Singapore

Singapore is een lastig te grijpen staatje. De stadstaat is opgebouwd uit niks, uit een moeras. Nu is het, met Hong Kong, HET business centrum van Azie. Ondanks de huidige crisis, Singapore is een blijvertje. Niemand woont in een hut (zoals in HK). Het zakencentrum is van een kwaliteit waar de ZuidAs in Nederland nog niet eens in de buurt. De metro is modern, air-conditioned en rijdt in de spits elke 2 minuten, uiteraard met een OV-chipkaart. Horeca is uber-hip, uiteraard rookvrij. En winkels… ik kan niet eens beginnen met uitleggen hoeveel winkels er zijn. Het is ongeveer het equivalent van 10 PC Hooftstraten, 40 Bijenkorven en dan nog wat meer. Overal kun je winkelen, uiteraard tot 23:00. Verder is criminaliteit praktisch non-existent, er ligt geen papiertje op straat, alle perkjes zijn geharkt.

En dit allemaal voor het ongelooflijke belastingtarief van..... 20%!

Hoe gaat de overheid hier met overlast om? Ik las vandaag een veelzeggend stukje in de krant naar aanleiding van een aantal opkomende internationale conferenties en het gevaar voor rellen: ‘Yesterday, Home Affairs Minister Wong Kan Seng issued a stern warning to the “protesters and anarchists” bent on disrupting public order, promising that the law would come down hard on them.’ That’s right! Anarchisten, dat zijn het, maar heb je het ooit van een Nederlandse politicus gehoord?

Singapore voert een beleid dat leunt op twee pilaren. Eén, de broken window theorie die stelt dat waar het schoon en netjes is er minder criminaliteit is. Twee, een zero-tolerance beleid voor overtreders. Papiertje op de grond gooien? EUR250 boete. Kauwgom? Überhaupt verboden. Zo doe je dat. Je ziet trouwens nauwelijks politie op straat, maar je kunt je credit ergens laten liggen en je zal hem terug krijgen. Ik moet er wel bij zeggen dat de Chineze (dominante) cultuur hier een grote rol speelt. Die houden andere normen aan dan bijvoorbeeld de Arabische of Latijns-Amerikaanse cultuur. Toch lijkt dezelfde benadering in Dubai ook prima te werken. Zeker een idee voor Nederland, die pilaren.

De overheid heeft in Singapore alle macht. Op Voice&Accountability http://info.worldbank.org/governance/wgi/sc_chart.asp scoort Singapore slechts 35% (wat betekent dat ze beter scoort dan 35% van de landen in de wereld), Nederland scoort bijna 100%. Dat is eigenlijk het enige waar Nederland beter scoort. Singapore is stabiel, heeft een effectieve overheid, een uistekende rule of law en geen corruptie. Met andere woorden, de overheid doet wat goed is voor de samenleving. Iedereen vind dat best zolang het Singapore goed gaat. Er is praktisch geen oppositie, maar via het parlement is er veel inspraak. Die inspraak zorgt uiteindelijk toch voor een responsieve overheid. Het lijkt fragiel, maar werkt in de praktijk uitstekend.

Het grote voordeel is dat Singapore snel kan schakelen, waardoor het zich spectaculair heeft ontwikkeld. Daarnaast is men hier meer tevreden over de overheid dan men in Nederland. Geestige paradox.

De overheid voert een actief huisvestingsbeleid, waar ik de gevolgen niet echt van kan zien. In ieder geval is de vrije vastgoed markt hier enorm duur. Maar niemand woont in een hutje, iedereen heeft een appartement (waarbij sommigen de bijlmer nog positief afsteekt, maar toch is er geen criminaliteit).

De belastingen worden laag gehouden en uitkeringen zijn minimaal. Je zorgt hier voor jezelf. Onderwijs is wel (praktisch) gratis. Gezondheidszorg is vooral privaat en dus van topkwaliteit. Voor de armen zijn er goedkope klinieken. Werkenden leggen geld in in een potje dat voor zowel gezondheidszorg, inkomenszekerheid als pensioen wordt gebruikt. Wie niet werkt is dus de lul. Iedereen werkt dus.

Verder doet de overheid hier heel actief aan voorlichting via van alles en nog wat. Het is duidelijk dat zij een normatieve visie op de samenleving heeft en die wordt actief uitgedragen. De laatste campagne ging erover dat je je kinderen naast Engels ook Mandarijn moest leren, want dat leer je anders nooit meer en het is juist heel nuttig om te kunnen. Zoiets.

Al met al een interessant samenleving. Het biedt alleen niet zo veel aanknopingspunten voor Nederland. Het bestuur kan daar bestaan, maar past niet bij Nederland. Eigenlijk zie ik buiten het veiligheidsbeleid en het fiscale beleid weinig aanknopingspunten. Toch blijft het goed om je aan dit soort landen te spiegelen, want wat wij ‘normaal’ vinden hoeft dat natuurlijk helemaal niet te zijn. Maar de belangrijkste les die ik hier heb geleerd is dat veiligheid de grootste vrijheid biedt.