Monday, August 24, 2009
Excuus
Door RSI klachten blog ik al een tijdje wat minder. Ik word eraan geholpen, maar dat kan nog even duren. Tot die tijd zal ik slechts incidenteel bloggen!
Thursday, August 13, 2009
Klink vernaggelt privatisering
Met het afblazen van het 'experiment' om zorginstellingen winst te laten maken en uitkeren bewijst minister Klink de publieke zaak geen dienst.
Thijs Udo, landelijk secretaris Zelfstandige Klinieken Nederland, schrijft er in de volkskrant het volgende over:
Het is jammer dat de anti-markt socialisten met hun hetze van de crisis misbruik hebben gemaakt om broodnodig hervormingen van ons zorgstelsel tegen te houden. Werkelijke progressie is nu nauwelijks mogelijk.
Thijs Udo, landelijk secretaris Zelfstandige Klinieken Nederland, schrijft er in de volkskrant het volgende over:
Ziekenhuizen en andere zorginstellingen mogen vanaf 2011 geen winst meer maken van minister Klink.
Oorspronkelijk was dit wel de bedoeling. Kapitaalverschaffers die rendement uit zorginvesteringen willen creëren, zijn niet welkom in het nieuwe zorgsysteem. Gek eigenlijk, de minister schrijft in zijn brief dat gegeven de vergrijzing en de toenemende zorgvraag, de zorg een veilig domein is om investeringen in te doen. Aan de andere kant constateert hij dat de instellingen te afhankelijk zijn van de banken. Maar met de nieuwe eisen van de minister is financiële verstikking het perspectief. Zo komt een investeringsstop tot stand.
Als zorginstellingen als onderneming worden geleid, kunnen zij werken aan innovatieve investeringen in de modernste apparatuur. Private investeerders moeten daarom ruim baan krijgen. Zij weten wat goed is voor een onderneming. Zij weten hoe kosten en baten in balans kunnen worden gebracht.
Concurrentie is een stuwende kracht naar betere zorg en hogere kwaliteit. De patiënt staat centraal en krijgt een op maat gesneden behandeling met hoogwaardige technologie.
De staat heeft een torenhoge schuld, de banken zijn terughoudend, de pensioenfondsen zijn platzak. Maar de private investeerders worden geweerd.
Snapt u het nog? Het wordt tijd voor nieuw realisme voor de volksgezondheidspolitiek van minister Klink.
Het is jammer dat de anti-markt socialisten met hun hetze van de crisis misbruik hebben gemaakt om broodnodig hervormingen van ons zorgstelsel tegen te houden. Werkelijke progressie is nu nauwelijks mogelijk.
Wednesday, August 12, 2009
Overheid Maakt Schulden Aantrekkelijk
In de afgelopen maanden is er een populaire consensus ontstaan over wie schuldig is aan de crisis: banken. Het is een aantrekkelijke zondebok. Politici en burgers wassen hun handen in onschuldig, want ‘zij’ hebben het gedaan. Dergelijke externe attribuering van schuld is een normale menselijk neiging. Toch moeten we in deze fase ons gezonde verstand bewaren en kijken naar alle elementen die aan de crisis hebben bij gedragen. Alleen dan kunnen de problemen worden opgelost en een toekomstige crisis voorkomen. In dat kader wil ik aandacht vragen voor de rol van de overheid in het promoten van risicovolle financiering van bedrijven (en dus ook banken), met name de belasting op dividend.
Vanuit een sentiment om het ‘snelle geld’ op de beurs aan te pakken (lees: jaloezie) is indertijd besloten dividend te belasten. Dit is merkwaardig omdat dividend een uitkering is van winst NA belasting. Het effect van deze belasting is dat beleggers in eigen vermogen (aandelen) meer bruto rendement eisen om een voor hen acceptabel netto rendement te kunnen maken, het is immers zeer risicovol kapitaal. Voor kleine bedrijven is deze rendementseis al gauw 20%. Dit heeft eigen vermogen onaantrekkelijk gemaakt voor bedrijven ten opzichte van schuld. De rente die betaalt wordt voor schuld is ook nog eens fiscaal aftrekbaar! Als de centrale bank de rentes dan ook nog heel laag houd is het plaatje duidelijk: schuld is aantrekkelijker dan eigen vermogen.
