboren eigenschap is, zoals blond haar of blauwe ogen. Elke vorm van onderscheid tussen homo’s en hetero’s is daarmee bij voorbaat absurd. Een discussie over het homohuwelijk is dan ook zinloos. Het gaat toch om de liefde tussen twee mensen?
De waarheid is echter anders, de American Psychologist Association zegt erover op haar website: “There is no consensus among scientists about the exact reasons that an individual develops a heterosexual, bisexual, gay, or lesbian orientation. Although much research has examined the possible genetic, hormonal, developmental, social, and cultural influences on sexual orientation, no findings have emerged that permit scientists to conclude that sexual orientation is determined by any particular factor or factors. Many think that nature and nurture both play complex roles; most people experience little or no sense of choice about their sexual orientation.”
Zelfs het immer politiek-correcte About.com bevestigt dit beeld in een uitstekend stukje “Despite social science and biological research, it is still not known what causes someone to be gay, lesbian, bisexual or straight. Scientists and social scientists will no doubt continue to study the causes of homosexuality in both animals and humans.
No matter what they find, gays, lesbians and their supporters will continue the fight for fair and equal treatment.”

Die laatste zin is veelzeggend. Het impliceert dat de normatieve waarheid over “fair and equal treatment” een soort negeren van de verschillen inhoud. Dit geheel in lijn met de visie van liberaal Nederland. Laat u dus niets wijsmaken over de “waarheden” wat betreft homoseksualiteit. Als samenleving moeten we altijd onze medemens als gelijkwaardig beschouwen, maar dat betekent niet dat iedereen hetzelfde is en dat we DUS seksuele geaardheid moeten negeren zoals we haarkleur negeren. Het betekent daarom ook niet dat homo’s MOETEN mogen trouwen. Iedere burger heeft het recht te trouwen met iemand van de andere sekse, dus iedereen heeft gelijke rechten. Als je het huwelijk uitbreidt met toegang voor de gelijke sekse zou je in principe (buiten wat praktische problemen om) ook dieren kunnen toelaten tot het huwelijk. Het gaat immers om de liefde! Welke grenzen houden we dan nog aan als samenleving? Dat lijkt een absurd argument, maar ik heb een keer een dergelijk berichtje uit India gelezen. Mensen kunnen je blijven verbazen met hun domheid.

Daarnaast wordt het homohuwelijk vooral gebruikt voor een soort in-your-face-campagne (net als de Gay Parade) om de “verworvenheden” boven alle mogelijke discussie te verheffen. Het feit is dat er nauwelijks homo’s trouwen. Een eeuwige trouw aan een partner waarbij je alle anderen afzweert blijkt voor velen te veel gevraagd. Al met al een matige basis om kinderen via adoptie in te ontvangen. Nee, de normatieve waarheden over homoseksualiteit liggen niet zo vast als liberaal Nederland ons wil doen laten geloven.

Tuesday, April 14, 2009

Het Dogma Doodstraf

Een interessant element van onze representatieve democratie is dat een substantieel deel van de bevolking voor de doodstraf is terwijl alleen de SGP dit in de kamer bepleit. Zelfs de PVV is tegen. Waarom is dit een westers dogma geworden?

Uiteraard was ik er vroeger ook niet voor, het was toch barbaars? Toch denk ik dat er situaties zijn waarop je als samenleving jezelf moet beschermen tegen subversieve elementen. Ik heb dan ook geen principiële bezwaren tegen de doodstraf. Ik ben ook geen fanatiek voorstander van deze maatregel, omdat ik niet geloof dat de samenleving er per se veel veiliger van word. Daarnaast kennen we in Nederland een werkelijk levenslange opsluiting without parole. Effectief is dat hetzelfde als een doodstraf, je haalt het element uit je samenleving. Om fouten te voorkomen en alleen extreme gevallen deze straf ten deel te doen vallen zou het goed zijn om twee criteria in te stellen. Eén, de dader moet schuld bekennen. Twee, de dader moet geen spijt betuigen (en in feite stellen dat hij het weer zou doen). Het beste voorbeeld is Mohammed B. Hij moordde uit overtuiging. Zijn schuld staat vast. Hij heeft geen spijt. Een helder gevalletje doodstraf.
De aanleiding van dit stukje is dus niet zozeer om op te roepen de doodstraf weer in te voeren, maar meer om mijn verbazing te uiten over deze asymmetrie tussen volksmening en volksvertegenwoordigermening. Daarnaast vind ik het opmerkelijk dat een dergelijk verdedigbaar principe politiek volstrekt incorrect is geworden, een politiek dogma.

Zijn er meer voorstanders van de doodstraf? Zijn er ook politici van wie dit bekend is?

Legerimam

De opiniepagina’s lijken nog maar door één kwestie te worden beheerst: de aanstelling van “legerimam” Ali E. Persoonlijk vind ik het een buitengewoon oninteressante kwestie. Op zich had de vorige week gestorven soldaat, gestorven voor zijn vaderland, een geestelijk verzorger verdiend. Maar moet het dan eentje zijn die zich antiwesters heeft uitgelaten in het verleden?

