CU/SGP winnaars
Zijn regeringspartij, hebben wat SGP-ers aan de PVV verloren en toch nog een +0.9%punt gehaald. Helemaal niet slecht! (+1.2% tov TK verkiezingen) Het gezonde en constructieve EU scepticisme is goed aangeslagen bij de achterban en heeft mij, normaal CDA stemmer, ook gewonnen.
SP verliezers
Slechts +0,3%punt erbij na jaren van klinkende overwinningen. Daarnaast -9,3%punt tov TK verkiezingen, dat is ronduit schokkend. Zeker ook omdat de SP een helder geluid had (zoals de PVV tegen Europa). Jan is weg, einde SP. Einde pvda, einde links!
Showing posts with label PvdA. Show all posts
Showing posts with label PvdA. Show all posts
Monday, June 8, 2009
Thursday, May 28, 2009
Bos Hamert erop los (deel 2): kleine banken
Na zijn briljante roep om een bankiersexamen heeft Bos in zijn enthousiasme geroepen dat de banken ook kleiner moeten worden. Dit geheel naar Willem Buiter overigens. Bos "Hamert" (en papegaait) er weer op los! Maar beter goed gejat dan slecht bedacht. Toch?
Mijn oude baas bij ABN AMRO, Han de Jong, heeft er een uistekend stukje aan gewijd in het FD van vandaag, dit is een must-read voor mensen die zich de toekomst van de banken en de economie aantrekken:
Willem Buiter, hoogleraar en voormalig lid van het monetaire comité van de Bank of England, schreef onlangs op een blog dat als een bank 'too big to fail' is, deze bank ook gewoon 'too big' is. Met andere woorden, een overheid moet geen banken hebben als zij zich niet kan veroorloven dat ze omvallen. Op zich is het dan geen probleem dat banken omvallen en klanten hun geld verliezen. Gelet de enorme verontwaardiging van veel Nederlandse Icesave-spaarders is er nog een behoorlijke verandering in de perceptie van mensen nodig is. Ik kan als consument de risico's van financiële instellingen niet goed inschatten. Normaal gesproken hoeft dat ook niet, want daar hebben we toezichthouders voor. Wat zegt de roep - van Wouter Bos - om kleinere instellingen derhalve eigenlijk over het toezicht?
Naast de roep om kleinere banken, is er de suggestie dat banken veel minder diverse activiteiten moeten combineren. Vroeger werd dat combineren juist gezien als een nuttige diversificatie van risico's. Het is in dit verband interessant te constateren dat de eerste instellingen die in deze crisis in de problemen kwamen, kleine gespecialiseerde instellingen waren: Amerikaanse hypotheekbankjes en niet al te grote Duitse banken van lokale overheden. Op de lijst van grootste verliezers, prijken de Amerikaanse hypotheekreuzen Freddie Mac en Fannie Mae in de top tien, instellingen die in hun bedrijfsvoering sterk door de Amerikaanse overheid werden (en worden) gedirigeerd. Het is kennelijk niet alleen de markt die hier heeft gefaald.
De rol van overheden is in deze crisis bijzonder. Omstandigheden dwongen veel overheden om aandeelhouder te worden van banken. Overheden zijn er voor de belastingbetaler verantwoordelijk voor dat er een redelijk rendement wordt gemaakt op het geïnvesteerde geld. Met toekomstige regelgeving bepalen ze echter ook nadrukkelijk het speelveld van de banken, wat het rendementspotentieel kan beïnvloeden. Een interessant potentiële belangenverstrengeling, waarbij onherroepelijk prioriteiten moeten worden gesteld. Maar goed, het kan even niet anders. Er komt echter een moment waarop die prioriteitstelling inzichtelijk gemaakt zal moeten worden.