Dit heeft er toe geleid dat veel bedrijven en banken zich langzaam hebben volgeladen met schuld. Dit maakt ze kwetsbaar voor verliezen, want dat gaat direct ten koste van het eigen vermogen. Bij banken komt daarbij dat zij hun lening- en beleggingsportefeuilles moeten afwaarderen, ten koste van het eigen vermogen, op het moment dat de marktwaarde van de portefeuilles daar aanleiding toe geven (het beruchte mark-to-market). Als je een totale portefeuille hebt van EUR100mld en die wordt 5% minder waard dan wordt je eigen vermogen meteen met EUR5mld verlaagd. Banken moeten dus hun buffers versterken om niet failliet te gaan. Dat is de reden dat banken staatsleningen hebben aangetrokken.
Door het onnodig duur maken van eigen vermogen heeft de overheid bijgedragen aan het creëren van de crisis. Bedrijven en banken hebben zich door goedkoop schuld aan te trekken te risicovol gefinancierd waardoor ze bij kleine winstschokken al failliet kunnen gaan. Dus, overheid, afschaffen die dividendbelasting!
Vanuit een sentiment om het ‘snelle geld’ op de beurs aan te pakken (lees: jaloezie) is indertijd besloten dividend te belasten. Dit is merkwaardig omdat dividend een uitkering is van winst NA belasting. Het effect van deze belasting is dat beleggers in eigen vermogen (aandelen) meer bruto rendement eisen om een voor hen acceptabel netto rendement te kunnen maken, het is immers zeer risicovol kapitaal. Voor kleine bedrijven is deze rendementseis al gauw 20%. Dit heeft eigen vermogen onaantrekkelijk gemaakt voor bedrijven ten opzichte van schuld. De rente die betaalt wordt voor schuld is ook nog eens fiscaal aftrekbaar! Als de centrale bank de rentes dan ook nog heel laag houd is het plaatje duidelijk: schuld is aantrekkelijker dan eigen vermogen.
Dit heeft er toe geleid dat veel bedrijven en banken zich langzaam hebben volgeladen met schuld. Dit maakt ze kwetsbaar voor verliezen, want dat gaat direct ten koste van het eigen vermogen. Bij banken komt daarbij dat zij hun lening- en beleggingsportefeuilles moeten afwaarderen, ten koste van het eigen vermogen, op het moment dat de marktwaarde van de portefeuilles daar aanleiding toe geven (het beruchte mark-to-market). Als je een totale portefeuille hebt van EUR100mld en die wordt 5% minder waard dan wordt je eigen vermogen meteen met EUR5mld verlaagd. Banken moeten dus hun buffers versterken om niet failliet te gaan. Dat is de reden dat banken staatsleningen hebben aangetrokken.
Door het onnodig duur maken van eigen vermogen heeft de overheid bijgedragen aan het creëren van de crisis. Bedrijven en banken hebben zich door goedkoop schuld aan te trekken te risicovol gefinancierd waardoor ze bij kleine winstschokken al failliet kunnen gaan. Dus, overheid, afschaffen die dividendbelasting!
Thursday, August 6, 2009
Wat is Racisme?
De vraag uit de titel is na het akkefietje met Obama, de zwarte professor Gates en een witte agent weer actueel. Vervolg vragen als “is racisme nog actueel in de VS/NL?” en “wat moeten ‘we’ er aan doen?” dienen zich in haar kielzog aan. Zij worden echter grotendeels bepaald door het antwoord op de eerste vraag.
Journalist John Rosenberg geeft een interessant antwoord op de vraag wat racisme precies is. Hij stelt dat er twee mogelijke antwoorden zijn.
