Nederlandse Armoede

Dit is nou waarom ik graag GeenStijl lees:

Vette pech voor een zekere voedselbank in een zekere gemeente ergens in Nederland. Vanaf heden hoeven ze namelijk NIET meer op de giften van de plaatselijke bakker te rekenen. Het voorheen altijd meewerkende Bakkertje Deeg zegt voortaan gewoon 'val maar lekker dood!' tegen al die schooiers met een Wehkamp betalingsregeling die wekelijks met de auto hun gratis doosje afdankvoer komen scoren. Is dat zielig? Nee hoor, de Voedselbank zit daar in het geheel niet mee. De betreffende bakker leverde namelijk alleen maar ONGESNEDEN brood. Ja echt, van die onhandige dingen waar je zelf nog met een mes in moet gaan zitten pielen. De arrogantie! Alsof mensen aan de onderkant niets beter te doen hebben dan een beetje sneetjes snijden op de zondagochtend, we leven goddoeme niet meer in de middeleeuwen! Dat we het hier hebben over maarliefst twee pallets luxe broden waar je je normaal blauw aan betaalt doet er niet toe, de voedselbank heeft het hele zooitje retour gestuurd met de mededeling 'Hou je rommel maar'. Goed, weten we dat ook weer. A-Merken en gesneden brood mensen, anders hoeft-het-niet.

Dat is toch de schaamte voorbij?
Wat ik vooral zo typisch vind is dat als er iets ‘algemeens’ (dus niet incidenteel en voor een individu, maar permanent voor een grote groep, als je maar aan de voorwaarde voldoet) wordt georganiseerd dit heel snel omslaat in een attitude alsof de ontvangers erg ‘recht’ op hebben. “We hebben recht op gesneden brood.”
Je hebt recht op een 2 schoppen: 1 onder je hol en 1 in je hand om mee te gaan werken.
Nederlandse armoede is decadent. In Nederland is geen armoede.