De discussie typeert de problemen die onze liberale samenleving heeft met het geven van een plek aan de islam. Waar liggen onze grenzen? Het lijkt mij evident dat Nederland in haar postmodernistische ontwikkeling van de afgelopen 40 jaar het is verleerd om normatieve grenzen te stellen.

Voor Christenen heeft de discussie nog een extra lastig element. Wat als er straks dominees ter discussie gaan staan die tegen abortus of het homohuwelijk zijn? Is er in Nederland nog ruimte voor afwijkende meningen? Generatie X, geleid door blogs als GeenStijl en Sargasso, voelen zich verenigd door hun collectieve verachting van alles wat religieus is. De initiatiefnemer van het bekende atheïsten bord (Er is waarschijnlijk geen god...) behoort, niet verwonderlijk, tot deze generatie. Zij kiezen dus heel radicaal voor een anti-religielijn als reactie op deze kwestie. Christenen komen dus ook tegenover hun atheistische landgenoten te staan.

De spanning tussen godsdienstvrijheid enerzijds en verdediging van “westerse waarden” anderzijds vraagt om een oplossing. Maar welke?
Wie het weet mag het zeggen.

Monday, April 13, 2009

Horeca moet meer poetsen en minder lullen

Als het slecht met mensen gaat hebben ze de neiging de schuld buiten zichzelf te leggen. Een bijzondere uiting van dit gedrag is het populaire en volstrekt misplaatste “ik ben depressief” van mensen wiens leven nogal wat tegenslag kent. Hiermee zegt iemand dat ziek is, het dus niet zijn schuld is en dat iemand anders (dokter) het voor hem op moet lossen. Wat ze eigenlijk zouden moeten zeggen is “ik ben ongelukkig”, want daarmee geven te toe dat ze zelf schuldig aan de situatie zijn er dus ook wat aan kunnen doen. Ik meen dat dit verschijnsel extern attribueren heet in de psychologie, maar pin me er niet op vast.

Eenzelfde gedrag zien we vandaag de dag bij de horeca. Alhoewel het CBS duidelijk heeft gemaakt dat de omzetdaling van de horeca niet aan het rookverbod ligt blijven ze erop staan dat het vooral komt door het rookverbod. De discussie nadert echter een climax omdat een deel van de horeca wel aan de slag is gegaan met de nieuwe situatie en, zoals de Koninklijke Horeca Nederland al vorig jaar meldde, succesvol is en duidelijk minder omzetdaling ziet. Het zijn nu nog de kleine cafeetjes die klagen omdat ze geen rookkamer kunnen aanleggen waar grote cafés dit wel kunnen.

De rechtbank van Breda is het nu met ze eens. Ze vindt dat er sprake is van concurrentievervalsing. Tevens stelt ze dat een café zonder personeel ook geen rookverbod hoeft in te voeren. Het ging immers om het beschermen van werknemers. Deze bizarre redenering wordt terecht aangevallen door twee schrijvers van het KWF in Trouw. Een ondernemers is zelf immers ook medewerker en staat ook onder bescherming van de ARBO wet. Ze stellen: “Als we de redenering van de rechter in Breda over het rookverbod doortrekken, mag een glazenwasser die een eenmanszaak heeft zijn ladder tegen de muur zetten en ramen lappen boven de tien meter werkhoogte. Hem dit verbieden – in de redenering van de rechter – betekent oneerlijke concurrentie. Deze man met zijn eenmanszaak kan immers minder gemakkelijk investeren in een hoogwerker of rolsteiger, iets wat de grote glazenwasserbedrijven wel kunnen. Er wordt duidelijk met twee maten gemeten.” Touché!

De werkelijke reden van omzetdaling is tweeledig. Een, we zitten in een crisis, iedereen heeft omzetdaling. De horeca is een luxe waarop makkelijk bezuinigd kan worden. Het is dus logisch dat zij het hardst worden geraakt. Twee, de horeca heeft zelf schuld door de invoering van de euro (illegaal) aan te grijpen om de prijzen te verhogen. Daarnaast heeft het leven mij in Singapore wel geleerd dat de Nederlandse horeca extreem klantonvriendelijk is en verre van hip. Misschien zijn klanten wel een beetje klaar met naar bier (en rook) stinkende, donkere hollen met vadsige bartijgers die na 5 pils nog proberen te darten. De omzetten van deze kroegen ging al ruim voor het rookverbod naar beneden.

Overigens mag je zowel in New York als in Singapore niet roken in de horeca en staan de kroegen alsnog dagelijks vol (en reken maar dat het gezellig is!). Roken maakt een kroeg alleen maar onprettig. Je kleren gaan stinken, je ogen prikken en je bent bezig een dodelijk gezwel te ontwikkelen. Gezellig hoor!

