Nieuwe stroming?

Amanda Kluveld is al een tijdje een conservatief licht in de links radicale duisternis die Volkskrant columnisten heet. Nu heeft ze zichzelf echter "overtroffen" (BSJ) met haar artikel "Christendom, zo gek nog niet". Hierin verwoord zij mogelijk een nieuwe stroming in politiek- en intellectueel Nederland die zich zorgen maakt over de opkomst van de islam maar zich niet in de botte bijl-methode van Wilders kan vinden. Zij zoeken naar een herijking van de nationale cultuur en identiteit en die vinden zij deels in het christendom.

De eerste stap die ze maakt is te stellen dat het christendom voor Nederland zeer relevant is, zowel cultureel als historisch als traditioneel. Op basis van deze relevantie verdient het christendom een "aparte positie" moet krijgen. Ze schrijft: "Wij zouden het christendom vanuit onze cultuur, geschiedenis en traditie niet moeten onderwaarderen door het gelijk te schakelen aan de islam." De tweede stap is dan om te erkennen dat wat het christendom mag, de islam nog niet mag. Quod licet Iovi non licet bovi. In mijn achterhoofd heb ik natuurlijk de minaretdiscussie.

Zij verwerpt stellig de stelling dat alle geloven hetzelfde zijn. Ze refereert naar de belachelijke opmerking van Sharon Dijksma recent: "Op àlle scholen zeg ik daarbij. Ook de islamitische en streng christelijke. Als kinderen daar bijvoorbeeld te horen krijgen dat het niet goed is om vrienden te zijn met mensen die niet gelovig zijn, dan kan dat niet door de beugel. In zo’n setting kan van opvoeden tot geïntegreerd burgerschap natuurlijk niets terechtkomen,’ aldus Dijksma." Kluveld reageert: "De staatsecretaris suggereert hier dat niet alleen op islamitische scholen problemen zijn met burgerschap, maar ook op christelijke scholen. In het Kamerdebat over de islamitische As Siddieqschool in Amsterdam, zei ze nog dat ze daar geen enkele aanwijzing voor had. Wat ze ook suggereert is dat er ook christelijke scholen zijn waar net als op de As Siddieq kinderen geleerd wordt om niet met ongelovigen om te gaan. Maar welke scholen zijn dat dan? Ik denk dat Dijksma er geen een kan noemen. Maar door christelijke scholen in een adem met islamitische scholen te noemen, lijkt het tenminste alsof er geen specifiek probleem is met de islam in het Nederlands onderwijs. En dat is er wel."

Dat de eerste stap, het erkennen van de merites van het christendom, voor velen te groot is geeft ze zelf ook toe. De babyboomers zijn nog altijd de opinieleiders en zij zijn met een complex van hier tot Rome opgegroeid. Dat complex is ook weer aan hun kinderen overgedragen (vooral generatie X). Eindelijk bij generatie Y zien we een terugkeer van conservatieve waarden en een hernieuwde interesse in 'waarheid' (zie het succes van bijv De Dagelijkse Standaard). Kluveld laat zien dat deze beweging breder is en dat de opkomst van de islam daar een katalysator voor is.
Christenen op hun beurt moeten ophouden met het zoeken van toenadering tot de islam.

Als we die stappen hebben gezet kan er een "verbond" aangegaan worden om Nederland leefbaar te houden. Spruyt noemt Kluveld de 'agnostische cultuurchristenen'. Het is mij om het even, maar Kluveld's stuk onderstreept de mogelijkheden voor een brede, conservatieve volksbeweging.

Liberalen, conservatieven en de VVD

Conservatieven weten dat ze redelijk pervers zijn, benoemen (en accepteren) het zo, en proberen de samenleving zo in te richten dat het niet uit de hand loopt.
Liberalen daarentegen proberen hun perversiteit van een intellectueel sausje te voorzien en om deze neigingen vervolgens ruim baan te geven onder het mom dat het 'natuurlijk' is. Dat voor pedofielen seks met kinderen ook natuurlijk is doet voor hen niets af aan de legitimiteit van dit argument. Je gevoel staat centraal!
De VVD loopt voorop, hand in hand met D66 en GL, in deze trend die sinds de jaren 60 definitief haar intrede heeft gedaan in de politiek. Daarom hebben conservatieven niets te zoeken bij de VVD.

