CDA moet kleur bekennen

Het CDA heeft het moeilijk en gaat cruciale weken tegemoet. Nu de PvdA, redelijk halfslachtig, een soort standpunt tov integratie heeft geformuleerd zijn alle ogen op het CDA gericht.

In zijn column schrijft Afshin Ellian erover: “Wouter Bos heeft gelijk: het CDA heeft geen enkele principiële opvatting over integratie. In 2002 zweeg het CDA over integratie. De partij liet het thema aan Pim Fortuyn over. Daarna schreven ze een regeerakkoord conform de opvattingen van de LPF. Een paar maanden later schreef het CDA een ander regeerakkoord dat deze keer in overeenstemming was met de ideeën van VVD. In deze fase sprak minister Verdonk ook namens het CDA.”

Ik kan niet anders dan de mening van Ellian onderschrijven. Het CDA mist een heldere toon, de PvdA mist die ook maar daarvan kan, gezien haar ideologische traditie, ook weinig verwacht worden. Samen vormt de combinatie een cocktail van intellectuele en ideologische leegte die heeft kunnen leiden tot het Vogelaardebacle en het huidige beleidsvacuüm. Van de CU kan helaas ook weinig verwacht worden. Zij hebben zichzelf een knuffelimago aangemeten, wat niet erg uit de verf komt. Politiek is hard. Het wetenschappelijk bureau van het CDA heeft recent wel een rapport gepubliceerd over integratie, maar een publieke follow-up ontbreekt. Dit rapport bevat een aantal uitstekende handvatten voor beleid en benoemd de problemen zoals ze zijn zonder te hard of ongenuanceerd te worden (helaas stelt het wel dat allochtonen nog gediscrimineerd worden, wat ik zelf bestrijd). Na het PvdA congres heeft het CDA een unieke kans om door te pakken en een stevige, duurzame lijn tov integratie in te zetten. Dit zal Wilders deels het wind uit de zeilen halen. Het wordt tijd dat zijn achterban door het CDA ook serieus genomen word.

Naast de integratiekwestie mist de Christenunie steun van het CDA in ethische kwesties. Ook dit is een alarmerend signaal. Het CDA heeft namelijk niets gedaan om ethisch-conservatieve kwesties aan te pakken, dan wel terug te draaien na de jaren van liberaal paars. Sterker, de katholieken wilden helemaal niet met de ‘radicale’ CU regeren. Stiekem heeft het ethisch liberalisme het CDA in handen gekregen. In herken dit in de overtuigingen van mijn vrijzinnig protestantse ouders die binnen het protestantisme een redelijke (PKN) mainstream vertegenwoordigen. Uiteraard hoeven we van de katholieken, waar 90% überhaupt nooit meer een kerk van binnen ziet wat te begrijpen is gezien de entertainment waarde van katholieke missen, niets te verwachten. Het gevaar is dat het CDA zijn toegevoegde waarde in het bestel met deze lijn definitief op het spel zet. Wie moet anders de waarde van het menselijk leven beschermen?

Een lichtpunt binnen het CDA is het CDJA waar een conservatief reveil heeft plaatsgevonden. Ik ben dan ook trots lid van deze club. Hulde voor v/d Moolen, de voorzitter, en zijn bestuur. Zij kunnen het CDA gaan sturen in de toekomst.