Met pleiten voor kleine banken, is nog niet vastgesteld hoe groot die banken dan wel mogen zijn. Alle studies die ik de afgelopen twintig jaar heb gezien over banken, concluderen dat schaalvoordelen van groot gewicht zijn. Als je banken dwingt klein te zijn, kunnen ze die schaalvoordelen nooit bereiken. Daar kun je voor kiezen, dat is legitiem. Maar leg ook uit dat er allerlei implicaties zijn, bijvoorbeeld op het gebied van het rendement op het geïnvesteerde kapitaal of het palet aan dienstverlening. Zou ons bedrijfsleven zich ontwikkeld hebben zoals het zich ontwikkelde als we slechts kleine banken hadden gehad? Ik weet het niet, maar het is de moeite waard erover na te denken. Hoe zit het met de internationale concurrentie tussen banken. Als wij onze banken klein houden, zetten we ons zelf dan niet in een achterstandspositie? En hoe zit het precies met de risico's? Er is in onze economie behoefte aan het nemen van risico. Als je het risiconemend vermogen van banken inperkt, verhuist het dan niet naar plaatsen waar toezichthouders ontbreken? Is dat gewenst?
Het valt voor alle betrokken regelgevers, toezichthouders en bankbesturen niet mee om de goede strategie uit te stippelen. Het kiezen van de juiste koers is wel van doorslaggevend belang voor onze toekomstige welvaart. Jaren geleden mocht ik een lezing bijwonen van een Franse professor van business school Insead die op een door de bank gesponsorde leerstoel het vak 'Strategy' doceerde. Zijn lezing begon met de mededeling dat het geen toeval kon zijn dat de woorden 'strategy' en 'tragedy' zo sterk op elkaar lijken. Opletten geblazen dus. Geen overhaaste beslissingen.
Han de Jong is chief economist bij ABN Amro nv.
Mijn oude baas bij ABN AMRO, Han de Jong, heeft er een uistekend stukje aan gewijd in het FD van vandaag, dit is een must-read voor mensen die zich de toekomst van de banken en de economie aantrekken:
Willem Buiter, hoogleraar en voormalig lid van het monetaire comité van de Bank of England, schreef onlangs op een blog dat als een bank 'too big to fail' is, deze bank ook gewoon 'too big' is. Met andere woorden, een overheid moet geen banken hebben als zij zich niet kan veroorloven dat ze omvallen. Op zich is het dan geen probleem dat banken omvallen en klanten hun geld verliezen. Gelet de enorme verontwaardiging van veel Nederlandse Icesave-spaarders is er nog een behoorlijke verandering in de perceptie van mensen nodig is. Ik kan als consument de risico's van financiële instellingen niet goed inschatten. Normaal gesproken hoeft dat ook niet, want daar hebben we toezichthouders voor. Wat zegt de roep - van Wouter Bos - om kleinere instellingen derhalve eigenlijk over het toezicht?
Naast de roep om kleinere banken, is er de suggestie dat banken veel minder diverse activiteiten moeten combineren. Vroeger werd dat combineren juist gezien als een nuttige diversificatie van risico's. Het is in dit verband interessant te constateren dat de eerste instellingen die in deze crisis in de problemen kwamen, kleine gespecialiseerde instellingen waren: Amerikaanse hypotheekbankjes en niet al te grote Duitse banken van lokale overheden. Op de lijst van grootste verliezers, prijken de Amerikaanse hypotheekreuzen Freddie Mac en Fannie Mae in de top tien, instellingen die in hun bedrijfsvoering sterk door de Amerikaanse overheid werden (en worden) gedirigeerd. Het is kennelijk niet alleen de markt die hier heeft gefaald.
De rol van overheden is in deze crisis bijzonder. Omstandigheden dwongen veel overheden om aandeelhouder te worden van banken. Overheden zijn er voor de belastingbetaler verantwoordelijk voor dat er een redelijk rendement wordt gemaakt op het geïnvesteerde geld. Met toekomstige regelgeving bepalen ze echter ook nadrukkelijk het speelveld van de banken, wat het rendementspotentieel kan beïnvloeden. Een interessant potentiële belangenverstrengeling, waarbij onherroepelijk prioriteiten moeten worden gesteld. Maar goed, het kan even niet anders. Er komt echter een moment waarop die prioriteitstelling inzichtelijk gemaakt zal moeten worden.
