De problemen van democratie

Dit artikel vat een zeer scherpe analyse samen van de problemen die democratie met zich mee brengt voor vrijheid. Van harte aanbevolen!
Overigens is City Journal sowieso een aanrader.

Undermining the Free Society by Gerald J. Russello, City Journal 12 November 201

Winston Churchill may have been right about democracy’s being the worst form of government except for all the others, but he probably wouldn’t have guessed that the bar would fall so low. In his sweeping review of contemporary moral and political life, Kenneth Minogue contends that, as currently practiced, democracy may not be compatible with the moral life as it has been traditionally understood in the West. Minogue, an emeritus professor at the London School of Economics and a preeminent political thinker, acknowledges an ambivalence about democracy. It has been the cause of many improvements, he observes, but its flaws are increasingly evident. Democracy is prone to corruption: the immense amount of regulation and bureaucracy it requires to function opens limitless opportunities for abuse. Further, democracy’s inner workings compel it, paradoxically, to undemocratic results. The push for equality and ever more rights—two of its basic principles—requires a ruling class to govern competing claims; thus the rise of the undemocratic judiciary as the arbiter of many aspects of public life, and of bureaucracies that issue rules far removed from the democratic process. Should this trend continue, Minogue foresees widespread servility replacing the tradition of free government.

This new servility will be based not on oppression, but on the conviction that experts have eliminated any need for citizens to develop habits of self-control, self-government, or what used to be called the virtues. Minogue describes the emergence of an ideological outgrowth contrary to the free society—what he calls the “politico-moral”:

At the heart of Western life as we inherited it within living memory are self-conscious individuals guiding their destinies according to whatever moral sentiments they entertain. . . . this moral idiom is being challenged by another, in which individuals find their identifying essence in supporting public policies that are both morally obligatory and politically imperative. Such policies are, I suggest, “politico-moral.”

This “moral idiom” improperly conflates the political role of democratic government with the moral role previously nurtured by a complex of institutions and nonpolitical norms. A new class of therapists, experts, and administrators has assumed this moral role, telling citizens how and what they should feel. Whereas liberal philosophers such as John Rawls had once held up the “neutral state” as an ideal, the new class uses its power to make moral choices for the populace in areas formerly untouched by the state—and without determining whether these policies reflect the consent of the governed. Minogue notes the “remarkable fact that while democracy means a government accountable to the electorate, our rulers now make us accountable to them.” They decree whole ranges of activities and pleasures—from smoking to fox-hunting—out of bounds based on supposed “democratic” moral norms. This has the twofold effect of making the governed subservient to the desires of the ruling class while also enervating the individual’s own ability to make moral choices.

The modern tradition of Western political thought acknowledged rights, if at all, in only limited instances, and with due regard for a common moral background. The contemporary democratic state instead has sprouted rights in profusion. Conflict among rights holders becomes unavoidable, which in turn requires the immense apparatus of the state and an expert class to keep different groups at bay, playing one set of rights off against another. Politics therefore becomes not a system to ensure the minimum requirements of freedom, but a zero-sum game among competing interest groups, each claiming a right to act against the others. To Minogue, this explosion of rights represents a step backward, “a reversion to a society consisting of ‘places’ that are enjoyed not quite unconditionally, but certainly irrespective of the judgments of one of the parties to the relationship.” Even in premodern Europe, such a “status” society allowed freedom to exist between the overlapping claims of church and state, and status was a creature not only of law, but of custom and habit. In the modern society, however, the state has overwhelmed the authority of other institutions.

Minogue writes squarely in the tradition of Tocqueville and Bryce in seeing what is new about democracy as well as placing it within the broader current of Western intellectual life. For American readers, his warnings are timely. While the American brand of democracy is not as far gone as Europe’s, our governing elites share many of their European counterparts’ conceptions about the role of government. The American innovation of federalism might provide the solution. It allows government to function within a smaller sphere and thus be more responsive to the voters. Unfortunately, for many American politicians, federalism is a dead letter, broken up on the obsession with equality and rights. Though Minogue does not discuss federalism in depth, The Servile Mind is a crucial book for the task of understanding and reconstructing the proper bases for a free society.

Gerald J. Russello is a fellow of the Chesterton Institute at Seton Hall University.

This is Water - Part 1

Ik weet niet veel over David Foster Wallace, behalve dat hij atheist was, zelfmoord heeft gepleegd en one hell of a commencement speech heeft geschreven voor de studenten van Kenyon College in 2005. Zoveel wijsheid in 20m. Waanzinnig.