1. Er is sprake van discriminatie op basis van ras;
2. Er is sprake van ongelijkheid in representatie in alles wat maar te meten is.
Conservatieven kiezen meestal voor de eerste interpretatie. Strikt genomen is dit ook de enig juiste interpretatie. Sociaal-liberalen zijn meer van de tweede interpretatie. Zij stellen dat ongelijkheid in representatie duidt op discriminatie obv ras. Dit is uiteraard een misvatting. Het gaat voorbij aan culturele verschillen die vaak parallel lopen aan verschillen in ras. Zo las ik eens dat moslims/noord-afrikanen neer kijken op werk als verpleegster (“he bah, billen wassen”). Dergelijke reputatie is bij blanke Hollanders te vinden bij werk als schoonmaker. Drie keer raden welke rassen/culturen de betreffende beroepen overheersen? Het moge duidelijk zijn dat de tweede interpretatie van racisme fundamenteel incorrect is.
Obama heeft tot nu toe vooral geprobeerd alle partijen tevreden te houden door te wijzen op de verantwoordelijkheid van minderheden, zij moeten immers zichzelf emanciperen, en tegelijk te wijzen op de barrières voor gelijkheid tussen de rassen. Hij wijst daarbij altijd op de historische context van de ongelijkheid en onderstreept de noodzaak om dit van overheidswege te herstellen. Obama ziet als barrières voor een samenleving zonder racisme voor de structurele ongelijkheid op gebied van inkomen, onderwijs, gezondheidszorg, gevangenschap. Hij stelt: "The most difficult barriers include structural inequalities that our nation’s legacy of discrimination has left behind; inequalities still plaguing too many communities and too often the object of national neglect.”
Rosenberg wijst erop dat dit racisme zonder racist is, het gaat Obama er eigenlijk alleen nog maar om om gelijkheid in uitkomsten en niet in kansen te bewerkstelligen. Hiermee lijkt hij expliciet te maken hoe de civil rights movement van karakter is veranderd. Waar ze vroeger streden tegen discriminatie strijden ze nu voor bevoordeling van zwarten op universiteiten. De ironie is evident. Een treffende omschrijving van de nieuwe civil rights movement, waar Obama nu de grootste proponent van is wordt gegeven door Kelefa Sanneth in de New Yorker: “[Racism] should not be thought of as a personal failing; it’s a social system, with a specific history. Discrimination against whites, however unfair, isn’t part of that system, and therefore is not analogous to discrimination against blacks.”
Dus tegen blanken kan niet gediscrimineerd worden. Daarnaast is er niet een schuldige te noemen, behalve ‘het systeem’. In Obama’s geval ook het kapitalisme, dat zou helpen de ongelijkheid in stand te houden omdat het een ‘op zand gebouwd systeem is’. Kapitalisme is slecht, want het slecht voor zwarte dus.
Het is niet toevallig dat een dergelijke externe attribuering van persoonlijk falen (“het ligt aan het systeem”) schering en inslag is bij de zwarte gemeenschap in Amerika, zoals het dat ook is bij de Nederlands-Marokkaanse gemeenschap. Daarmee is deze opvatting ook gelijk de grootste selffulfilling prophecy die integratie betreft, want wie niet gelooft dat hij het kan halen zal het ook nauwelijks proberen. In de VS is dat zelfs geëscaleerd naar een zwarte cultuur waarin succesvolle zwarte kindjes op school door hun onsuccesvolle vriendjes worden afgerekend op hun werk, want een succesvol kindje laat hun falen zien. “Don’t be acting white,” zeggen ze dan…
(Overigens is het aardig om op te merken dat je op elke plek waar ‘ras’ staat in dit stuk je probleemloos ‘sekse’ kunt invullen.)
Journalist John Rosenberg geeft een interessant antwoord op de vraag wat racisme precies is. Hij stelt dat er twee mogelijke antwoorden zijn.