Met pleiten voor kleine banken, is nog niet vastgesteld hoe groot die banken dan wel mogen zijn. Alle studies die ik de afgelopen twintig jaar heb gezien over banken, concluderen dat schaalvoordelen van groot gewicht zijn. Als je banken dwingt klein te zijn, kunnen ze die schaalvoordelen nooit bereiken. Daar kun je voor kiezen, dat is legitiem. Maar leg ook uit dat er allerlei implicaties zijn, bijvoorbeeld op het gebied van het rendement op het geïnvesteerde kapitaal of het palet aan dienstverlening. Zou ons bedrijfsleven zich ontwikkeld hebben zoals het zich ontwikkelde als we slechts kleine banken hadden gehad? Ik weet het niet, maar het is de moeite waard erover na te denken. Hoe zit het met de internationale concurrentie tussen banken. Als wij onze banken klein houden, zetten we ons zelf dan niet in een achterstandspositie? En hoe zit het precies met de risico's? Er is in onze economie behoefte aan het nemen van risico. Als je het risiconemend vermogen van banken inperkt, verhuist het dan niet naar plaatsen waar toezichthouders ontbreken? Is dat gewenst?
Het valt voor alle betrokken regelgevers, toezichthouders en bankbesturen niet mee om de goede strategie uit te stippelen. Het kiezen van de juiste koers is wel van doorslaggevend belang voor onze toekomstige welvaart. Jaren geleden mocht ik een lezing bijwonen van een Franse professor van business school Insead die op een door de bank gesponsorde leerstoel het vak 'Strategy' doceerde. Zijn lezing begon met de mededeling dat het geen toeval kon zijn dat de woorden 'strategy' en 'tragedy' zo sterk op elkaar lijken. Opletten geblazen dus. Geen overhaaste beslissingen.
Han de Jong is chief economist bij ABN Amro nv.
Wednesday, May 27, 2009
Bos Hamert erop los
Niet Femke, niet Agnes, maar Wouter Bos heeft na Mariëtte de “Hamer” gehanteerd. Het betreffende proefballonnetje gaat over een bankbewijs, bankiers moeten voortaan een examen doen als proeve van bekwaamheid. Bankiers zijn namelijk incapabel volgens Bos. Dit is natuurlijk een gotspe. Als iemand een proeve van bekwaamheid zou moeten doen zijn het politici, rating agencies en de financiële toezichthouders. Dat zijn de incapabele schakels in de “gebroken” financiële keten. Het is weer het bekende socialistische adagium dat “het grootkapitaal, en dan met name de banken, de schuld van alles is”. Ik heb op dit blog de problemen van de crisis al eens gedetailleerd geanalyseerd en geconcludeerd dat deze instelling extreem kort-door-de-bocht is en eigenlijk gewoon onjuist. Daarnaast vind ik dat het ontkennen van de rol van anderen (en met name jezelf) zeer ineffectief binnen het leerproces wat deze crisis teweeg zou moeten brengen.
Wat me meer dwars zit is dat een dergelijke test niets gaat oplossen. Wat wil je testen? Parate kennis? Bankiers zijn stuk voor stuk afgestudeerd, meestal niet met 6-jes (zoals de meeste politici als ze al zijn afgestudeerd, Bos overigens uitgezonderd). Met parate kennis ga je echt geen volgende crisis stoppen. Crises horen bij het proces van groei, waarde creatie en vooruitgang. Een veel betere oplossing om een nieuwe bankencrisis te voorkomen is de banken grotere reserves te laten aanhouden. De banken zijn daar nu toch al mee bezig, een prijzenswaardig proces. Overigens is het ironisch dat linkse politici nu klagen over banken die te weinig uitlenen (wat essentieel is voor het process van deleveraging, risicoverlaging). Wat willen ze nou?
