In een opiniestuk in Trouw stelt Sophie van Bijsterveld dat er niet zoveel mis is met de vrijheid van meningsuiting. Tevens legt zijn een aantal interessante elementen van de discussie bloot.
1. In 2005 is het recht om gehandicapte te beledigen ingegaan. Ik heb Hans Teeuwen daarna nooit een liedje over gehandicapte horen maken en publiek horen zingen in het bijzijn van gehandicapten.
2. De verontwaardiging is dus vooral incidentgedreven. Als Wilders iets zegt moet het allemaal kunnen, maar tegelijk moet een Imam voor zijn mening het land worden uitgezet. (Deze paradox is overigens wederzijds, Wilders wil de Koran verbieden maar eist wel dat hij de Islam fascisitisch mag noemen. Moslims willen Wilders de mond snoeren maar tegelijk wel kunnen zeggen dat homo’s van flats afgeduwd mogen worden.)
De vraag rijst dus wat we nou eigenlijk willen. Wijlen Pim Fortuyn wilden het verbod op discriminatie afschaffen zodat hij de Islam achterlijk kon noemen en de Islam hem een varken. Ergens klinkt dit aantrekkelijk, omdat je dan van het gezeur af lijkt te zijn. Maar moeten we een dergelijke cacofonie aan domheid willen beginnen? Is het niet een karakteristiek van een beschaving dat we elkaar met respect benaderen en elkaar niet voor rotte vis uitmaken? Ik trek die schoen zelf ook aan, want ik heb er ook moeite mee. Beschaving en fatsoen komen niet vanzelf, daar moet je je voor inzetten. Als iedereen dat in Nederland zou doen zou ik Fortuyn’s voorstel steunen, maar de aangezien de realiteit anders is kunnen we het verbod beter laten bestaan. Soms moet je fatsoen helaas afdwingen.
Luuk
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment