Borstkloppen

Ah, de wetenschap is het met mij eens. Altijd fijn.

Esther-Mirjam Sent, hoogleraar economie Radboud Universiteit Nijmegen in Trouw:

"De aandacht bij de schuldvraag omtrent de kredietcrisis ligt teveel bij de bankiers en toezichthouders. Ook beleidsmakers en economen moeten hun excuses aanbieden.

Floris Deckers, bestuursvoorzitter bij Van Landschot Bankiers en eerder werkzaam in directiefuncties bij ABN-Amro, wordt alom geprezen voor de verontschuldigen die hij heeft aangeboden voor zijn rol in de kredietcisis. De Vereniging van Effectenbezitters eiste vorige week dat Nout Wellink, topman van de Nederlandsche Bank, zijn excuses aanbiedt voor het onderschatten van de problemen en de impact daarvan op de economie. En tijdens de protesten rondom de bijeenkomst van de G20 deze week krijgt de bankwereld wederom de zwarte piettoe geschoven.

Graag nodig ik de volgende beleidsmakers uit om zitting te nemen in het beklaagdenbankje: de Amerikaanse oud-presidenten Jimmy Carter, Bill Clinton en George W. Bush, Alan Greenspan, voormalig president van de Fed (het Amerikaanse stelsel van centrale banken), en beleidsmakers uit China. En na de bekendmaking van de kabinetsplannen vorige week mag premier Balkenende ook aanschuiven.

Carter, Clinton en Bush dienen hun excuses aan te bieden voor de Community Reinvestment Act (CRA). Onder Carter werd in 1977 de CRA aangenomen, die banken verplichtte hypotheken te verstrekken aan risicovolle minderheidsgroepen. In 1995 werd deze wet onder Clinton aangescherpt. In 2002 breidde Bush de mogelijkheden verder uit voor minderheidsgroepen om de American Dream onder onverantwoorde omstandigheden te verwezenlijken. Inmiddels is welbekend dat de kredietcrisis haar oorsprong vond op de markt voor subprime hypotheken in de Verenigde Staten, de markt voor risicovolle hypotheken.

Alan Greenspan treft blaam wegens het veel te ruime monetaire beleid dat de Fed onder zijn leiding voerde. Maar hij heeft daar in elk geval inmiddels zijn excuses voor aangeboden. Greenspan wist alle crises die onder zijn bewind ontstonden, in de kiem te smoren. Dat deed hij door enorme hoeveelheden geld in de economie te pompen. En een deel van dat geld kwam uiteindelijk op de Amerikaanse subprime markt terecht. De gevolgen zijn inmiddels bekend."
en
"In plaats van Nout Wellink in het beklaagdenbankje te zetten, zou de Vereniging van Effectenbezitters de hand in eigen boezem moeten steken. Aandeelhouders hebben immers banken opgejaagd om steeds meer risico’s te nemen."

Dit heb ik allemaal hier al eens betoogd.

Ze voegt ook nog een schuldige toe:
"Beleidsmakers uit China dienen hun excuses aan te bieden voor de systematische onderwaardering van de Chinese munt. Dit veroorzaakte een overschot op de handelsbalans van China. Daardoor werden grote reserves in Amerikaanse dollars opgebouwd en belegd in Amerikaans schatkistpapier. Dit drukte de rente in de Verenigde Staten."

Helemaal mee eens.

Maar dan gaat ze te ver met haar politiek gekleurde (het immers Nijmegen, Havana aan de Maas):
"Premier Balkenende dient zijn excuses aan te bieden voor zijn onzorgvuldig handelen. Vorig jaar nam hij het woord recessie al in de mond nog voordat er enige sprake was van economische neergang. Alleen al door te praten over een economische recessie, zullen door emoties en angsten gedreven mensen hun hand op de knip gaan houden.

En dat terwijl de vice-premier, Wouter Bos, ons er steeds op wijst dat geld moet rollen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Amerikaanse National Bureau of Economic Research een tijd wacht met haar bepaling van een recessie.

Ook voor het vorig week bekendgemaakte kabinetsplan voor de kredietcrisis dient Balkenende zijn excuses aan te bieden. Het plan voorziet in loonmatiging terwijl alom bekend is dat de economische pijnpunten aan de vraagkant en niet aan de aanbodkant liggen: de consument houdt de hand op de knip. Daarin verschilt deze crisis dan ook wezenlijk van die van het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw, zoals opgemerkt door het Centraal Planbureau. Verder geeft het principebesluit om de AOW-leeftijd te verhogen een enorme deuk in het al diepgezakte vertrouwen aan de vraagkant."

Natuurlijk belachelijk om zo'n minuscuul politiek dingetje tot reden van de crisis te verheffen.