Eerlijkheid gebied te zeggen dat het “Hamertje” van Bos uit de hoed van de commissie-Maas komt. Maar Bos heeft een mooie gelegenheid voorbij laten gaan een advies te negeren.
Update: ik had het kunnen weten, Agnes doet ook een Hamertje.
Wat me meer dwars zit is dat een dergelijke test niets gaat oplossen. Wat wil je testen? Parate kennis? Bankiers zijn stuk voor stuk afgestudeerd, meestal niet met 6-jes (zoals de meeste politici als ze al zijn afgestudeerd, Bos overigens uitgezonderd). Met parate kennis ga je echt geen volgende crisis stoppen. Crises horen bij het proces van groei, waarde creatie en vooruitgang. Een veel betere oplossing om een nieuwe bankencrisis te voorkomen is de banken grotere reserves te laten aanhouden. De banken zijn daar nu toch al mee bezig, een prijzenswaardig proces. Overigens is het ironisch dat linkse politici nu klagen over banken die te weinig uitlenen (wat essentieel is voor het process van deleveraging, risicoverlaging). Wat willen ze nou?
Eerlijkheid gebied te zeggen dat het “Hamertje” van Bos uit de hoed van de commissie-Maas komt. Maar Bos heeft een mooie gelegenheid voorbij laten gaan een advies te negeren.
Update: ik had het kunnen weten, Agnes doet ook een Hamertje.
Tuesday, May 26, 2009
Hameren
Een blog bijhouden van rechtse signatuur schept blijkbaar ook verwachtingen. Zo werd ik aangesproken op het feit dat ik niets had geblogt over het gebazel van Mariëtte Hamer (PvdA). Er zijn echter veel redenen om er niet over bloggen:
1. Als je elke keer dat een linkse politicus iets doms zegt moet gaan reageren blijf je bezig
2. Domme ideetje aanvallen is makkelijker dan waardevolle alternatieven bespreken
3. Het was mooi weer
4. Ik was druk met het oppakken van mijn sociale leven na een verblijf in het buitenland
Maar ik wil natuurlijk ook niemand teleurstellen. Dus toch maar even.
Moet Nederland werknemers verplichten 20% minder te werken en daarmee 20% minder salaris te accepteren?
Even de economische theorie: verplichten zorgt meteen voor een suboptimale uitkomst, niemand kan namelijk de situatie optimaal voor zichzelf inrichten. Voor sommigen is vrije tijd waardevoller dan voor anderen. Als je als bedrijf (of overheid) je werknemers de keuze laat kunnen ze voor henzelf optimale keuzes maken, dit maximaliseert het welzijn/nut! Het meeste extreme voorbeeld van een suboptimale uitkomst van het plan is een kostwinner die door de inkomstenverlaging zijn hypotheek niet meer kan betalen. Lekker sociaal, mevr Hamer!
Daarnaast zijn er nog wat andere bezwaren. Een fulltime baan is efficiënter (leer- en integratie-effecten) dan een parttime baan. Ook kan het serviceniveau van bedrijven en instellingen in gedrang komen. Aanwezigheid is voor veel banen cruciaal. Een aandelenhandelaar kan niet een dagje in de week de markt zijn gang laten gaan.
Maar goed, woorden als ‘dwingen’ en ‘verplichten’ zijn we gewend van linkse partijen dus er is weinig nieuws onder de zon. Voortaan ga ik het oplaten van intellectueel minderwaardige proefballonnetjes “hameren” noemen.
Agnes en Femke, jullie nog wat te hameren deze week?
1. Als je elke keer dat een linkse politicus iets doms zegt moet gaan reageren blijf je bezig
2. Domme ideetje aanvallen is makkelijker dan waardevolle alternatieven bespreken
3. Het was mooi weer
4. Ik was druk met het oppakken van mijn sociale leven na een verblijf in het buitenland
Maar ik wil natuurlijk ook niemand teleurstellen. Dus toch maar even.
Moet Nederland werknemers verplichten 20% minder te werken en daarmee 20% minder salaris te accepteren?
Even de economische theorie: verplichten zorgt meteen voor een suboptimale uitkomst, niemand kan namelijk de situatie optimaal voor zichzelf inrichten. Voor sommigen is vrije tijd waardevoller dan voor anderen. Als je als bedrijf (of overheid) je werknemers de keuze laat kunnen ze voor henzelf optimale keuzes maken, dit maximaliseert het welzijn/nut! Het meeste extreme voorbeeld van een suboptimale uitkomst van het plan is een kostwinner die door de inkomstenverlaging zijn hypotheek niet meer kan betalen. Lekker sociaal, mevr Hamer!
Daarnaast zijn er nog wat andere bezwaren. Een fulltime baan is efficiënter (leer- en integratie-effecten) dan een parttime baan. Ook kan het serviceniveau van bedrijven en instellingen in gedrang komen. Aanwezigheid is voor veel banen cruciaal. Een aandelenhandelaar kan niet een dagje in de week de markt zijn gang laten gaan.
Maar goed, woorden als ‘dwingen’ en ‘verplichten’ zijn we gewend van linkse partijen dus er is weinig nieuws onder de zon. Voortaan ga ik het oplaten van intellectueel minderwaardige proefballonnetjes “hameren” noemen.
Agnes en Femke, jullie nog wat te hameren deze week?
Tuesday, April 21, 2009
Staatscreches
Het commentaar van het ND: Er woedt strijd over het subsidiëren van informele kinderoppas. De PvdA ziet hoe fraudegevoelig die regeling is en wil haar afschaffen. Scheelt honderd miljoen bovendien. Ouders brengen hun kinderen maar naar dagverblijven.
Kinderdagverblijven? briesen de coalitiepartners, 'staatscrèches'! Die term kun je van tafel vegen want hij raakt kant noch wal. Een kinderdagverblijf in Nederland is niet te vergelijken met een betonnen ophokplek uit het oude Oostblok.
Maar de term herinnert de arbeiderspartij wel terecht aan haar ideologische wortels. Achter het fraudeargument van de PvdA zit ten diepste dat socialisten vinden dat kinderopvang openbaar, seculier en door de overheid gecontroleerd moet zijn. Ook de VVD draait om de ideologische brij heen. De liberalen zijn tegen het afschaffen van de subsidieregeling omdat de PvdA zo ,,een gat op de onderwijsbegroting zou willen dekken''. Maar de VVD huldigt al decennialang de misvatting dat een moeder die thuis voor haar kinderen zorgt economisch inactief is, een kostenpost, een parasiet op de welvaart van het land. Moeders moesten van de liberalen zo nodig werken. Nu daar een economische keerzijde van blijkt, is de VVD eenvoudig moreel verplicht daarvan de consequenties te dragen.
Ook dat het CDA de term 'staatscrèches' zo gretig bezigt, stoort. Deze partij heeft zich decennialang, met of zonder de VVD als coalitiepartner, laten inpakken door de gedachte dat vrouwen inefficiënt zijn als ze niet achter een lopende band stonden of achter een bureau zaten.
Nederland is sociaal gewond. We verwarren materialisme met geluk, graaien met levensvervulling. Managers zuigen zo veel mogelijk geld uit een onderneming en stappen dan over naar de volgende. Over parasieten gesproken. Volwassen mensen lenen geld om leningen mee af te betalen. Werknemers worden ontslagen, gezinnen breken. Het enige dat het bloeden kan stelpen is een hecht sociaal verband. Het is - bepaald niet alleen economisch - wat waard als kinderen opgroeien in een vertrouwde omgeving. Dat er op hen gepast wordt door vader en moeder, en als die werken door opa en oma, door vrienden van papa en mama, mensen uit de kerk.
Dat is een kern van samenleven die door PvdA, VVD en CDA jarenlang is onderschat of ontkend. Nog steeds spreken partijen badinerend over een 'aanrechtsubsidie', als er eenvoudig een bescheiden vergoeding voor de economische waarde van het ouderschap wordt voorgesteld. Natuurlijk hoef je niet per se geld voor opvoeden en oppassen. De drijfveren voor dat handelen zijn liefde en verantwoordelijkheid. Geen slecht kader voor kinderen om in op te groeien!