1. Er is sprake van discriminatie op basis van ras;
2. Er is sprake van ongelijkheid in representatie in alles wat maar te meten is.
Conservatieven kiezen meestal voor de eerste interpretatie. Strikt genomen is dit ook de enig juiste interpretatie. Sociaal-liberalen zijn meer van de tweede interpretatie. Zij stellen dat ongelijkheid in representatie duidt op discriminatie obv ras. Dit is uiteraard een misvatting. Het gaat voorbij aan culturele verschillen die vaak parallel lopen aan verschillen in ras. Zo las ik eens dat moslims/noord-afrikanen neer kijken op werk als verpleegster (“he bah, billen wassen”). Dergelijke reputatie is bij blanke Hollanders te vinden bij werk als schoonmaker. Drie keer raden welke rassen/culturen de betreffende beroepen overheersen? Het moge duidelijk zijn dat de tweede interpretatie van racisme fundamenteel incorrect is.
Obama heeft tot nu toe vooral geprobeerd alle partijen tevreden te houden door te wijzen op de verantwoordelijkheid van minderheden, zij moeten immers zichzelf emanciperen, en tegelijk te wijzen op de barrières voor gelijkheid tussen de rassen. Hij wijst daarbij altijd op de historische context van de ongelijkheid en onderstreept de noodzaak om dit van overheidswege te herstellen. Obama ziet als barrières voor een samenleving zonder racisme voor de structurele ongelijkheid op gebied van inkomen, onderwijs, gezondheidszorg, gevangenschap. Hij stelt: "The most difficult barriers include structural inequalities that our nation’s legacy of discrimination has left behind; inequalities still plaguing too many communities and too often the object of national neglect.”
Rosenberg wijst erop dat dit racisme zonder racist is, het gaat Obama er eigenlijk alleen nog maar om om gelijkheid in uitkomsten en niet in kansen te bewerkstelligen. Hiermee lijkt hij expliciet te maken hoe de civil rights movement van karakter is veranderd. Waar ze vroeger streden tegen discriminatie strijden ze nu voor bevoordeling van zwarten op universiteiten. De ironie is evident. Een treffende omschrijving van de nieuwe civil rights movement, waar Obama nu de grootste proponent van is wordt gegeven door Kelefa Sanneth in de New Yorker: “[Racism] should not be thought of as a personal failing; it’s a social system, with a specific history. Discrimination against whites, however unfair, isn’t part of that system, and therefore is not analogous to discrimination against blacks.”
Dus tegen blanken kan niet gediscrimineerd worden. Daarnaast is er niet een schuldige te noemen, behalve ‘het systeem’. In Obama’s geval ook het kapitalisme, dat zou helpen de ongelijkheid in stand te houden omdat het een ‘op zand gebouwd systeem is’. Kapitalisme is slecht, want het slecht voor zwarte dus.
Het is niet toevallig dat een dergelijke externe attribuering van persoonlijk falen (“het ligt aan het systeem”) schering en inslag is bij de zwarte gemeenschap in Amerika, zoals het dat ook is bij de Nederlands-Marokkaanse gemeenschap. Daarmee is deze opvatting ook gelijk de grootste selffulfilling prophecy die integratie betreft, want wie niet gelooft dat hij het kan halen zal het ook nauwelijks proberen. In de VS is dat zelfs geëscaleerd naar een zwarte cultuur waarin succesvolle zwarte kindjes op school door hun onsuccesvolle vriendjes worden afgerekend op hun werk, want een succesvol kindje laat hun falen zien. “Don’t be acting white,” zeggen ze dan…
(Overigens is het aardig om op te merken dat je op elke plek waar ‘ras’ staat in dit stuk je probleemloos ‘sekse’ kunt invullen.)
