Bij Trouw zit de afkeer tegen orthodoxen diep

Een kennis van mij die bij Trouw stage had gelopen omschreef de redactie als volgt: “een groep 50-ers die er allemaal trots op zijn dat ze het gereformeerde geloof uit hun jeugd achter zich hebben gelaten.” Trots in deze context behelst een bepaalde hoogmoed, een superioriteitsgevoel ten opzichte van de domme volgelingen die nog steeds hun dominee klakkeloos napraten. Nee, zij denken tenminste voor zichzelf.

Deze instelling ken ik heel goed uit mijn eigen jeugd. Mijn ouders vallen namelijk in dezelfde categorie, met die aantekening dat mijn ouders nog wel geloven (maar natuurlijk niet op een orthodoxe manier). Ik weet niet beter dan dat het treintje naar Gouda ’s ochtends de “God Express” heet en dat mensen die als “zwarte kousen” worden aangeduid kortzichtig, star en streng zijn. Om eerlijk te zijn ben ik nog steeds niet helemaal verlost van dergelijke vooroordelen. Terwijl ik dit schrijft wordt ironie van dit alles me opeens duidelijk. Over moslims zouden dergelijke kwalificaties nooit getolereerd worden, want dan ben je een fascist, racist en xenofoob. Maar over je hardwerkende, Christelijke medemens mag je gerust van alles zeggen en vinden. We weten immers waarover we het hebben. Toch?

Enfin, het lezen van dit artikel in Trouw met de veelzeggende tekst (met het bekende dedain) “Bij orthodoxen zit de afkeer islam diep” was dan ook geen verrassing en past in de Trouwtraditie van afgelopen decennia. Wie kritisch op de islam is is “doorgaans een product van vooroordeel, gebrekkige kennis en angst.” Met andere woorden, wie de islam wel begrijpt zou veel positiever zijn over deze vredesreligie. Dit beeld wordt versterkt als hij schrijft: “Er is hier echter geen sprake van maatschappelijke islamofobie, maar van simpelweg herhalen wat de Reformatoren eeuwen eerder zeiden. De dominees van nu bleken niet gehinderd door nieuwe informatie.” Welke nieuwe informatie bedoelt de schrijver? Vliegtuigen in gebouwen, opgeblazen metro’s en de immer vrouwvriendelijke sharia? Nee, zeggen de politiek correcten doorgaans, die zaken zijn niet zo raar, de islam is immers jonger dan het christendom. Toen het christendom net zo oud was zaten we nog in de middeleeuwen. Toen waren we geen haar beter! Toch?

Grappig is dat de schrijver van het artikel, Marcel Poorthuis, zonder dat ik het wist, precies de omschrijving past uit de eerste alinea. Midden 50, theologisch geschoold, multiculti guru. Het is zo cliché dat je er bijna om moet lachen. Bijna.
Opzich is met de inhoud van zijn artikel verder niet zoveel mis (en niet zoveel opzienbarend). In het kort: orthodoxen hebben afkeer voor de islam, dit is al zo sinds Luther. Aardige toevoeging die hij geeft is dat orthodoxen ook altijd een afkeer van katholieken hadden (waarmee hij lijkt de alomvattendheid van de xenofobie van orthodoxen aan te geven). Uiteraard schrijft hij niet dat tegenwoordig de katholieken wel de waarden van vrijheid en gelijkheid onderschrijven en daarom prima te tolereren zijn, in tegenstelling tot de islam. Daarnaast is de dictatuur van Rome nauwelijks meer actueel terwijl de dictatuur van Istanbul (“Turken moeten zich niet aanpassen”) dagelijks voelbaar is onze prachtwijken. Met dat niet des Trouws zijn om dat te betogen!

Overigens is Trouw verder een prima krant, maar voor al uw orthodoxe nieuws kunt u beter naar het ND of RD.