Maar in een klimaat waarin de politiek zelfs liefde omrekent naar economische waarde, moet de politiek ook de consequenties van dat denken slikken. De ChristenUnie heeft gelijk: honderd miljoen oppassubsidie is welbeschouwd een koopje.
Chapeau voor het Nederlands Dagblad voor dit buitengewoon kundige commentaar!
Toevoeging van mij:
Waarom zou de overheid willen discrimineren ten faveure van creches? Waarom niet een oma subsidieren met precies hetzelfde bedrag? Waarschijnlijk is een kind veel beter af als hij voor hetzelfde geld door opa en oma wordt bezig gehouden. Er is geen enkele fundamentele reden om deze gezinnen te discrimineren.
Kinderdagverblijven? briesen de coalitiepartners, 'staatscrèches'! Die term kun je van tafel vegen want hij raakt kant noch wal. Een kinderdagverblijf in Nederland is niet te vergelijken met een betonnen ophokplek uit het oude Oostblok.
Maar de term herinnert de arbeiderspartij wel terecht aan haar ideologische wortels. Achter het fraudeargument van de PvdA zit ten diepste dat socialisten vinden dat kinderopvang openbaar, seculier en door de overheid gecontroleerd moet zijn. Ook de VVD draait om de ideologische brij heen. De liberalen zijn tegen het afschaffen van de subsidieregeling omdat de PvdA zo ,,een gat op de onderwijsbegroting zou willen dekken''. Maar de VVD huldigt al decennialang de misvatting dat een moeder die thuis voor haar kinderen zorgt economisch inactief is, een kostenpost, een parasiet op de welvaart van het land. Moeders moesten van de liberalen zo nodig werken. Nu daar een economische keerzijde van blijkt, is de VVD eenvoudig moreel verplicht daarvan de consequenties te dragen.
Ook dat het CDA de term 'staatscrèches' zo gretig bezigt, stoort. Deze partij heeft zich decennialang, met of zonder de VVD als coalitiepartner, laten inpakken door de gedachte dat vrouwen inefficiënt zijn als ze niet achter een lopende band stonden of achter een bureau zaten.
Nederland is sociaal gewond. We verwarren materialisme met geluk, graaien met levensvervulling. Managers zuigen zo veel mogelijk geld uit een onderneming en stappen dan over naar de volgende. Over parasieten gesproken. Volwassen mensen lenen geld om leningen mee af te betalen. Werknemers worden ontslagen, gezinnen breken. Het enige dat het bloeden kan stelpen is een hecht sociaal verband. Het is - bepaald niet alleen economisch - wat waard als kinderen opgroeien in een vertrouwde omgeving. Dat er op hen gepast wordt door vader en moeder, en als die werken door opa en oma, door vrienden van papa en mama, mensen uit de kerk.
Dat is een kern van samenleven die door PvdA, VVD en CDA jarenlang is onderschat of ontkend. Nog steeds spreken partijen badinerend over een 'aanrechtsubsidie', als er eenvoudig een bescheiden vergoeding voor de economische waarde van het ouderschap wordt voorgesteld. Natuurlijk hoef je niet per se geld voor opvoeden en oppassen. De drijfveren voor dat handelen zijn liefde en verantwoordelijkheid. Geen slecht kader voor kinderen om in op te groeien!
Maar in een klimaat waarin de politiek zelfs liefde omrekent naar economische waarde, moet de politiek ook de consequenties van dat denken slikken. De ChristenUnie heeft gelijk: honderd miljoen oppassubsidie is welbeschouwd een koopje.
Chapeau voor het Nederlands Dagblad voor dit buitengewoon kundige commentaar!