Tuesday, August 4, 2009
Hierom stemmen mensen PVV
Youp van ’t Hek vraagt zich in zijn column (Achterpagina, 11 juli) af hoe het toch komt dat de PVV steeds groter wordt en stelt voor dat een commissie hier eens naar kijkt. De ironie in het voorstel is mij niet ontgaan, maar de vraag is desalniettemin relevant. In april was al 40 procent van de Nederlanders het volgens Vrij Nederland met Wilders’ ideeën eens, en ook het succes bij de Europese verkiezingen lijkt eerder een stem voor de PVV, en dus tegen de zittende politiek, dan tegen Europa. Een vraag die maar weinig wordt gesteld is: hoe komt dat eigenlijk? Waarom doet de PVV het zo goed?
Het antwoord op deze vraag is verrassend eenvoudig, al is het onderliggende probleem daarmee niet simpel op te lossen. Het antwoord is het gedrag van veel jongens, veelal van Marokkaanse afkomst, in de openbare ruimte. Dit lijkt misschien een onbenullig probleem, maar dat is het niet. De nieuwsberichten in de media, over auto’s die in brand worden gestoken in Amsterdam Slotervaart, over rellen bij een voetbalwedstrijd tegen Jong Marokko in Tilburg en de onrust in Gouda, Kanaleneiland en de Diamantbuurt komen overeen met de ervaringen van inwoners van de grote steden.
Nu zijn deze problemen niet nieuw. Ze zijn er al meer dan tien jaar en in al die tijd heeft de zittende politiek niet de wil, of niet de vaardigheid, gehad deze op te lossen. Het is dan ook geen wonder dat de regio’s waar de PVV de grootste partij werd veelal in de Randstad liggen.
Het probleem is trouwens niet alleen een Nederlands probleem. Er waren ook rellen met jongens van met name Noord-Afrikaanse afkomst in Parijs en Brussel. Maar waardoor worden de Nederlandse problemen verergerd?
De kern van de zaak is de ontmoeting tussen de extreem autoritaire, Maghrebijnse cultuur en de juist anti-autoritaire, Nederlandse cultuur. In de Nederlandse cultuur wekt autoriteit weerzin op, gehoorzaamheid is geen positieve waarde. De aanname van Nederlanders is dat anderen er net zo over denken. In sommige culturen wordt autoriteit echter juist als krachtig geïnterpreteerd en kracht roept respect op. In zo’n cultuur is autoriteit dus achtenswaardig.
Nu is er geen probleem als mensen binnen hun eigen culturele groep blijven. De Nederlandse ‘overheidsdienaren’ (zeg, de politie, rechterlijke macht, onderwijzend personeel, hulpverleners) zijn allemaal op Nederlandse leest geschoeid en dit werkt prima binnen het raamwerk van de Nederlandse cultuur. Maar de parameters zijn nu anders: Nederland is nu eenmaal een multi-etnische en zelfs multiculturele samenleving. Sommige Nederlanders met een niet-Nederlandse achtergrond begrijpen de Nederlandse aanpak niet en interpreteren die tout court als ‘soft’. En dat roept verachting op, dus gebrek aan respect.
Door meer toe te geven aan straatjongens wordt bevestigd wat ze hebben geleerd, namelijk dat hun ostentatieve en vaak agressieve gedrag loont. Thuis zien ze de tirannieke vader, die zich ‘mannelijk’ gedraagt, en buitenshuis ziet men de ‘slappe Nederlander’, waarvoor men allengs verachting ontwikkelt. De aanpak van ‘de boel bij elkaar houden’, zoals in Amsterdam onder burgemeester Job Cohen, versterkt dat beeld. Zoals de interculturele expert Geert Hofstede eens heeft gezegd, is de Nederlandse cultuur ‘extreem feminien’ en anders dan in Engeland past het niet in onze cultuur een strijd te durven aangaan – en die dan te willen winnen. Maar dit keer breekt het ons op.
Het is verder diep in deze cultuur verankerd geen eigen rechter te spelen en misstanden via het democratische forum op te lossen. Dat is wat we nu zien gebeuren. En we hebben het eerder gezien met de opkomst van Pim Fortuyn.
