De Wereld van Links Nederland

Schitterend column van Ozdemir (ik begin fan te worden) deze week in Trouw, In de wereld van Heleen Mees voel ik me niet thuis . Heleen Mees heeft in een artikel blijkbaar beweerd dat we het minimumloon en de sociale premies moeten verlagen om meer banen voor immigranten te creëren, dat zou goed zijn voor hun integratie. Uiteraard is dit een economisch abc’tje, geen speld tussen te krijgen.

De reactie van Ozdemir (ik wil hier overigens niet suggereren dat ze bang is dat de geldstroom naar haar halve familie hiermee zou worden afgesneden, ik heb nml geen vooroordelen) is voorspelbaar. Ze heeft namelijk eens in Jordanië gewoond. Haar ervaring is samen te vatten met dit citaat:
“Maar ik nodig ze [de laagopgeleide ‘bedienden’] niet uit op de thee en ook niet voor mijn verjaardag. Vooral ook omdat de verhouding zo scheef is. In de supermarkt geef ik per keer het halve salaris uit van de winkelbediende. Bij de manicure geef ik per keer het bedrag uit dat zij kwijt is aan huur. .
Persoonlijk kwam ik vaak met een schuldgevoel thuis. Ik gun ze een menswaardiger leven. En dat gaat alleen als je ook een menswaardig inkomen hebt. “

Er zijn een aantal observaties te maken:
- Ozdemir schaamt zich omdat zij zo rijk is en iemand anders zo arm. Alsof rijk zijn iets is om je voor te schamen. Sterker, door je geld bij hen uit te geven help je hen in hun onderhoud voorzien, zoals een fatsoenlijk mens dat betaamt te doen. Het typisch voor socialisten om zich te schamen voor ongelijke uitkomsten (ook als daar gelijke kans aan vooraf zijn gegaan).
- Ozdemir vindt een laag inkomen geen menswaardig inkomen. Hiermee zegt ze dat in feite dat 80% van de wereldbevolking geen menswaardig bestaan leidt. Een vrij uitzichtloze observatie, het zegt meer over haar opvatting over menswaardigheid. Misschien zijn die mensen wel trots op wat ze hebben opgebouwd en wat ze voor hun kinderen kunnen doen?
- Ozdemir heeft liever dat mensen werkloos zijn dan dat ze een ‘mensonwaardige’ baan hebben. Wat vindt Ozdemir van schoonmakers, zouden die ook beter werkloos kunnen zijn? En koopt Ozdemir ook geen kleren die door mensonwaardige handjes zijn gemaakt?

Ook stelt ze op de vraag of een laag baantje leidt tot integratie:
“Ik betwijfel het. Wie zich in een land geaccepteerd en gewaardeerd wil voelen, moet minstens op de werkplek het gevoel en de zekerheid hebben dat hij of zij volledig meetelt, bij ziekte op goede zorg en betaling kan rekenen, dat er een pensioen wordt opgebouwd.” Alsof haar landgenoten het in het vaderland wel dergelijke voorrechten kenden. Blijkbaar is Ozdemir gaan denken dat zekerheid van werk, gratis zorg e.d. een aangeboren recht is. Het idee dat iemand zich pas gewaardeerd voelt als hij weet dat hij gratis geld/huisvesting/gezondheidszorg/onderwijs krijgt als hij de hele dag niks doet is onbeschrijfelijk pervers en misselijkmakend. Dit is het paradigma waar Nederland vanaf moet. Dit is het paradigma waar onder andere veel PVV stemmers genoeg van hebben. We moeten terug naar het principe van wie niet werkt zal niet eten, waar mensen weer zelf, in hun sociale context, verantwoordelijk zijn voor hun leven.

De menselijke waardigheid wordt eerder ondermijnd door sociale zekerheid. Werkloze worden gecedeerd door een onvoorwaardelijke toevoer aan welvaart, zonder enige vorm van reciprociteit. Deze mensen worden door de overheid, en de samenleving, stelselmatig gedebiliseerd. De ergste vorm daarvan is wellicht verwoord door GroenLinks-clown en excuus Marrokaan, Tofik Dibi, die stelde dat 2 criminele Marrokaanse broers die het land uit moeten vooral “slachtoffer waren van falende instanties”. Deze linkse elite heeft het tot norm verheven om gedrag uit te leggen middels externe factoren, maar het gedrag te laten bepalen door interne driften. Hiermee ontheffen ze ieder individu van enige vorm van volwassen verantwoordelijkheid voor gedrag. Ozdemir heeft ons een mooi inkijkje in de onredelijkheid van de linkse inborst gegeven. Bedankt, Cilay! Volgende week weer?