Toevoeging van mij:
Waarom zou de overheid willen discrimineren ten faveure van creches? Waarom niet een oma subsidieren met precies hetzelfde bedrag? Waarschijnlijk is een kind veel beter af als hij voor hetzelfde geld door opa en oma wordt bezig gehouden. Er is geen enkele fundamentele reden om deze gezinnen te discrimineren.
Wednesday, April 1, 2009
Borgsom
Ere wie ere toekomt: de pvda heeft een goed idee. Het idee is van Ton Heerts. Hij wil borgsommen gaan heffen. Maar dat doen we toch al, denkt u? Nee hoor, het is welliswaar een oer-Hollands begrip maar het wordt nauwelijks toegepast blijkt uit onderzoek van promovendus Houweling (EUR).
Nu is Ton H deze open deur gaan intrappen. En terecht. Het bedrag kan namelijk ook gebruikt worden voor de “pluk ze”-wetgeving en om openstaande rekeningen met de overheid, zoals belastingschuld, te vereffenen. Iedereen wint dus.
Maar het geeft toch te denken dat rechters zelf niet op dit lumineuze idee zijn gekomen. Fokking pvda-stemmers nog wel. Hopelijk is de ironie u duidelijk.
Nu is Ton H deze open deur gaan intrappen. En terecht. Het bedrag kan namelijk ook gebruikt worden voor de “pluk ze”-wetgeving en om openstaande rekeningen met de overheid, zoals belastingschuld, te vereffenen. Iedereen wint dus.
Maar het geeft toch te denken dat rechters zelf niet op dit lumineuze idee zijn gekomen. Fokking pvda-stemmers nog wel. Hopelijk is de ironie u duidelijk.
Sunday, March 15, 2009
CDA moet kleur bekennen
Het CDA heeft het moeilijk en gaat cruciale weken tegemoet. Nu de PvdA, redelijk halfslachtig, een soort standpunt tov integratie heeft geformuleerd zijn alle ogen op het CDA gericht.
In zijn column schrijft Afshin Ellian erover: “Wouter Bos heeft gelijk: het CDA heeft geen enkele principiële opvatting over integratie. In 2002 zweeg het CDA over integratie. De partij liet het thema aan Pim Fortuyn over. Daarna schreven ze een regeerakkoord conform de opvattingen van de LPF. Een paar maanden later schreef het CDA een ander regeerakkoord dat deze keer in overeenstemming was met de ideeën van VVD. In deze fase sprak minister Verdonk ook namens het CDA.”
Ik kan niet anders dan de mening van Ellian onderschrijven. Het CDA mist een heldere toon, de PvdA mist die ook maar daarvan kan, gezien haar ideologische traditie, ook weinig verwacht worden. Samen vormt de combinatie een cocktail van intellectuele en ideologische leegte die heeft kunnen leiden tot het Vogelaardebacle en het huidige beleidsvacuüm. Van de CU kan helaas ook weinig verwacht worden. Zij hebben zichzelf een knuffelimago aangemeten, wat niet erg uit de verf komt. Politiek is hard. Het wetenschappelijk bureau van het CDA heeft recent wel een rapport gepubliceerd over integratie, maar een publieke follow-up ontbreekt. Dit rapport bevat een aantal uitstekende handvatten voor beleid en benoemd de problemen zoals ze zijn zonder te hard of ongenuanceerd te worden (helaas stelt het wel dat allochtonen nog gediscrimineerd worden, wat ik zelf bestrijd). Na het PvdA congres heeft het CDA een unieke kans om door te pakken en een stevige, duurzame lijn tov integratie in te zetten. Dit zal Wilders deels het wind uit de zeilen halen. Het wordt tijd dat zijn achterban door het CDA ook serieus genomen word.