Nee, de horeca moet minder lullen en meer poetsen, dan komen de klanten echt wel terug.

Wednesday, April 8, 2009

110% anti-Wilders

Dat de intellectuele en politieke elite van Nederland zich nog altijd geen raad weet met Wilders en zijn achterban werd ook deze week weer pijnlijk duidelijk (+3 zetels in de peilingen voor de PVV deze week?).

Ditmaal was het de beurt aan het CDA om het cordon sanitair rond Wilders verder vorm te geven. Voorzitter Van Heeswijk had, zoals de CDA traditie voorschrijft, gesteld dat het CDA geen enkele coalitie uitsluit. Hij heeft het geweten. Hij heeft zijn uitspraken onder druk van de lieve vrede moeten terugnemen. Het CDA heeft namelijk nogal wat moslims en politiek correcten in de fractie. Zij wijzen een coalitie op voorhand principieel af. Dit soort anti-democratische terreur dient het CDA in mijn ogen principieel af te wijzen. Uberhaupt hebben moslims niks te zoeken bij een christelijke partij, laat ze hun eigen partij oprichten. “Kamerleden zouden uit de fractie stappen en leden de partij verlaten.” Prima, aan dat soort 50-ers en moslims heb je toch niets. Die kunnen dan fijn samen de PVWN oprichten, partij voor wegkijken en negeren. Probleem opgelost.

Dan was er ook nog minister Verhagen die vindt dat Wilders verdeeldheid zaait. Tja, so what? Had een punt toen hij zei: ,,Alsof we bang moeten zijn voor iemand, alsof we een ander moeten bestrijden, enkel en alleen vanwege zijn geloof'' Dat is ook waar Wilders uit de bocht vliegt. Verder niet zoveel mis met het optreden van de minister, hij bestrijdt Wilders op een redelijke manier.

Dit waren niet de enige incidenten. Ephimenco heeft er een briljant stukje over geschreven in Trouw met de toepasselijke naam Adolf Wilders. Pechtold zou bij een kabinet Wilders in plaats van oppositie bieden juist gaan emigreren. Wat een laffe tak! Ook hier weer het dedain tegenover het (pvv) electoraat. En historicus Ewout Klei kon het gister in Trouw niet laten om weer even de opkomst van Wilders met de opkomst van Hitler te vergelijken. Een regelrecht gotspe. Ephimenco: “Mijn advies aan Pechtold en Klei: koop gewoon wat advertentieruimte. De tekst? ‘Zoek nette idealist al dan niet met liefde voor dieren voor urgent karwei. Sollicitatiegesprekken na 18 uur op parking Mediapark.’”
Touché!

Bij Trouw zit de afkeer tegen orthodoxen diep

Een kennis van mij die bij Trouw stage had gelopen omschreef de redactie als volgt: “een groep 50-ers die er allemaal trots op zijn dat ze het gereformeerde geloof uit hun jeugd achter zich hebben gelaten.” Trots in deze context behelst een bepaalde hoogmoed, een superioriteitsgevoel ten opzichte van de domme volgelingen die nog steeds hun dominee klakkeloos napraten. Nee, zij denken tenminste voor zichzelf.

Deze instelling ken ik heel goed uit mijn eigen jeugd. Mijn ouders vallen namelijk in dezelfde categorie, met die aantekening dat mijn ouders nog wel geloven (maar natuurlijk niet op een orthodoxe manier). Ik weet niet beter dan dat het treintje naar Gouda ’s ochtends de “God Express” heet en dat mensen die als “zwarte kousen” worden aangeduid kortzichtig, star en streng zijn. Om eerlijk te zijn ben ik nog steeds niet helemaal verlost van dergelijke vooroordelen. Terwijl ik dit schrijft wordt ironie van dit alles me opeens duidelijk. Over moslims zouden dergelijke kwalificaties nooit getolereerd worden, want dan ben je een fascist, racist en xenofoob. Maar over je hardwerkende, Christelijke medemens mag je gerust van alles zeggen en vinden. We weten immers waarover we het hebben. Toch?

Enfin, het lezen van dit artikel in Trouw met de veelzeggende tekst (met het bekende dedain) “Bij orthodoxen zit de afkeer islam diep” was dan ook geen verrassing en past in de Trouwtraditie van afgelopen decennia. Wie kritisch op de islam is is “doorgaans een product van vooroordeel, gebrekkige kennis en angst.” Met andere woorden, wie de islam wel begrijpt zou veel positiever zijn over deze vredesreligie. Dit beeld wordt versterkt als hij schrijft: “Er is hier echter geen sprake van maatschappelijke islamofobie, maar van simpelweg herhalen wat de Reformatoren eeuwen eerder zeiden. De dominees van nu bleken niet gehinderd door nieuwe informatie.” Welke nieuwe informatie bedoelt de schrijver? Vliegtuigen in gebouwen, opgeblazen metro’s en de immer vrouwvriendelijke sharia? Nee, zeggen de politiek correcten doorgaans, die zaken zijn niet zo raar, de islam is immers jonger dan het christendom. Toen het christendom net zo oud was zaten we nog in de middeleeuwen. Toen waren we geen haar beter! Toch?