Jongeren zijn conservatiever

Het is toch buitengewoon interessant hoe door de tijd heen de generaties op elkaar reageren. Neem DIT bericht in Trouw naar aanleiding van de C-factortest. Jongeren zijn calvinistischer dan ouderen. Nice!

Vooral deze quote verwoordt precies mijn ervaring: „Onder jongeren gaat de trend juist richting conservatisme. Religieus gezien zijn ze orthodoxer dan ouderen, politiek zie je dat de meesten bij de vorige verkiezingen op de calvinist Balkenende hebben gestemd. Calvinisme is een geuzennaam aan het worden. Het is voor hen back to the basics, jongeren voelen de tijdgeest aan.”

Is er toch nog hoop voor Nederland?

Comakids

Wijze woorden van het ND afgelopen week over comazuipende pubers: “De veelgebruikte aanpak van ouders om onder begeleiding kinderen 'te leren drinken' - een slokje is niet zo erg - is een fabel gebleken. Het is eerder het eigen, volwassen drinkgedrag dat kinderen, soms op zeer jonge leeftijd, tot drinken aanzet. Het jongste kind dat vorig jaar met een vergiftiging in het ziekenhuis werd opgenomen was elf jaar oud. Dan dringt zich de sombere vaststelling van Van der Lely op: 'Het wachten is op de eerste jongere die zich dood drinkt'. Voor het zo ver komt is het aan ouders het roer opvoedkundig drastisch om te gooien. Zij moeten in hun gezin met de kinderen niet gaan polderen over drankgebruik, maar de moed hebben zo lang mogelijk 'nee' te zeggen.”

De winst van dit stukje zit hem in een tweetal zaken. Allereerst, het eeuwige liberale dogma van “gecontroleerd toelaten” (in andere vorm “gedogen” genoemd) of “leren drinken” blijkt niet tot resultaten te leiden: Nederlandse jongeren behoren tot de topdrinkers in Europa. In bredere ethische zin kan de conclusie worden getrokken dat het algemene dogma van “ze doen het anders toch wel, laten we dan tenminste controleren” nu toch echt zijn langste tijd gehad heeft. Amsterdam verkleint haar wallen (heeft het daar tot minder prostitutie of mensenhandel geleid?) en coffeeshops worden geweerd uit de buurt van scholen (het wachten is op een totaalverbod). De eerdergenoemde dogma’s worden in rap tempo van hun dogmatische status ontdaan, Nederland lijkt de waarheid onder ogen te gaan zien. Het drankdebat leidt dit paradigma wisseling.

Het tweede winstpunt is dat de ouders meer en meer als primair verantwoordelijke worden gezien. Het lijkt een voor de hand liggende houding, maar is het allerminst. Na 3 decennia lang alle problemen afschuiven op de overheid is deze houding een verademing. Er lijkt een herwaardering van het eeuwenoude principe van “een goed voorbeeld doet goed volgen”. In feite is dit een bescheiden overwinning voor het conservatisme.
De overwinning is bescheiden, want het blijft vooralsnog bij de debat. Daarnaast blijft de overheid altijd de neiging behouden zelf zaken aan te pakken, met de optimistische insteek dat ze werkelijk iets kan veranderen. Het enige wat de overheid moet doen is zorgen dat haar eigen wetten strict worden nageleefd. Grote groepen drinkende jongeren behoren geen plek te hebben in de publieke ruimte, waarom laten we dit toe? Waar bezuipen drinkende 12-jarigen zich anders? Ook die illegale drankketen kunnen eenvoudig gesloten worden me dunkt. Desnoods kun je als politie voor de verandering de wet op openbaar dronkenschap eens gaan naleven voor de deur, dan is je probleem ook zo opgelost.

Al met al is er ook hoop voor ons liberale landje, het is een kwestie van tijd voordat het conservatisme definitief voet aan de grond krijgt in de politiek.