Naast de integratiekwestie mist de Christenunie steun van het CDA in ethische kwesties. Ook dit is een alarmerend signaal. Het CDA heeft namelijk niets gedaan om ethisch-conservatieve kwesties aan te pakken, dan wel terug te draaien na de jaren van liberaal paars. Sterker, de katholieken wilden helemaal niet met de ‘radicale’ CU regeren. Stiekem heeft het ethisch liberalisme het CDA in handen gekregen. In herken dit in de overtuigingen van mijn vrijzinnig protestantse ouders die binnen het protestantisme een redelijke (PKN) mainstream vertegenwoordigen. Uiteraard hoeven we van de katholieken, waar 90% überhaupt nooit meer een kerk van binnen ziet wat te begrijpen is gezien de entertainment waarde van katholieke missen, niets te verwachten. Het gevaar is dat het CDA zijn toegevoegde waarde in het bestel met deze lijn definitief op het spel zet. Wie moet anders de waarde van het menselijk leven beschermen?
Een lichtpunt binnen het CDA is het CDJA waar een conservatief reveil heeft plaatsgevonden. Ik ben dan ook trots lid van deze club. Hulde voor v/d Moolen, de voorzitter, en zijn bestuur. Zij kunnen het CDA gaan sturen in de toekomst.
In zijn column schrijft Afshin Ellian erover: “Wouter Bos heeft gelijk: het CDA heeft geen enkele principiële opvatting over integratie. In 2002 zweeg het CDA over integratie. De partij liet het thema aan Pim Fortuyn over. Daarna schreven ze een regeerakkoord conform de opvattingen van de LPF. Een paar maanden later schreef het CDA een ander regeerakkoord dat deze keer in overeenstemming was met de ideeën van VVD. In deze fase sprak minister Verdonk ook namens het CDA.”
Ik kan niet anders dan de mening van Ellian onderschrijven. Het CDA mist een heldere toon, de PvdA mist die ook maar daarvan kan, gezien haar ideologische traditie, ook weinig verwacht worden. Samen vormt de combinatie een cocktail van intellectuele en ideologische leegte die heeft kunnen leiden tot het Vogelaardebacle en het huidige beleidsvacuüm. Van de CU kan helaas ook weinig verwacht worden. Zij hebben zichzelf een knuffelimago aangemeten, wat niet erg uit de verf komt. Politiek is hard. Het wetenschappelijk bureau van het CDA heeft recent wel een rapport gepubliceerd over integratie, maar een publieke follow-up ontbreekt. Dit rapport bevat een aantal uitstekende handvatten voor beleid en benoemd de problemen zoals ze zijn zonder te hard of ongenuanceerd te worden (helaas stelt het wel dat allochtonen nog gediscrimineerd worden, wat ik zelf bestrijd). Na het PvdA congres heeft het CDA een unieke kans om door te pakken en een stevige, duurzame lijn tov integratie in te zetten. Dit zal Wilders deels het wind uit de zeilen halen. Het wordt tijd dat zijn achterban door het CDA ook serieus genomen word.
Naast de integratiekwestie mist de Christenunie steun van het CDA in ethische kwesties. Ook dit is een alarmerend signaal. Het CDA heeft namelijk niets gedaan om ethisch-conservatieve kwesties aan te pakken, dan wel terug te draaien na de jaren van liberaal paars. Sterker, de katholieken wilden helemaal niet met de ‘radicale’ CU regeren. Stiekem heeft het ethisch liberalisme het CDA in handen gekregen. In herken dit in de overtuigingen van mijn vrijzinnig protestantse ouders die binnen het protestantisme een redelijke (PKN) mainstream vertegenwoordigen. Uiteraard hoeven we van de katholieken, waar 90% überhaupt nooit meer een kerk van binnen ziet wat te begrijpen is gezien de entertainment waarde van katholieke missen, niets te verwachten. Het gevaar is dat het CDA zijn toegevoegde waarde in het bestel met deze lijn definitief op het spel zet. Wie moet anders de waarde van het menselijk leven beschermen?
Een lichtpunt binnen het CDA is het CDJA waar een conservatief reveil heeft plaatsgevonden. Ik ben dan ook trots lid van deze club. Hulde voor v/d Moolen, de voorzitter, en zijn bestuur. Zij kunnen het CDA gaan sturen in de toekomst.
Subscribe to:
Posts (Atom)