Grappig is dat de schrijver van het artikel, Marcel Poorthuis, zonder dat ik het wist, precies de omschrijving past uit de eerste alinea. Midden 50, theologisch geschoold, multiculti guru. Het is zo cliché dat je er bijna om moet lachen. Bijna.
Opzich is met de inhoud van zijn artikel verder niet zoveel mis (en niet zoveel opzienbarend). In het kort: orthodoxen hebben afkeer voor de islam, dit is al zo sinds Luther. Aardige toevoeging die hij geeft is dat orthodoxen ook altijd een afkeer van katholieken hadden (waarmee hij lijkt de alomvattendheid van de xenofobie van orthodoxen aan te geven). Uiteraard schrijft hij niet dat tegenwoordig de katholieken wel de waarden van vrijheid en gelijkheid onderschrijven en daarom prima te tolereren zijn, in tegenstelling tot de islam. Daarnaast is de dictatuur van Rome nauwelijks meer actueel terwijl de dictatuur van Istanbul (“Turken moeten zich niet aanpassen”) dagelijks voelbaar is onze prachtwijken. Met dat niet des Trouws zijn om dat te betogen!

Overigens is Trouw verder een prima krant, maar voor al uw orthodoxe nieuws kunt u beter naar het ND of RD.

Tuesday, April 7, 2009

Overheid en Bank

Voor allen die de illusie hebben dat we beter de banken kunnen nationaliseren raad ik DIT artikel aan. Daar blijkt uit dat bankieren vanuit een niet-commerciele visie vrij eenvoudig leidt tot extreme verliezen. Laten we dus niet in de val trappen van het staatssocialisme. Ambtenaren zijn geen alleskunners, mensen zijn geen alleskunners. Alleen door gezonde prikkels worden we tot gezond beleid verleid.

Economen & Crisis: Stimuleer Ondernemerschap

De inbreng van Nederlandse economen in het publieke debat heb ik altijd als teleurstellend ervaren. Het zijn vaak brave, sociaaldemocratische opzetjes en vaak nog een tikkeltje wereldvreemd ook. Zo verwonderlijk is dat niet. Economie is geen normatieve wetenschap. Men kan alleen beleidsrichtlijnen uit de economische wetenschap halen als men helder voor ogen heeft welke politieke doelen men nastreeft. Aangezien veel wetenschappers hun onafhankelijkheid niet op het spel willen zetten blijft hun publieke inbreng dus ook beperkt. Elke beleidssuggestie komt namelijk voort uit een politieke overtuiging.

Zo niet dit artikel uit de NRC. De schrijvers, Nederlandse hoogleraren Van Hoesel en Thurik van de EUR, nemen het eenvoudig te verdedigen normatieve standpunt in dat de overheid zich niet druk moet maken over de oude, planbare economie (bijv de auto-industrie) maar juist meer op de ondernemende economie. Uit onderzoek blijkt namelijk dat ondernemersactiviteit in het verleden een voorbode is geweest van het einde van economische cyclus, er zou zelfs een causaal verband zijn. De schrijvers menen dat de nieuwe, vrije economie na de val van de muur is ontstaan en zonder expliciet beleid heeft geleid tot veel welvaart en creativiteit. De voornaamste reden van hun succesvolle opkomst (ondernemerschap is verdubbeld) is de structureel lagere “transactiekosten” tussen bedrijven die het vroeger nodig maakte dat verschillende schakels in een productieproces onder één dak plaats vonden. Die tijd is voorbij.

De schrijvers stellen dat de overheid in haar bestrijding van de crisis haast identieke instrumenten gebruikt als in begin jaren 80 (werktijdverkorting en loonmatiging). Alsof de wereld niet is veranderd. De overheid zou juist nu ondernemerschap moeten stimuleren. Het voorkomt dat mensen hopeloos thuis gaan zitten piekeren en steun trekken (de schrijvers stellen ook zeer terecht een sociale dienstplicht, scholing of onderschap voor in geval van werkloosheid. Gratis geld is zo 1975.) Daarnaast kan het economisch herstel stimuleren doordat de hoeveelheid arbeid in de markt toeneemt. Ik zou eraan willen toevoegen dat het gedroomde innovatiebeleid er ook een impuls mee kan krijgen.

Hoewel de overheid ondernemerschap behoorlijk heeft gestimuleerd de afgelopen jaren (met succes) biedt de crisis een uitgelezen mogelijkheid om voor wênàg de economie een structurele, in plaats van incidentele, impuls te geven. Hulde voor deze economen. Het kabinet is wederom aan zet.

Het Belang van Politieke Stabiliteit

Naar aanleiding van een opmerking van Jonathan bij het stuk hieronder het volgende.