Een groot deel van de Nederlandse bevolking ziet een reëel probleem en meent dat de huidige regeringspartijen dit niet kunnen of willen oplossen. Senator Hillen (CDA) illustreerde dit treffend door te beweren dat de burger niet van de overheid kan verwachten dat zij de bestaande problemen met minderheden oplost. Dat is merkwaardig, als voor velen die problemen juist belangrijk zijn. De PvdA heeft, na het softe beleid van minister Vogelaar, met Ploumens nota ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’ gepoogd een hardere lijn neer te zetten, maar openbaarde daardoor vooral de verwarring binnen de eigen partij.
Men ziet verder geen alternatief in de oppositiepartijen, zoals D66, de SP of GroenLinks. Als de Amsterdamse stadsdeelwethouder Ahmed Marcouch niet de verblijfsvergunning wil verlengen van twee criminele broers uit Marokko, noemt Kamerlid Dibi (GroenLinks) dit een „brevet van onvermogen” – niet voor de broers, maar voor Marcouch. Onder deze omstandigheden wenden kiezers zich, misschien niet onbegrijpelijk, tot Wilders, die van het oorspronkelijk kleine probleem maar meteen een probleem van de hele islam maakt. Dat is risicovol.
Als de zittende partijen, en de media, nog steeds niet de urgentie van de situatie inzien en volharden in het aanvallen van de boodschapper of de ‘menigte’, is het geen verrassing als Wilders straks de verkiezingen wint.
Moritz Bilagher is statistisch adviseur bij UNESCO in Kenia.
Bron:
http://www.nrc.nl/opinie/article2319287.ece/Hierom_stemmen_mensen_PVV
Soms is er gewoon niets toe te voegen aan een analyse. L.
Het antwoord op deze vraag is verrassend eenvoudig, al is het onderliggende probleem daarmee niet simpel op te lossen. Het antwoord is het gedrag van veel jongens, veelal van Marokkaanse afkomst, in de openbare ruimte. Dit lijkt misschien een onbenullig probleem, maar dat is het niet. De nieuwsberichten in de media, over auto’s die in brand worden gestoken in Amsterdam Slotervaart, over rellen bij een voetbalwedstrijd tegen Jong Marokko in Tilburg en de onrust in Gouda, Kanaleneiland en de Diamantbuurt komen overeen met de ervaringen van inwoners van de grote steden.
Nu zijn deze problemen niet nieuw. Ze zijn er al meer dan tien jaar en in al die tijd heeft de zittende politiek niet de wil, of niet de vaardigheid, gehad deze op te lossen. Het is dan ook geen wonder dat de regio’s waar de PVV de grootste partij werd veelal in de Randstad liggen.
Het probleem is trouwens niet alleen een Nederlands probleem. Er waren ook rellen met jongens van met name Noord-Afrikaanse afkomst in Parijs en Brussel. Maar waardoor worden de Nederlandse problemen verergerd?
De kern van de zaak is de ontmoeting tussen de extreem autoritaire, Maghrebijnse cultuur en de juist anti-autoritaire, Nederlandse cultuur. In de Nederlandse cultuur wekt autoriteit weerzin op, gehoorzaamheid is geen positieve waarde. De aanname van Nederlanders is dat anderen er net zo over denken. In sommige culturen wordt autoriteit echter juist als krachtig geïnterpreteerd en kracht roept respect op. In zo’n cultuur is autoriteit dus achtenswaardig.
Nu is er geen probleem als mensen binnen hun eigen culturele groep blijven. De Nederlandse ‘overheidsdienaren’ (zeg, de politie, rechterlijke macht, onderwijzend personeel, hulpverleners) zijn allemaal op Nederlandse leest geschoeid en dit werkt prima binnen het raamwerk van de Nederlandse cultuur. Maar de parameters zijn nu anders: Nederland is nu eenmaal een multi-etnische en zelfs multiculturele samenleving. Sommige Nederlanders met een niet-Nederlandse achtergrond begrijpen de Nederlandse aanpak niet en interpreteren die tout court als ‘soft’. En dat roept verachting op, dus gebrek aan respect.
