Nieuwe stroming?

Amanda Kluveld is al een tijdje een conservatief licht in de links radicale duisternis die Volkskrant columnisten heet. Nu heeft ze zichzelf echter "overtroffen" (BSJ) met haar artikel "Christendom, zo gek nog niet". Hierin verwoord zij mogelijk een nieuwe stroming in politiek- en intellectueel Nederland die zich zorgen maakt over de opkomst van de islam maar zich niet in de botte bijl-methode van Wilders kan vinden. Zij zoeken naar een herijking van de nationale cultuur en identiteit en die vinden zij deels in het christendom.

De eerste stap die ze maakt is te stellen dat het christendom voor Nederland zeer relevant is, zowel cultureel als historisch als traditioneel. Op basis van deze relevantie verdient het christendom een "aparte positie" moet krijgen. Ze schrijft: "Wij zouden het christendom vanuit onze cultuur, geschiedenis en traditie niet moeten onderwaarderen door het gelijk te schakelen aan de islam." De tweede stap is dan om te erkennen dat wat het christendom mag, de islam nog niet mag. Quod licet Iovi non licet bovi. In mijn achterhoofd heb ik natuurlijk de minaretdiscussie.

Zij verwerpt stellig de stelling dat alle geloven hetzelfde zijn. Ze refereert naar de belachelijke opmerking van Sharon Dijksma recent: "Op àlle scholen zeg ik daarbij. Ook de islamitische en streng christelijke. Als kinderen daar bijvoorbeeld te horen krijgen dat het niet goed is om vrienden te zijn met mensen die niet gelovig zijn, dan kan dat niet door de beugel. In zo’n setting kan van opvoeden tot geïntegreerd burgerschap natuurlijk niets terechtkomen,’ aldus Dijksma." Kluveld reageert: "De staatsecretaris suggereert hier dat niet alleen op islamitische scholen problemen zijn met burgerschap, maar ook op christelijke scholen. In het Kamerdebat over de islamitische As Siddieqschool in Amsterdam, zei ze nog dat ze daar geen enkele aanwijzing voor had. Wat ze ook suggereert is dat er ook christelijke scholen zijn waar net als op de As Siddieq kinderen geleerd wordt om niet met ongelovigen om te gaan. Maar welke scholen zijn dat dan? Ik denk dat Dijksma er geen een kan noemen. Maar door christelijke scholen in een adem met islamitische scholen te noemen, lijkt het tenminste alsof er geen specifiek probleem is met de islam in het Nederlands onderwijs. En dat is er wel."

Dat de eerste stap, het erkennen van de merites van het christendom, voor velen te groot is geeft ze zelf ook toe. De babyboomers zijn nog altijd de opinieleiders en zij zijn met een complex van hier tot Rome opgegroeid. Dat complex is ook weer aan hun kinderen overgedragen (vooral generatie X). Eindelijk bij generatie Y zien we een terugkeer van conservatieve waarden en een hernieuwde interesse in 'waarheid' (zie het succes van bijv De Dagelijkse Standaard). Kluveld laat zien dat deze beweging breder is en dat de opkomst van de islam daar een katalysator voor is.
Christenen op hun beurt moeten ophouden met het zoeken van toenadering tot de islam.

Als we die stappen hebben gezet kan er een "verbond" aangegaan worden om Nederland leefbaar te houden. Spruyt noemt Kluveld de 'agnostische cultuurchristenen'. Het is mij om het even, maar Kluveld's stuk onderstreept de mogelijkheden voor een brede, conservatieve volksbeweging.