Roma: wat we van hen moeten weten

In de hysterie over het uitzetten van Roma is het wel aardig om een bondige, culturele beschouwing te lezen.

Vanuit de Volkskrant schrijft R.B. Cramer:

Het universum van de Roma is fundamentalistisch en gesloten
Voor de beoordeling van het gedrag van de Roma is het van groot belang hun cultuur te kennen. In die cultuur staat de Sokasja, het diep gefundeerde stelsel van normen en waarden, dat al millennialang hun leven beheerst, centraal.

De Sokasja houdt onder meer in: volstrekte loyaliteit aan de (groot)familie, de clan en de stam. Geloof in een god, Del, ‘hij die geeft’, en in een boze geest, Beng. Geloof in lotsbestemming. Geloof in de wereld der geesten en magie. Geloof in de macht van de voorouders. Geloof in Roma-respect en -eer. Geloof in de superioriteit van het eigen rechtsysteem. Onderworpenheid aan de reinheidscode en strenge taboes die het dagelijks leven bepalen.
Geloof in de macht van de voorouders


Vergrijpen tegen de Sokasja kunnen de Roma onrein maken, dat wil zeggen sociaal dood verklaren en uit de gemeenschap stoten.

Het universum van de Roma is fundamentalistisch en gesloten. Niet-zigeuners, gadje, kunnen en mogen er geen deel aan hebben. Zij worden door de Roma gezien als onrein en onaanraakbaar. Roma mogen niet met gadje omgaan, tenzij om economische redenen. Daardoor kunnen Roma nagenoeg niet integreren in de hen omringende cultuur. Zij willen dat ook niet. Tegelijk hebben zij maximale vrijheid jegens de normen en waarden en het recht van de niet-zigeuners, een van de oorzaken van hun hoge vermogenscriminaliteit. Geweld tegen gadje is echter taboe. Dit wordt ook wel ‘het geheim van de Roma’ genoemd.

R.B. Cramer is oud-beleidsmedewerker van de landelijke Raad voor de Kinderbescherming, en deed onderzoek naar het gedrag van de Roma.

Waarom Griekenland gek is

De schrijver van Liar's Poker, Michael Lewis, schijnt zijn briljante licht over Griekenland in DIT buitengewoon lezenswaardige artikel. Kernwoorden: irrationaliteit, bedrog, manipulatie en totale gekte.

Mooie quotes:

The national railroad has annual revenues of 100 million euros against an annual wage bill of 400 million, plus 300 million euros in other expenses.

The biggest problem the banks had was that they had lent roughly 30 billion euros to the Greek government—where it was stolen or squandered. In Greece the banks didn’t sink the country. The country sank the banks

Greek-government statisticians did things like remove (high-priced) tomatoes from the consumer price index on the day inflation was measured. “We went to see the guy who created all these numbers,” a former Wall Street analyst of European economies told me. “We could not stop laughing. He explained how he took out the lemons and put in the oranges. There was a lot of massaging of the index.”

Oproep tot verzet

Vrienden, familie, kennissen, landgenoten,

Het zijn exceptionele economische tijden. Ons land staat voor cruciale verkiezingen en cruciale keuzes: linksom of rechtsom, meer belastingen of meer bezuinigingen. Het wordt tijd dat de mensen van wie het allemaal moet komen, de werkenden, zich gaan roeren in dit debat over de toekomst van Nederland. Daarom vind ik het volgende exceptionele initiatief prijzens- en aanbevelenswaardig. Op 29 mei a.s. op het Plein te Den Haag zal de eerste “Dutch Tea Party” worden gehouden, met het thema; Het is 5 voor 12!
Ik ga die dag demonstreren om te laten horen dat ik Taxed Enough Already ben. Nederland moet bezuinigen en niet belastingen verhogen. Nederland moet kiezen voor groei en niet voor afbraak, voor de lange termijn en niet voor slechts een kabinetsperiode, voor visie en niet voor populisme.
Een belasting toptarief van 52% is eigenlijk al een gotspe, maar er zijn zelfs partijen die er nog 60% tarief bovenop willen. Het is werkelijk de schaamte voorbij. Er zijn nu partijen die met geleend geld de koopkracht willen ondersteunen. Dat is niets minder DSB-politiek (veel kopen met geleend geld wat je vervolgens niet kan terug betalen). Zelfs een kind van 3 kan dat. Willen we een premier die de politieke evenknie van Leen van Frisia is?