Door meer toe te geven aan straatjongens wordt bevestigd wat ze hebben geleerd, namelijk dat hun ostentatieve en vaak agressieve gedrag loont. Thuis zien ze de tirannieke vader, die zich ‘mannelijk’ gedraagt, en buitenshuis ziet men de ‘slappe Nederlander’, waarvoor men allengs verachting ontwikkelt. De aanpak van ‘de boel bij elkaar houden’, zoals in Amsterdam onder burgemeester Job Cohen, versterkt dat beeld. Zoals de interculturele expert Geert Hofstede eens heeft gezegd, is de Nederlandse cultuur ‘extreem feminien’ en anders dan in Engeland past het niet in onze cultuur een strijd te durven aangaan – en die dan te willen winnen. Maar dit keer breekt het ons op.
Het is verder diep in deze cultuur verankerd geen eigen rechter te spelen en misstanden via het democratische forum op te lossen. Dat is wat we nu zien gebeuren. En we hebben het eerder gezien met de opkomst van Pim Fortuyn.
Een groot deel van de Nederlandse bevolking ziet een reëel probleem en meent dat de huidige regeringspartijen dit niet kunnen of willen oplossen. Senator Hillen (CDA) illustreerde dit treffend door te beweren dat de burger niet van de overheid kan verwachten dat zij de bestaande problemen met minderheden oplost. Dat is merkwaardig, als voor velen die problemen juist belangrijk zijn. De PvdA heeft, na het softe beleid van minister Vogelaar, met Ploumens nota ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’ gepoogd een hardere lijn neer te zetten, maar openbaarde daardoor vooral de verwarring binnen de eigen partij.
Men ziet verder geen alternatief in de oppositiepartijen, zoals D66, de SP of GroenLinks. Als de Amsterdamse stadsdeelwethouder Ahmed Marcouch niet de verblijfsvergunning wil verlengen van twee criminele broers uit Marokko, noemt Kamerlid Dibi (GroenLinks) dit een „brevet van onvermogen” – niet voor de broers, maar voor Marcouch. Onder deze omstandigheden wenden kiezers zich, misschien niet onbegrijpelijk, tot Wilders, die van het oorspronkelijk kleine probleem maar meteen een probleem van de hele islam maakt. Dat is risicovol.
Als de zittende partijen, en de media, nog steeds niet de urgentie van de situatie inzien en volharden in het aanvallen van de boodschapper of de ‘menigte’, is het geen verrassing als Wilders straks de verkiezingen wint.
Moritz Bilagher is statistisch adviseur bij UNESCO in Kenia.
Bron:
http://www.nrc.nl/opinie/article2319287.ece/Hierom_stemmen_mensen_PVV
Soms is er gewoon niets toe te voegen aan een analyse. L.
Monday, August 3, 2009
Een bank zonder bonus is een bank zonder personeel
Politici roepen in hun drang naar populariteit nog weleens dat de bonussen van banken afgeschaft moeten worden. Het geplaagde effectenkantoor Van Der Moolen dacht dit haar handelaren te kunnen flikken. Resultaat? “Bij effectenhuis Van der Moolen nemen acht van de 24 derivatenhandelaren ontslag. Onvrede over de bonussen is de belangrijkste oorzaak van dit vertrek.”
De bonuscultuur is een feit en kan niet opeens worden afgeschaft. Een bank draait om mensen en talent, die moet je behouden. Zeker Nederland moet nu niet beste jongetje van de politieke klas willen zijn, want London is heel dichtbij…
De bonuscultuur is een feit en kan niet opeens worden afgeschaft. Een bank draait om mensen en talent, die moet je behouden. Zeker Nederland moet nu niet beste jongetje van de politieke klas willen zijn, want London is heel dichtbij…
Subscribe to:
Posts (Atom)