Politieke stabiliteit blijkt fundamenteel gerelateerd te zijn aan terrorisme, zowel aan het aantal aanslagen als het aantal doden. Het gaat hier om zogenaamde escalatieeffecten.
Ik verwijs daarvoor naar de wetenschap. Op Vox in ieder geval dit artikel:
International terrorism and the escalation effect

Turkije werkt dus terrorisme in de hand met haar instabiele situatie. Erdogan helpt zeker niet.

Turkije nooit in de EU (deel 2)

In een uitstekend geschreven column in Trouw betoogt Cilay Ozdemir dat Turkije bewijst dat Islam en democratie verenigbaar zijn. Zij benadrukt dat Turkije van groot belang is voor het westen. Turkije’s invloed in de regio neemt toe (na het populistische toneelstukje van Erdogan tegen Shimon Peres) terwijl haar relatie met Israel nog altijd heel redelijk is. Ze kan daarmee cruciaal zijn bij het bouwen van een gewenste brug tussen het Westen en het Oosten, Israel en Palestina. Ze verbaast zich erover dat ondanks de toenadering die de VS zoekt, veel EU landen de toetreden van Turkije tot de EU tegenhouden. Quote: “Daarbij wordt er maar al te vaak het argument gebruikt dat Turkije een islamitisch land is dat derhalve niet thuis hoort in Europa. Hiermee wordt impliciet de aanwezigheid van de vele miljoenen moslims in Europa niet alleen genegeerd maar ook ontkend.”

Als aanhanger van deze redenering wil ik een kanttekening plaatsen bij deze conclusie. Turkije staat qua waarden kilometers ver van het westen, dat heeft de recente NAVO ophef over Rasmussen wel weer bewezen. Als deze waarden met 80 miljoen mensen tegelijk in de EU wordt geïntroduceerd is het geen te negeren minderheid meer. Nu kunnen wij nog gerust zeggen dat de moslims in de EU waarden aanhangen die niet in overeenstemming zijn met de westerse waarde. De EU kan haar beleid dus gewoon op westerse waarden blijven eiken. Met Turkije erbij kan dat in één klap niet meer, dan moet de EU rekening gaan houden met de Islamitische gevoelens.

Ozdemir lijkt zich bewust van de reputatie van Turkije: “Dat het land een wat dubieuze reputatie heeft op het gebied van mensenrechten en vrijheid van meningsuiting, is bekend. Terecht dat Turkije zich de internationale kritiek aantrekt op dat terrein. Het land heeft in de afgelopen jaren zichtbare resultaten bereikt op het gebied van mensenrechten, vooral die van minderheden. Al is dat nog lang niet voldoende.”

Wat zijn de feiten wat betreft Turkije’s vrijheden? FreedomHouse.org geeft Turkije zowel voor political rights als voor civil liberties een 3 (1 is het beste). Dat is een score die identiek is aan het neo-communistische Nicaragua van Daniel Ortega. Niet geweldig dus.

Is er dan geen positieve trend op het politieke vlak? Een betere indicator van de ontwikkeling van een land wordt door de WereldBank gegeven met hun Governance Matters database. Turkije scoort over de hele zeer middelmatig en in vergelijking met andere landen met gelijke welvaart zelfs structureel lager. Het zijn scores die passen bij een ontwikkelingsland. Met name Voice & Accountability, wat een indicatie is van de hoeveelheid inspraak in een land, scoort Turkije slecht (onder het wereldgemiddelde) en is de situatie onder Erdogan zelfs verslechterd (terwijl in de jaren ervoor juist veel vooruitgang was geboekt). Ook Political Stability is verslechterd onder Erdogan en Turkije verkeerd daar in dubieus gezelschap van landen als Rusland, Egypte en Indonesie. De andere indicatoren hangen net boven de 50%, wat indiceert dat Turkije net boven het wereldgemiddelde zit. De scores zijn nauwelijks verbeterd.

Al met al een pover resultaat van een land dat “zichbare resultaten heeft bereikt” op het gebied van mensenrecht en dat het bewijs moet zijn van een succesvolle islamitische democratie. Nee, wij doen het voorlopig nog wel even zonder dit “succes” in de EU.

Sunday, April 5, 2009

Private Equity

Er is in de afgelopen jaren veel kritiek geweest op private equity (durfkapitalisten genoemd, alleen de naam is al tendentieus: kapitalisten! Brrr!) partijen. In het kort werken deze bedrijven alsvolgt. Ze kopen bedrijven op (vaak in problemen verkerend) met een combinatie van eigen vermogen (ingebracht door individuen of institutionele beleggers, incl onze eigen pensioenfondsen) en vreemd vermogen (ingebracht door banken). Door een hoge leverage (veel vreemd vermogen tov eigen vermogen) kan een hoge return on equity gehaald worden (zie de Du Pont formule voor ROE).
Ik kwam een voobeeld tegen van een dergelijke transactie die laat zien dat deze partijen ook veel goeds kunnen doen. Polaroid is gekocht door Patriarch Partners. Zonder deze aankoop was Polaroid als merk vrijwel zeker verdwenen. Door te investeren in dit merk krijgt het nu een tweede kans. Toch mooi dat kapitalisme!

