Homohealings

De komkommerophef over homohealings (dit keer oa in het leger) toont wederom aan hoezeer de liberale meerderheid haar ‘waarheden’ wil opleggen aan iedereen. Kamerlid Arib van, hoe kan het ook anders, de PvdA, wil ‘opheldering’ en een meldpunt voor klachten van homoseksuelen hierover. Maar wie gaat er klagen? Als je als homo tegen healings bent en het wordt je aangeboden, dan weiger je toch gewoon? Waar wil je dan over klagen? Dat anderen zich laten healen? Klagen daarover kan, maar wat moet de overheid met zo’n klacht? De PvdA vindt in ieder geval de “geloofwaardigheid van de overheid” in het gedrang.

Met andere woorden, de PvdA vindt dat geestelijk verzorgers niets mogen doen wat hen niet zint. Tja, opvattingen over vrijheid verschillen nogal. Daarnaast is het een onredelijke eis op basis van inhoud. Homoseksualiteit, zoals ik eerder hier aantoonde, is geen genetische conditie, niemand weet wat het precies is. Het is niet nature, het is niet nurture. Er zijn veel homoseksuelen die van hun conditie (al dan niet dmv gebed) af zijn gekomen. Wat is er dan tegen als ze zelf kiezen voor een poging tot ‘genezing’? Er bestaat dus eigenlijk geen grond voor de opwinding van de PvdA. Het probleem dat de PvdA wel vind dat homoseksualiteit onomkeerbaar is en dat elke suggestie anderzijds onderdrukt moet worden, zeker als er overheidsgeld bij betrokken is. Dat niemand tot iets gedwongen wordt doet niet ter zake.

Voor het beeld, ik ben geen fan van healings omdat er vaak een religieuze attitude bij komt die vrij liefdeloos is tegenover homo’s die niet genezen worden. Maar dit is mijn persoonlijke, religieuze overweging. Ik vind de behoefte om te worden ‘genezen’ van homoseksualiteit begrijpelijk en legitiem. Die vrijheid moet worden gewaarborgd.
Gelukkig is er veel verbeterd voor homo’s in de kerk, maar het kan nog wel beter. Het feit dat iemand van hetzelfde geslacht houdt maakt diegene niet ‘van God los’. De liefde voor de mens moet centraal staan in onze benadering naar homo’s.