Legerimam

De opiniepagina’s lijken nog maar door één kwestie te worden beheerst: de aanstelling van “legerimam” Ali E. Persoonlijk vind ik het een buitengewoon oninteressante kwestie. Op zich had de vorige week gestorven soldaat, gestorven voor zijn vaderland, een geestelijk verzorger verdiend. Maar moet het dan eentje zijn die zich antiwesters heeft uitgelaten in het verleden?

De discussie typeert de problemen die onze liberale samenleving heeft met het geven van een plek aan de islam. Waar liggen onze grenzen? Het lijkt mij evident dat Nederland in haar postmodernistische ontwikkeling van de afgelopen 40 jaar het is verleerd om normatieve grenzen te stellen.

Voor Christenen heeft de discussie nog een extra lastig element. Wat als er straks dominees ter discussie gaan staan die tegen abortus of het homohuwelijk zijn? Is er in Nederland nog ruimte voor afwijkende meningen? Generatie X, geleid door blogs als GeenStijl en Sargasso, voelen zich verenigd door hun collectieve verachting van alles wat religieus is. De initiatiefnemer van het bekende atheïsten bord (Er is waarschijnlijk geen god...) behoort, niet verwonderlijk, tot deze generatie. Zij kiezen dus heel radicaal voor een anti-religielijn als reactie op deze kwestie. Christenen komen dus ook tegenover hun atheistische landgenoten te staan.

De spanning tussen godsdienstvrijheid enerzijds en verdediging van “westerse waarden” anderzijds vraagt om een oplossing. Maar welke?
Wie het weet mag het zeggen.