FNV Terrorisme (deel 2)

De schaamte bij de FNV is volledig overboord gegooid lijkt het. Nu claimen ze dat het geweld tegen personeel veroorzaakt wordt door de overvolle, strakke rijschema’s. Zelden zo’n belachelijke redenering gehoord. Wat een volstrekt achterbakse, misselijkmakende manier om een ongerelateerde agenda (“we willen relaxter werken”) te integreren met een accuut probleem. In Singapore rijdt de metro om de 2 minuten (strakker kan niet) en wordt nooit iemand in elkaar geslagen, wordt nooit het balkon onder gepist.
Het is typisch voor het links-liberale gedachtegoed om vooral niet naar de daders te wijzen bij dit soort zaken. Daders zijn vooral slachtoffers. Toch blijft de sprong van een pissende voetbalsupporter die agressief reageert op een conducteur naar te hoge werkdruk (de conducteur was overigens daar in privétijd) bizar. Ik geloof niet, zoals Willem Breedveld , dat het hier gaat om naïviteit. Dit is minachtend tegen het fatsoen en het personeel.
Ik wil mijn steun aan de NS uitspreken om de daders op alle mogelijke manieren aan te pakken. Ik roep de rechtspraak op ook een helder signaal af te geven aan de samenleving: wie de grenzen overtreed gaat de bak in en heeft de rest van zijn leven een strafblad.

Turkije nooit in de EU?

De recente truc die Erdogan de NAVO flikte bij de aanstelling van Rasmussen als Secretaris-Generaal en waarbij Jaap de Hoop S heel ver voorover heeft moeten buigen (voor Jaap, als goed katholiek, geen probleem overigens) laat zien dat Turkije zeer ver verwijderd staat van westerse vrijheid. Zij heeft daarom geen toekomst in de EU, de EU is al verdeeld genoeg. Het is dan ook opzienbarend dat Obama afgelopen weekend heeft opgeroepen om Turkije lid te maken van de EU.

Hij zegt: “'De Verenigde Staten en Europa moeten moslims benaderen als onze vrienden, buren en partners in de strijd tegen onrechtvaardigheid, intolerantie en geweld. We moeten een relatie smeden die gebaseerd is op wederzijds respect en wederzijdse belangen'.

Interessante frase van de zwarte messias. Wat heeft de roep om excuses voor de cartoons (een uiting van een mening, geweldloos) te maken met deze gedeelde strijd tegen intolerantie en geweld? Het waren de moslims die de Deense ambassades aanvielen, ZIJ moeten hun excuses maken. En waar zijn de wederzijdse belangen in deze discussie? Erdogan ontpopt zich als een Islamitische praatpop van fundamentalistische haatbaarden. Op die basis is elke vorm van samenwerking zinloos.
Gelukkig is er ook hoop, want het Turkse volk loopt niet meer onvoorwaardelijk met hem weg. Zijn kleine verlies in een recente lokale verkiezing kan een kentering betekenen. Aan de andere kant moet deze verkiezing niet overdreven worden. Chavez heeft in Venezuela ook weleens een referendum verloren om de volgende weer te winnen (eerlijk?).

Nee, Obama had beter Erdogan kunnen oproepen de westerse vrijheden te respecteren en zelfs te omarmen. Moslims bekritiseren is een zeer belangrijk recht in de westerse wereld, Moslims beledigen zelfs ook. Het laatste getuigt echter van weinig smaak, alhoewel Moslims absurd lange tenen hebben. Obama moet deze strijd niet onnodig op de spits drijven. Europa heeft het moeilijk genoeg met het bepalen van haar strategie. Tot er een heldere richting is ingeslagen ten opzichte van de Islam in europa heeft Turkije niets in de EU te zoeken. Zolang een stevige lijn tegen Islamitische waarden politiek incorrect blijft kan Turkije nog lang wachten.

Thursday, April 2, 2009

Windmolens suck

http://www.nrc.nl/opinie/article2199916.ece/Windmolens_bevorderen_de_import_van_Russisch_gas

Vrijhandel op de helling?

Het FT publiceerde afgelopen week een overzichtje van de lippendienst die een aantal leiders hadden bewezen aan de anti-protectionistische beweging. Eronder stonden de werkelijke daden die volstrekt in tegenstelling waren met hun claims. De vraag rijst dan ook wat we met vrijhandel aan moeten. De G20 is het in ieder geval eens met de stelling dat vrijhandel tot grotere welvaart lijdt en protectionisme dus bestreden moet worden.