Alleen al het feit dat dit de eerste (normaal) rechtse demonstratie is die ik mij in Nederland kan herinneren (toegegeven: ik ben nog niet zo oud, maar demonstreren/staken/kraken zijn meer linkse hobby's, die nml tijd genoeg) is reden genoeg om het initiatief te steunen. Ik nodig jullie allemaal om erbij te zijn volgende week zaterdag.

Met buitengewoon vriendelijke groet,

Luuk

ps. voor meer info: http://dutchteaparty.wordpress.com/2010/04/03/hetis5voor12/
ps2. een niet onbelangrijke stemwijzer: http://www.z24.nl/economie/artikel_141831.z24/Wat_stemt_je_portemonnee__-_de_wijzer.html

Christelijke politiek volgens Donner

Piet Hein Donner heeft niet bij iedereen een geweldige naam, maar ik ben wel een fan. Dit stuk bewijst weer hoe helder zijn visie op Christelijke politiek is.

Een paar kernfrasen:

"Het geloof raakt het hele handelen en dus ook het politiek handelen. Vandaar dat de vraag of men geloof wel met politiek kan of mag vermengen een zinloze discussie oplevert."

"Politiek houdt betekent compromissen maken; dat is inherent aan het streven om in vrede vele uiteenlopende standpunten met elkaar in lijn te brengen in het belang van de gemeenschap. Daarmee compromitteer je het geloof niet. Integendeel....Want men wil óf vrij fundamentalistisch in naam van het geloof, het eigen gelijk aan anderen opleggen; óf men wil als moderne kluizenaars, uit angst voor het eigen heil, zich uit de wereld terugtrekken."

"De werken van barmhartigheid strekken tot Gods eer als zij uit geloof vrijwillig worden gedaan, maar niet als ze door de wet worden opgelegd. Tot wiens eer strekt het immers en wie wordt erdoor geheiligd als de wet christelijke ethiek oplegt?"

"De betekenis van christenen in de politiek moet dan ook niet in de eerste plaats worden afgemeten aan de groei van zorg, de hoogte van uitkeringen, de omvang van ontwikkelingshulp en het ruime toelatingsbeleid voor vreemdelingen. Die zijn ook relevant en het is ook van belang dat de overheid op die terreinen een rol heeft. Maar het gaat niet om het in de praktijk brengen van naastenliefde. Dat kan ook niet anders. De overheid handelt niet uit naastenliefde. Daar is zij ook niet toe in staat. Essentie van naastenliefde is dat het geschiedt met aanzien des persoons. De overheid in een rechtstaat moet echter zonder aanzien des persoons handelen."

Vooral die laatste alinea is kernachtig. Deze man is goud waard!

Teken voor gerechtigheid

Goede actie van GeenStijl waar ik me graag bij aansluit:

Advocaten die gearresteerde pedofielen adviseren niet mee te werken aan gedragskundig onderzoek. Ja, je hebt ziek, en je hebt zwaar ziek. In dit geval is de advocatuur zwaar ziek. Pedofiel Kaj Mallo, die op advies van zijn raadsman niet meewerkte aan een gedragsonderzoek gaat straks na het uitzitten van zijn straf als pedofiele herhalio weer ongestoord zijn kleuterneukende ding doen. In een busje bij een sportveld rondrijden en kijken of er wat te halen valt. Want hij had geen TBS. Glunderde zijn advocaat. Goed, medepedofiel Leo Smit is afgelopen weekend verrot getrapt door andere gedetineerden. Wat ook weer niet de bedoeling is. Wat wel de bedoeling is, is dat de wet gewijzigd wordt. Hoe bestaat het dat zo'n rechter de geesteszieke viespeuk Kaj Mallo geen TBS geeft? Die twee kloodtzakken hadden het grafje al gegraven. (Check dat vonnis dan.) En Kaj Mallo is niet de enige. Dit jaar wisten al 70 viespeuken TBS te ontduiken dankzij dit foefje. Goed gewerkt hoor, klotejurist. De maatschappij dat ben jij. MinJus Hirsch Ballin gaat binnenkort "een gesprek" aan met de advocatuur. Een gesprek. De ouders van het ontvoerde meisje Hannah zijn wel meteen in actie gekomen. Zij gaan 40.000 handtekeningen verzamelen en proberen de wet te wijzigen. Tekenen kan HIERRR. Bedankt. (NB: Site af en toe traag/dood. Bevestigingsemail kan in uw spammap terecht komen.)