Er zijn echter ook andere stemmen. In de NRC schrijft Noreena Hertz dat we het geloof in vrijhandel maar eens moeten opgeven.
Waarom? De enige reden die ze noemt is dat protectionisme een instrument kan zijn om de economie van een bepaald land te redden van een vrije val. Het “kan een economie de adempauze verschaffen die zij nodig heeft om weer op adem te komen.”
Dit is potentieel een interessant argument, maar geeft te weinig onderbouwen van de validiteit. Het noemt allen Zweden en Japan als voorbeelden waar het blijkbaar heeft gewerkt in de jaren 70.
Het belangrijkste argument voor vrijhandel is en blijft dat het gebaseerd is op vrije keuzes van de actoren. Ik kies ervoor om te verkopen en jij kiest ervoor te kopen. We komen samen tot een prijs en daarmee zijn we allebei beter af. Als we niet beter af zouden zijn hadden we niet in de handel deel willen nemen. Is bescherming van een industrie de prijs wel waard? Consumenten moeten al die tijd hogere prijzen betalen, dit lijdt tot economische waarde vernietiging en aantasting van consumentbelangen.
Een goede reden voor tijdelijk protectionisme is om een industrie de tijd te geven (weer) duurzaam winstgevend te worden. De bankencrisis laat zien dat private banken niet altijd de luxe hebben om hun geld in een dergelijk speculatief, lange termijn plan te stoppen. De vraag is dan of een overheid, die onder druk staat van lobby’s, wel in staat is om een rationele keuze te maken.
Een andere reden voor de overheid om te interveniëren is het potentieel aantal steuntrekkers die kan ontstaan bij een faillissement. De te verwachten last kan in contante waarden worden gedefinieerd en worden omgezet in een maximaal steunpakket. Dit is vanuit overheidsperspectief rationeel.
De casus van de Duitse auto-industrie, waar Opel door overheid is geholpen, laat zien dat er wel milde vormen van overheidssteun zijn die optimaal kunnen zijn (leningen bijvoorbeeld). Maar had Opel gered kunnen worden door Toyota’s te weren? Had dat een duurzame oplossing voor Opel opgeleverd? Geenszins.
Leningen moeten worden terugbetaald en kunnen een bedrijf redden op de korte termijn. Handelsbelemmeringen leggen de rekening bij de consument en verkleinen haar keuzemogelijkheden. Niemand is hier bij gebaat. Dus interveniëren: ja. Handelsbelemmeringen: nee.

Wednesday, April 1, 2009

Kankervaccin

Ha, het volk heeft gesproken: het vaccin tegen baarmoederhalskanker is impopulair, de campagne heeft gefaald. En terecht.
Zoals ik hier eerder heb betoogd is het een nutteloos vaccin dat te duur is, alleen tegen een virus beschermd (dat zich in no-time kan muteren), alleen partieel beschermd, waar alleen mager wetenschappelijk bewijs voor is en wat valse zekerheid schept (wat aantoonbaar kan leiden tot meer infecties door roekeloos gedrag).
Het is überhaupt een schande dat er zoveel kostbare centen aan zijn verspild. In plaats daarvan had de overheid het geld in het bevolkingsonderzoek en in een campagne tegen wisselende seksuele contacten moeten steken. Dat zijn de twee kostefficiënte methoden die aantoonbaar hebben geholpen in het verleden (bevolkingsonderzoek) en in andere landen (kuisheidscampagne, UK).

Borstkloppen

Ah, de wetenschap is het met mij eens. Altijd fijn.

Esther-Mirjam Sent, hoogleraar economie Radboud Universiteit Nijmegen in Trouw:

"De aandacht bij de schuldvraag omtrent de kredietcrisis ligt teveel bij de bankiers en toezichthouders. Ook beleidsmakers en economen moeten hun excuses aanbieden.

Floris Deckers, bestuursvoorzitter bij Van Landschot Bankiers en eerder werkzaam in directiefuncties bij ABN-Amro, wordt alom geprezen voor de verontschuldigen die hij heeft aangeboden voor zijn rol in de kredietcisis. De Vereniging van Effectenbezitters eiste vorige week dat Nout Wellink, topman van de Nederlandsche Bank, zijn excuses aanbiedt voor het onderschatten van de problemen en de impact daarvan op de economie. En tijdens de protesten rondom de bijeenkomst van de G20 deze week krijgt de bankwereld wederom de zwarte piettoe geschoven.

Graag nodig ik de volgende beleidsmakers uit om zitting te nemen in het beklaagdenbankje: de Amerikaanse oud-presidenten Jimmy Carter, Bill Clinton en George W. Bush, Alan Greenspan, voormalig president van de Fed (het Amerikaanse stelsel van centrale banken), en beleidsmakers uit China. En na de bekendmaking van de kabinetsplannen vorige week mag premier Balkenende ook aanschuiven.

Carter, Clinton en Bush dienen hun excuses aan te bieden voor de Community Reinvestment Act (CRA). Onder Carter werd in 1977 de CRA aangenomen, die banken verplichtte hypotheken te verstrekken aan risicovolle minderheidsgroepen. In 1995 werd deze wet onder Clinton aangescherpt. In 2002 breidde Bush de mogelijkheden verder uit voor minderheidsgroepen om de American Dream onder onverantwoorde omstandigheden te verwezenlijken. Inmiddels is welbekend dat de kredietcrisis haar oorsprong vond op de markt voor subprime hypotheken in de Verenigde Staten, de markt voor risicovolle hypotheken.

Alan Greenspan treft blaam wegens het veel te ruime monetaire beleid dat de Fed onder zijn leiding voerde. Maar hij heeft daar in elk geval inmiddels zijn excuses voor aangeboden. Greenspan wist alle crises die onder zijn bewind ontstonden, in de kiem te smoren. Dat deed hij door enorme hoeveelheden geld in de economie te pompen. En een deel van dat geld kwam uiteindelijk op de Amerikaanse subprime markt terecht. De gevolgen zijn inmiddels bekend."
en
"In plaats van Nout Wellink in het beklaagdenbankje te zetten, zou de Vereniging van Effectenbezitters de hand in eigen boezem moeten steken. Aandeelhouders hebben immers banken opgejaagd om steeds meer risico’s te nemen."

Dit heb ik allemaal hier al eens betoogd.

Ze voegt ook nog een schuldige toe:
"Beleidsmakers uit China dienen hun excuses aan te bieden voor de systematische onderwaardering van de Chinese munt. Dit veroorzaakte een overschot op de handelsbalans van China. Daardoor werden grote reserves in Amerikaanse dollars opgebouwd en belegd in Amerikaans schatkistpapier. Dit drukte de rente in de Verenigde Staten."

Helemaal mee eens.

Maar dan gaat ze te ver met haar politiek gekleurde (het immers Nijmegen, Havana aan de Maas):
"Premier Balkenende dient zijn excuses aan te bieden voor zijn onzorgvuldig handelen. Vorig jaar nam hij het woord recessie al in de mond nog voordat er enige sprake was van economische neergang. Alleen al door te praten over een economische recessie, zullen door emoties en angsten gedreven mensen hun hand op de knip gaan houden.

En dat terwijl de vice-premier, Wouter Bos, ons er steeds op wijst dat geld moet rollen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Amerikaanse National Bureau of Economic Research een tijd wacht met haar bepaling van een recessie.

Ook voor het vorig week bekendgemaakte kabinetsplan voor de kredietcrisis dient Balkenende zijn excuses aan te bieden. Het plan voorziet in loonmatiging terwijl alom bekend is dat de economische pijnpunten aan de vraagkant en niet aan de aanbodkant liggen: de consument houdt de hand op de knip. Daarin verschilt deze crisis dan ook wezenlijk van die van het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw, zoals opgemerkt door het Centraal Planbureau. Verder geeft het principebesluit om de AOW-leeftijd te verhogen een enorme deuk in het al diepgezakte vertrouwen aan de vraagkant."

Natuurlijk belachelijk om zo'n minuscuul politiek dingetje tot reden van de crisis te verheffen.

FNV Terrorisme

De schoonmakers van Schiphol gaan hun bazen stalken en lastig vallen. De FNV steunt de actie en vind hem ‘gerechtvaardigd’ en ‘wel binnen de kaders van de wet’. Als dat zo is is onze wetgeving regelrecht pervers, want dergelijke acties zijn feitelijke intimidatie en chantage. Overigens moeten we niet zeiken volgens de FNV, want “in Frankrijk is het erger, daar gijzelen ze hun directeuren.” Ja precies ja.

Bij het schoonmaakbedrijf zelf, Asito, is zelfs het kantoor bezet geweest en moest de marechaussee eraan te pas komen om medewerkers te bevrijden. Dit is schofterig terrorisme. Dergelijke gewelddadige dwingelandij moet krachtig bestreden worden. Staken is een recht, dat kan als het met wijsheid wordt toegepast helpen om recht te maken wat krom is. Maar persoonlijke intimidatie is terrorisme.

Ik roep Schiphol en Asito dan ook op de daders en de FNV met alle mogelijke middelen juridisch te bestrijden.


EDIT: voor wie ironie kan waarderen: de FNV houdt een protestdag tegen korte lontjes en geweld op de werkvloer. LOL.

Borgsom

Ere wie ere toekomt: de pvda heeft een goed idee. Het idee is van Ton Heerts. Hij wil borgsommen gaan heffen. Maar dat doen we toch al, denkt u? Nee hoor, het is welliswaar een oer-Hollands begrip maar het wordt nauwelijks toegepast blijkt uit onderzoek van promovendus Houweling (EUR).
Nu is Ton H deze open deur gaan intrappen. En terecht. Het bedrag kan namelijk ook gebruikt worden voor de “pluk ze”-wetgeving en om openstaande rekeningen met de overheid, zoals belastingschuld, te vereffenen. Iedereen wint dus.
Maar het geeft toch te denken dat rechters zelf niet op dit lumineuze idee zijn gekomen. Fokking pvda-stemmers nog wel. Hopelijk is de ironie u duidelijk.